Κουραμπιέδες από χιόνι, είναι χριστουγεννιάτικη οικογενειακή κομεντί των GD Plus/Fishy σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσιμιτσέλη, με τους Αλέξανδρο Αντωνόπουλο, Μελέτη Ηλία, Κατερίνα Γερονικολού, Μιχάλη Ρέππα, Νικολέττα Βλαβιανού, Μαίρη Σταυρακέλλη, Πάνο Σταθακόπουλο, Σπύρο Ντούγια, Αριάδνη Βελλή, Στέλλα Μουρίκη, Στρατή Ζαχαρή.
Σε ένα γραφικό, πανέμορφο χωριό που κατά τη διάρκεια του χειμώνα τα χιόνια το ντύνουν παραμυθένια, ο καλοσυνάτος ζαχαροπλάστης, ο κυρ Παναγιώτης, γίνεται κάθε χρόνο Άι Βασίλης για να μοιράζει δώρα στα παιδιά. Όμως, αυτή τη φορά καλείται να πάρει μια πολύ πιο σημαντική απόφαση, αφού βρίσκει τη μητέρα της μικρής Φανής νεκρή στο κρεββάτι της.
Από τον φόβο του πως το κοριτσάκι θα καταλήξει σε ίδρυμα, ο κυρ Παναγιώτης την κρύβει στο σπίτι του για να την προστατεύσει προσωρινά, χωρίς όμως να ξέρει και τι θα κάνει στη συνέχεια. Το μυστικό του ανακαλύπτουν τα εγγονάκια του και ένας φίλος τους, που πλέον αναλαμβάνουν κι εκείνα να προφυλάξουν τη Φανή από τους μεγάλους, παίρνοντας μέρος στα ατελείωτα παραμύθια του φαντασιόπληκτου παππού.
Το ελληνικό σινεμά κάνει την έκπληξη και αφιερώνεται στα Χριστούγεννα και στα μικρά παιδιά, επενδύοντας σε ένα είδος που σπανίζει στην εγχώρια κινηματογραφία σχεδόν από καταβολής της. Το στοίχημα φαίνεται να κερδίζει ο εμπνευστής του εγχειρήματος, ο Γιάννης Τσιμιτσέλης, ο οποίος όχι μόνο κρατά τα σκηνοθετικά ηνία στους “Κουραμπιέδες από χιόνι” αλλά αναλαμβάνει και την παραγωγή, παίρνοντας ομολογουμένως τα ρίσκα του.
Είναι γνωστό τοις πάσι πως δεν αποτελεί το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο να σκηνοθετείς μικρά παιδάκια (στην Ελλάδα πολλάκις τα αποτελέσματα ήταν -επιεικώς- γραφικά) αλλά και πως το είδος της οικογενειακής κομεντί δεν είναι και από τα πλέον αγαπημένα του συγκριμένου κοινού που συνήθως επιλέγει μόνο τις ταινίες κινουμένων σχεδίων.
Διπλό λοιπόν το στοίχημα για τον Γιάννη Τσιμιτσέλη αλλά και διπλά κερδισμένο. Τα πιτσιρίκια είναι όλα τους απολαυστικά και ικανά να κρατήσουν την ταινία στους ώμους τους, προκαλώντας μάλιστα το ενδιαφέρον και τη συγκίνηση του συνομήλικου κοινού (όταν δείτε την ταινία Κουραμπιέδες από χιόνι, στο σινεμά μαζί με μικρότερους θεατές θα καταλάβετε τι εννοώ) αλλά και χωρίς να απογοητεύουν διόλου τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Όχι μόνο είναι όλα τους συμπαθέστατες φατσούλες αλλά αντιλαμβάνονται -άρα και αποδίδουν σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό- την “πονηριά” του ρόλου και του αστείου, διατηρώντας ταυτόχρονα και την αληθοφάνεια της ηλικίας τους χωρίς περιττή προσποίηση.
