Στις 29 Αυγούστου 1944 ο Αττίκ σκοντάφτει πάνω σε έναν Γερμανό στρατιώτη, ο οποίος θυμωμένος τον χτυπά άγρια. Μην αντέχοντας τις κακουχίες της Κατοχής και τη φρίκη των Ναζί, έχοντας ήδη πέσει σε κατάθλιψη και όντας μία σκιά του εαυτού του, το βράδυ εκείνο παίρνει μεγαλύτερη ποσότητα από τα ηρεμιστικά βερονάλ που τον βοηθούσαν κάθε νύχτα να κοιμηθεί και φεύγει από τη ζωή. Ήταν 59 χρονών.
Ο Κλέων Τριανταφύλλου (Αττίκ) υπήρξε ένας από τους κύριους εκφραστές του ρομαντικού ελληνικού τραγουδιού. Γεννήθηκε στην Αίγυπτο την 1η Απριλίου 1885. Η οικογένειά του ήταν ευκατάστατη, ανήκε στην αστική τάξη.
Ο Αττίκ από πολύ μικρός έκλεινε προς τη μουσική και διδασκόμενος μαθήματα πιάνου και φλάουτου άρχισε πολύ γρήγορα να ξεδιπλώνει το ταλέντο του. Μεγαλώνοντας, αφού τελείωσε τις νομικές σπουδές του στην Αθήνα, όπως και ο αδελφός του, πήγανε μαζί το 1907 στο Παρίσι. Εκεί επρόκειτο να σπουδάσουν πολιτικές επιστήμες, αφού προορίζονταν για μία λαμπρή διπλωματική σταδιοδρομία. Όμως αντί γι αυτό οι δύο νέοι ενεγράφησαν στο φημισμένο Conservatoire de Paris.
Εκεί ο Αττίκ γνώρισε τις πρώτες του επιτυχίες συνθέτοντας και ερμηνεύοντας μουσική μπροστά στο κοινό του Παρισιού. Στη συνέχεια ταξίδεψε σε αρκετές χώρες δίνοντας συναυλίες. Όσο ο Αττίκ προχωρούσε από επιτυχία σε επιτυχία, η οικογένειά του στην Αθήνα, άρχιζε να αντιμετωπίζει αρκετά οικονομικά προβλήματα. Επέστρεψε στην Αθήνα για να βρεθεί κοντά στους δικούς του, τη στιγμή μάλιστα που η αδελφή του Νόρα είχε μία σοβαρή ασθένεια.
Στην Αθήνα ο Αττίκ γνώρισε μεγάλη επιτυχία και η Μάνδρα, το κέντρο που ίδρυσε το καλοκαίρι του 1930 και στο οποίο τραγουδούσε και έπαιζε μουσική, ήταν πάντα κατάμεστο.
Στο ερώτημα τι ήταν η πρώτη “Μάντρα” απάντησε ο ίδιος ο Αττίκ την εποχή που είχε αποσυρθεί και ζούσε με τις αναμνήσεις του: “Πολλές σανίδες, λίγη μπογιά και αρκετή πρωτοπορία. Ενα ξύλινο παράπηγμα-σκηνή, ύψους έξι-επτά μέτρων, και δίπλα η αυλόπορτα-είσοδος. Στον δρόμο η πρόσοψη παριστάνει ένα φτωχικό διώροφο σπιτάκι με ζωγραφισμένα πορτοπαράθυρα. Ένα αληθινό παράθυρο στο ισόγειο, που στην πραγματικότητα ήταν το ταμείο, και μια αληθινή μπαλκονόπορτα με μπαλκόνι. Στην είσοδο, γλάστρες με φυτεμένα… μακαρόνια. Στην πόρτα ψηλά ένα κλουβί με σαρδέλα αντί πουλιού.
Πάντοτε η “Μάντρα” ήταν γεμάτη επιγραφές, άλλες ανορθόγραφες και κακογραμμένες, όπου υπήρχε τοίχος, για να νομίζουν οι θεατές ότι τις είχε γράψει ξένο προς την επιχείρηση χέρι, κι άλλες έξυπνες και… κουτές. Για παράδειγμα: “Απαγορεύεται να ανεβαίνετε στον κάλο του γείτονά σας για να βλέπετε καλύτερα”».
“Ζητάτε να σας πω” : Το τραγούδι – απάντηση στην Μαρίκα Φιλιππίδου
Ο Αττίκ είχε γράψει το εκπληκτικό τραγούδι «Είδα μάτια» για τη Μαρίκα Φιλιππίδου. Λίγο μετά τον χωρισμό τους, η πανέμορφη Μαρίκα επισκέφτηκε τη «Μάνδρα» συνοδευόμενη από το νέο σύζυγό της. Οι παρευρισκόμενοι αντιλαμβανόμενοι τον ερχομό της Φιλιππίδου στο κέντρο, για να πειράξουν τον Αττίκ, του ζήτησαν φωνάζοντας ρυθμικά να πει το βαλσάκι «Είδα μάτια». Εκείνος, αντικρίζοντας στις πρώτες θέσεις την πρώην γυναίκα του και μη μπορώντας να αντέξει την συναισθηματική πίεση αποσύρθηκε το καμαρίνι του.
Μετά από μόλις δέκα λεπτά επέστρεψε στο πιάνο του και ερμήνευσε το τραγούδι – απάντηση που είχε συνθέσει και γράψει σε αυτά τα δέκα λεπτά. Το τραγούδι αυτό ήταν το «Ζητάτε να σας πω» το οποίο έγινε τεράστιο σουξέ και ακόμη και σήμερα το ακούμε στα περισσότερα ελληνικά ραδιόφωνα.
Η Μαρίκα Φιλιππίδου ακούγοντας το τραγούδι, αποχώρησε με δάκρυα στα μάτια. Το δεινό μουσικό και συνθετικό ταλέντο του Αττίκ φάνηκε περίτρανα σε μία από τις πιο ευαίσθητες στιγμές της ζωής του και μάλιστα συγκίνησε όλο τον κόσμο που βρισκόταν μέσα στη «Μάντρα» εκείνο το βράδυ.
