Αγάπη έρωτας και ελευθερία. Τρεις άσπονδοι φίλοι η τρεις ορκισμένοι εχθροί. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Ο έρωτας. Απεικονίζεται πάντα με κάτι που αιωρείται στα ουράνια… Ένα μωρό με βέλη, καρδούλες, βεγγαλικά. Τέλος πάντων τίποτα στη γη… Όλα στον αέρα. Είναι λογικό. Ο έρωτας όλα τα κάνει να φαίνονται πιο ελαφριά, μια καθημερινότητα σε δεύτερη μοίρα, ίσως και ασήμαντη ακόμα και στα πιο σημαντικά. Ο έρωτας σου παίρνει όλο το βάρος και το πετάει ψηλά στον αέρα…. Με την πάροδο του χρόνου και τον σωστό σύντροφο, ο έρωτας αφήνει πλέον το νόμο της βαρύτητας να δουλέψει και το βάρος της καθημερινότητας σου, επιστρέφει μεν αλλά πλέον σε άλλη μορφή και σε υποδιαίρεση. Από εκεί και πέρα αναλαμβάνει η αγάπη.
Είναι αυτή στην οποία δίνει τα σκήπτρα ο έρωτας, για να συνεχίσει η ροή της ιστορίας μας,αυτής που γράφεται στο βιβλίο της ζωής μας. Μη βιάζεσαι να το αρνηθείς, όχι, δεν είσαι ερωτευμένος μετά από 5,7,10 χρόνια σχέσης. Έχεις αγάπη. Μια ώριμη, καλλιεργημένη και ανιδιοτελή αγάπη. Αν δηλαδή όλο αυτό είναι υγιές, αν όχι, τότε λάθος κείμενο διαβάζεις.
Η αγάπη λοιπόν που άντεξε στο πέρας του χρόνου σου δινει κάπου κάπου μια ψευδαίσθηση έρωτα, που όμως δεν είναι τίποτα άλλο από τα υπόλοιπα αδέρφια της, το πάθος και την έλξη. Και μέσα σε όλα αυτά δεν θα μπορούσε να λείψει η ελευθερία.
Αυτή που νομίζεις πως σου προσφέρει ο έρωτας, κρίνοντας από το ανάλαφρο συναίσθημα που έχεις και τα πόδια σου που δεν αγγίζουν τη γη… Αυτή που διαπραγματεύεσαι και παζαρευεις… Και αυτή που πάντα θα είναι σαν χημική αντίδραση, αντιστρόφως ανάλογη των όσων νιώθεις παραπάνω. Μένει να αποφασίσεις σε ποια κατηγορία ανήκεις. Αν δηλώνεις ελεύθερος και ασυμβίβαστος, τότε όλα τα συμβόλαια σου, είναι προσωρινά.
Ξεχνιέσαι λίγο, σε συνεπαίρνει η αύρα του έρωτα σε υπνωτίζει η σιγουριά της αγάπης. Η αλήθεια όμως θα έρθει να σε συνεφέρει με μια ένεση αδρεναλίνης.. Γιατί πάντα έτσι γίνεται όταν χτίζεις με την ελευθερία στη βάση σου. Με ένα ξύπνημα της θα στα γκρεμίσει πάλι όλα…. Και άντε πάλι από την αρχή.
Αν είσαι στην απέναντι όχθη, στην άλλη κατηγορία που είσαι συνειδητοποιημένος πως αυτή τη μία ζωή που έχουμε, θες να την παραχωρήσεις σε έναν άνθρωπο για να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί του, τότε συγχαρητήρια, έχεις το θάρρος της προσφοράς ενός από τα πολυτιμότερα αγαθά που σου δόθηκε και που θα σου δοθεί ποτέ: της ίδιας της ελευθερίας της μιας και μοναδικής ζωής σου. Γιατί θέλει πραγματικά πολύ μεγάλη δύναμη για να κάνεις κάτι τέτοιο… Αν φυσικά το. Έχεις συνειδητοποιήσει κ είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Από την άλλη, και το ακριβώς αντίθετο πάλι πολύ θάρρος και ακόμα περισσότερο θράσος θέλει, προς τον εαυτό σου ως επί το πλείστον. Γιατί η ελευθερία παρέχει μία γεμάτη μοναδική ζωή, αλλά συνέπεια 9 στις 10 έχει φίλη κολλητή τη μοναξιά. Είναι και αυτή μια από τις αποφάσεις που θα χρειαστεί να πάρεις. Δεν θα στο απαιτήσει κάνεις κι αν το κάνει θα είναι παράλογος. Είναι κάτι σαν το dna που μας διαμορφώνει στο πέρας του χρόνου και καθορίζει τη μορφή μας… Έτσι και κάτι τέτοιες αποφάσεις, ένα σταυροδρόμι με προορισμούς που καθορίζουν τη ζωή μας.
Πρώτα απ όλα καλούμαστε να δηλώσουμε τι είμαστε, ώστε να καθορίσουμε την πορεία μας προς την καταλληλότερη κατεύθυνση. Κανένα ζώο της φάρμας δεν επιβιώνει στη ζούγκλα και κανένα αγρίμι δεν μπορεί να ζήσει για πάντα σε κλουβί. Κι αν διαλέξεις να γεράσεις πλάι στα δύο πρώτα, αργά ή γρήγορα θα βρεις τον άνθρωπο και τον προορισμό σας. Αν όμως αποφασίσεις το τρίτο, τότε να ξέρεις πως οι ψυχές της ελευθερίας είναι καταδικασμένες να περιπλανιούνται σαν τα φαντάσματα των καπετάνιων στα στοιχειωμένα πλοία….
Δε τις χωράει ο πλανήτης… Δεν τους αρκεί αυτή η γη.
