Όσοι διανύουν τώρα την τρίτη ή την τέταρτη δεκαετία της ζωής τους, ξέρουν πολύ καλά σε τι πρόκειται να αναφερθώ. Το διάσημο αυτό μέσο κοινωνικής δικτύωσης, δεν μας είναι πρωτόγνωρο… Το είχαμε κι εμείς σε έντυπη μορφή, δικής μας έμπνευσης.Το περιβόητο λεύκωμα! Εκείνο το τετράδιο που γεμίζαμε ερωτήσεις, που γράφαμε με ψευδώνυμα και που κάποιοι από τους πρώτους έρωτες μας αποκαλύφθηκαν εκεί μέσα! Ποτέ δεν έγραφες μόνο. Το ξεφύλλιζες, το ξεψάχνιζες, το μελετούσες να δείς ποιος έγραψε τι, για ποιον να το εννοούσε άραγε, και ποια πιο έξυπνη ατάκα να γράψεις εσυ!
Ήταν ένας πολύ καλός τρόπος προσέγγισης κάποιου που σε ενδιέφερε αλλά κολλούσες να πλησιάσεις, να μάθεις πράγματα για εκείνον αλλά και να ικανοποιήσεις λίγο τη ματαιοδοξία σου με την ερώτηση «γράψε τη γνώμη σου για τον κτήτωρ»!
Καλά καλά μπορεί να μη ξέραμε τα βασικά της γραμματικής αλλά η καθαρεύουσά στο ερωτηματολόγιο έσπαγε τα ταμεία!  «Κτήτωρ, γυνή, ανήρ», τα βασικά, τα υπόλοιπα νορμάλ μη χάσουμε τη μπάλα!

Κι όμως όσοι είχαν τη χαρά να γράψουν σε ένα τέτοιο, ένιωσαν ένα συναίσθημα που τώρα πλέον δεν μπορεί κανένας να εξηγήσει. Αυτή την αναμονή πότε θα επιστρέψει στα χέρια σου να δείς τι σου έγραψαν, ή αν θα σε εμπιστευτεί η φίλη σου να είσαι κι εσύ ένας-μια από εκείνους που θα το δώσει να γράψει μέσα τα συγκλονιστικά αυτά «μυστικά»!
Τώρα όλα είναι πολύ απλουστευμένα, πλέον ένα log in και μπορείς να δεις πολλά για όποιον σε ενδιαφέρει, για τα εσώψυχα των άλλων, για τα «μυστικά» τους που πλέον αποκαλύπτονται τόσο εύκολα…. Την αγωνία να το κρύψεις μην το δει κάποιος που δεν πρέπει, κάποιος μεγάλος, είτε ήταν γονιός είτε καθηγητής, μη μάθουν τι γράφετε μέσα, και αυτός ο άτιμος πονοκέφαλος της κατάσχεσης, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί να συμβαίνει. Το βρήκε ο καθηγητής, το πήρε, πάει κλαψ’το! Από τα μεγαλύτερα ξενερώματα που μπορούσες να φας…. Και αν το διαβάσει? Και αν έχεις γράψει μέσα και τίποτα περίεργο και το δουν τώρα τι γίνεται? Στιγμές αγωνίας και τεράαααστια προβλήματα που είχαμε τότε….και ευτυχώς που μόνο αυτά ήταν τα προβλήματά μας. Υπήρχε μια μυστήρια αίσθηση που μας άφηναν όλα αυτά, αλλά πάντα ήταν μαγική!

Οι καιροί άλλαξαν, τα μέσα επικοινωνίας επίσης, αλλά πάντα μα πάντα ένα λεύκωμα θα κρατάει τα πρωτεία της μοναδικότητας. Θα το νιώσεις όταν το θυμηθείς ή αν τύχει να το ξεφυλλίσεις ξανά μετά από τόσο καιρό! Σαν ένα μικρό reunion…. Και δεν ξέρεις αν τελικά τη μεγαλύτερη φθορά την βιώνει με το πέρας του χρόνου, εκείνο το κιτρινισμένο τετράδιο που κατάφερες να σώσεις από τα χέρια της μαμάς λίγο πριν την καταστροφή του, ή λίγο πριν την καταστροφική  κατάσχεση του από τα χέρια του λυκειάρχη, ή ο τρόπος συναισθηματικής έκφρασης και επικοινωνίας της τωρινής εποχής…. «Τι εστί λεύκωμα?»…….