Απομένουν λίγα εικοσιτετράωρα. Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος όταν δεν το θες. Πόσο εύκολα φεύγουν τα λεπτά και οι ώρες όταν αυτό που χρειάζεσαι είναι απλά να σταματήσει ο χρόνος. Να σταματήσει για να πάρεις μια ανάσα να σκεφτείς, να επεξεργαστείς την πληροφορία.

Μένουν λίγα εικοσιτετράωρα. Και τι κάνεις τώρα; Τι θα πεις, τι θα ζήσεις, τι θα προσφέρεις σε έναν άνθρωπο να γίνει ευτυχισμένος σε αυτά τα τελευταία εικοσιτετράωρα;

Και εκεί συνειδητοποιείς. Πόσα είναι αυτά που μας ευχαριστούν, που μας κάνουν να χαμογελάμε, να παίρνουμε δύναμη και να προχωράμε μπροστά όταν όλα μοιάζουν δύσκολα και μαύρα; Και ξέρεις κάτι; Είναι πολλά! Οι φίλοι, τα γέλια σας, οι βόλτες στην θάλασσα, ένα ωραίο τραγούδι που σου φτιάχνει την διάθεση, ο αέρας επάνω στην μηχανή, ένα ζουμερό γλυκό, οι συνάδελφοι σου, ο καναπές μετά από μια κουραστική ημέρα. Η ίδια σου η ζωή που έχεις επιλέξει.

 

Απομένουν λίγα εικοσιτετράωρα. Και τελικά δεν έχεις τι να πεις. Γιατί είσαι πολύ μικρός μπροστά σε αυτό που ακολουθεί. Που δεν έχεις ιδέα τι είναι. Και τελικά αυτό μας φοβίζει. Η ιδέα του αγνώστου. Τι συμβαίνει έπειτα; Και που θα είναι η ζωή που έχω επιλέξει;

Οι φίλοι, τα γέλια, οι βόλτες στην θάλασσα, το ωραίο τραγούδι που σου φτιάχνει την διάθεση, ο αέρας επάνω στην μηχανή, το λαχταριστό γλυκό, οι συνάδελφοι, ο καναπές, τι από όλα αυτά θα συνεχίσει να είναι μαζί σου; Στην σκέψη αυτή ξεκινάς να τα εκτιμάς περισσότερο σωστά;

 

Απομένουν λίγα εικοσιτετράωρα… Να ξυπνάς κάθε πρωί και να πίνεις τον αγαπημένο σου καφέ. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να πίνεις κακό καφέ. Να κυνηγάς τη δουλειά των ονείρων σου, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει λιγότερα χρήματα. Να βλέπεις περισσότερο τους φίλους σου και να μη διαλέγεις το μαγαζί της γειτονιάς σου ως εύκολη λύση για την έξοδό σου.

Να πιέζεις τον εαυτό σου να γυμναστεί, όσο πτώμα κι αν νιώθεις. Να ακολουθείς ό,τι χαζομάρα σε κάνει χαρούμενο, από «ομαδική γιόγκα» μέχρι και «δωρεάν μαθήματα για αρχάριους στην ιστιοπλοΐα».

Καταντήσαμε να αρκούμαστε στα «θα πάω» και τα «ενδιαφέρομαι» του Facebook χωρίς να κάνουμε τίποτα από όλα αυτά.

 

Να διαβάζεις περισσότερο και να αγχώνεσαι λιγότερο. Να κάνεις εκπλήξεις στον σύντροφό σου και να παίρνεις δώρα σε ανθρώπους αγαπημένους χωρίς να υπάρχει λόγος. Α, και με όλους αυτούς που κραυγάζουν «κοιμήσου λίγο και ζήσε πολύ», διαφωνώ κάθετα. Κοιμήσου όσο θέλεις και ζήσε την υπόλοιπη σου μέρα ποιοτικά. Αφού ο ύπνος είναι ευτυχία γιατί να τον στερηθούμε.

Να λες «σ’ αγαπάω» σε αυτούς που το νιώθεις κάθε μέρα. Είναι δωρεάν κι όχι δεν το κάνει ξεχωριστό αν το λες μια στο τόσο. Να το λες όποτε σου βγαίνει. Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή, φίλε μου. Αγάπα πολύ και γέλα ανεξέλεγκτα.

 

*Στον Γιάννη που τώρα περπατά ξανά, χαμογελαστός και ήρεμος, έτσι όπως του έπρεπε.