Το ίδιο χαριτωμένα και αναγνωρίσιμα ερμηνευτικά κινούνται και οι ενήλικες (ρόλοι και ηθοποιοί) με μπροστάρη έναν αξιαγάπητο Αλέξανδρο Αντωνόπουλο που ως ζαχαροπλάστης-Άι Βασίλης διαχειρίζεται με ταλέντο και ευαισθησία κάθε του στιγμή στην ταινία. Του τον χρώσταγε η οθόνη έναν αμιγώς πρωταγωνιστικό ρόλο μετά από δεκαετίες εξαιρετικής παρουσίας. Παιχνιδιάρης, παραμυθάς, καλόκαρδος και με αγκαλιά που χωράει τον κόσμο όλο, ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος είναι ο παππούς που όλοι θα θέλαμε να έχουμε και μαζί ο Άι Βασίλης που ονειρευόμαστε.
Θα σταθώ εξίσου στον Μελέτη Ηλία που ως χήρος γιατρός μάς χαρίζει ερμηνευτική φυσικότητα και διακριτικό χιούμορ, γεμάτος από πατρική αγάπη αλλά και από συστολή για τον επί της οθόνης έρωτά του με την Κατερίνα Γερονικολού, η Αλίκη της οποίας είναι προσγειωμένα σκαμπρόζικη και κινηματογραφικά λαμπερή.
Φροντισμένη παραγωγή, με πολύ καλή δουλειά στον ήχο, μαγευτικές τοποθεσίες και γιορτινή σκηνογραφία, οι “Κουραμπιέδες από χιόνι” συνδυάζουν τόσο-όσο το παιδικό με το ενήλικο χιούμορ (για το οποίο φροντίζουν ο Θανάσης Παπαθανασίου και ο Μιχάλης Ρέππας που συνυπογράφουν το σενάριο μαζί με την Αγνή και τον Χάρη Χιώτη), συντηρούν τη γιορτινή μαγεία και αφήνονται στην καλοδεχούμενη αφέλεια του κινηματογραφικού είδους που καλούνται να υπηρετήσουν, με προστιθέμενη αξία τη μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη και το τραγούδι των τίτλων τέλους με τη φωνή της Ελεωνόρας Ζουγανέλη.
Το κυριότερο όμως είναι πως δεν προδίδουν το όραμα του Γιάννη Τσιμιτσέλη για μια παιδική, χριστουγεννιάτικη ταινία, χωρίς παιδιάστικη αντιμετώπιση, με όλα τα απαιτούμενα γιορτινά κλισέ (αλλιώς δεν γίνεται), αστεία, τρυφερή και παραμυθένια σαν τις ιστορίες που σκαρφίζεται διαρκώς ο κυρ Παναγιώτης. Προς τιμήν του δε, ως παραγωγός, επέλεξε το σινεμά για να υλοποιήσει το όραμα αυτό και όχι κάποια συνδρομητική τηλεοπτική υπηρεσία, με ενδεχόμενο χαμηλότερο κόστος παραγωγής άρα και μικρότερο οικονομικό ρίσκο για τον ίδιο.
Δύο πράγματα ως υστερόγραφο.
Πρώτον, η αντιμετώπιση της ταινίας από μερίδα κριτικών επιβεβαιώνει τη δυσθυμία τους έναντι του σινεμά των ειδών (όχι μόνο του ελληνικού) και την επιμονή τους να “βαθμολογούν” ταινίες με μέτρο σύγκρισης το “Θωρηκτό Ποτέμκιν”.
Δεύτερον και κατ’ εμέ σημαντικότερο είναι πως οι “Κουραμπιέδες από χιόνι” συνυπάρχουν αυτή την περίοδο στους κινηματογράφους με τη “Φόνισσα” και τον “Καπετάν Μιχάλη”, γεγονός που επιτρέπει σε εμάς τους ρομαντικούς να ελπίζουμε σε μια υγιή ελληνική κινηματογραφική παραγωγή, με πληθώρα ταινιών διαφορετικού είδους και ύφους που θα επιστρέψουν δυναμικά τη δική μας γλώσσα αλλά και το κοινό στις αίθουσες.
