«Εάν με θέλει πολύ, θα ψάξει να με βρει». Και σκέφτηκαν και οι δύο το ίδιο.

Πολύ πρόσφατα, ένα αγαπημένο μου ζευγάρι φίλων, χώρισε. Λίγο καιρό μετά, μιλώντας και με τους δύο ξεχωριστά, συνειδητοποίησα (για ακόμη μια φορά), τι μεγάλο, καταστροφικό και ύπουλο πράγμα είναι ο εγωισμός. Τόσο έξυπνος που με μία του κίνηση μονάχα καταφέρνει σε λίγα μόλις λεπτά να ενισχύσει την παράνοια του μυαλού και να μαχαιρώσει τα αισθήματά σου ταυτόχρονα. Για γένους αρσενικού, κάνει λοιπόν συνδυαστικάπράγματα με μεγάλη επιτυχία.

Ο Αριστοτέλης είχε πει: «Ο εγωισμός, να το είδος της αγάπης που δίκαια δυσφημίστηκε, γιατί δεν είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας, μα ένα πάθος αχαλίνωτο απ’ τον εαυτό μας, πάθος ολέθριο που παρασέρνει όλους τους ανθρώπους προς το αντικείμενο των επιθυμιών τους».

Ολέθριος λοιπόν, έρχεται χωρίς να ρωτήσει, απρόσκλητος και τα διαλύει όλα, χωρίς τη παραμικρή επίγνωση για το γκρεμίζει στο πέρασμά του. Θολώνει τις σκέψεις και μας μεταλλάσσει. Άμεση μεταστροφή του πιο ήρεμου και γλυκού ανθρώπου σε ένα είδος «τέρατος» με μόνο σκοπό να πληγώσει, να πονέσει και να βγει νικητής σε αυτό το μαραθώνιο παράνοιας ή ψυχεδέλειας. Γιατί είναι σίγουρα το λιγότερο τρελό να θέλεις κάποιον πολύ και για τους όποιους λόγους (άλλοτε σοβαροί και άλλοτε ωραιότατες μπούρδες) που έχεις πεισμώσει μαζί του εσύ να ισχυρίζεσαι και να πράττεις το αντίθετο. Και να σου οι αντιδραστικές κινήσεις και τα βαρύγδουπα λόγια «μίσους» (γελάω) στολισμένα με απειλές (πάντα) και ατελείωτα «θα».
-Θα δεις τώρα τι θα πάθεις. Θα σε εκδικηθώ. Θα το φυσάς και δε θα κρυώνει. Θα σε κάνω εγώ να μη ξέρεις από πού σου ήρθε.-

Το αστείο της υπόθεσης φίλε μου είναι πως εκτός από τους γύρω σου που κανείς δε σε πιστεύει μιας και όλοι γνωρίζουν πόσο καθόλου (συγχωρήστε αυτή μου την υπερβολή στη σύνταξη) δε τα εννοείς όλα αυτά και πως σε μία ώρα άνετα θα μπορούσες να είσαι έξω από την πόρτα του να τραγουδάς Χατζηγιάννη αγκαλιά με ένα μπουκέτο με τριαντάφυλλα ( τα κόκκινα, ξέρεις, του έρωτα!), ούτε εσύ δε πιστεύεις τα λόγια που ξεστομίζεις («τέλος, δε θα ασχοληθώ ποτέ ξανά μαζί του/της).

Ξεκάθαρος λαβύρινθος με πολλά διαμερίσματα και πολύπλοκους διαδρόμους, που οι περισσότεροι καταλήγουν σε αδιέξοδο και μόνο ένας στην έξοδο. Κι εσύ, μολυσμένος πια από τον ιό του εγωισμού, συνειδητά επιλέγεις να χάνεσαι στους διαδρόμους της τρέλας και να ταΐζεις με τα πιο αγνά υλικά το «τέρας». Σε θαμπώνει, σε παίζει στα δάχτυλα κι εσύ έπεσες στα δίχτυα του. Και σαν εμφανιστεί μπροστά σου έτσι πεινασμένο, δε θα αφήσει το χέρι σου μέχρι να χορτάσει. Και συνήθως είναι αχόρταγος. Και άπληστος. Δε ξέρει να σταματά. Λαίμαργος και φαγάς λοιπόν, σε κάνει ό,τι θέλει.

Εδώ, σε αυτό το σημείο πρέπει να βρεις τον τρόπο να πάρεις απόσταση από το γεγονός που σε έχει κάνει να ανεβάζεις τραγούδια μίσους και απέχθειας με συγκεκριμένες αφιερώσεις (ξαναγελάω) και να σκεφτείς καθαρά. Αρχικά να σκεφτείς τι σε μετέτρεψε σε DarthVader και έχεις πάει στην σκοτεινή πλευρά. Δες καθαρά και βρες ουσιαστικό λόγο να χάνεις χρόνο με τον άνθρωπο που αγαπάς.

 

Σταμάτα να ενδίδεις σε υστερίες τόσο ανούσιες που σε κάνουν να χάνεις τον στόχο και το νόημα. Πάρε το φωτόσπαθό σου και πολέμα πάλι στην ειρηνική πλευρά. Γύρνα ξανά στο φως!