3 χρόνια μετά και εγώ πρέπει να είμαι εδώ. Εκεί που με άφησες! Ακούνητος, αλώβητος, παρθένος σχεδόν, να περιμένω το σήμερα που πήρες μια απόφαση! Ότι είμαι εγώ! Ο ένας! Ο μοναδικός! Αυτός που θέλεις να μείνεις μαζί του μια ζωή. Το ταίρι της ζωής σου!

3 χρόνια μετά και εγώ σαν γυναίκα του Λωτ, στήλη άλατος, επειδή γύρισα – τότε – να δω την καταστροφή! Την δική μας καταστροφή. Την δική μου. Που προκαλέσαμε! Που επιδίωξες τελικά – γιατί όταν έκανα την μαλακία – γλίστρησες. Και κύλησες. Και εγώ μόνος. Στήλη άλατος. Να βλέπω.

Και ξέρεις κάτι; Εκεί έμεινα. 3 χρόνια. Μέχρι σήμερα, να κοιτάω την καταστροφή μου. Ναι την δική μου. Γιατί εσύ προχώρησες. Και αν κατά διαστήματα έτυχε να ρίξεις το βλέμμα σου προς τα πίσω, ήταν που με είδες εκεί – να στέκομαι. Νόμιζες ότι απλά περιμένω. Εσένα. Εμάς ξανά. Εγώ απλά στεκόμουν. Έβλεπα. Εμένα κατεστραμμένο και  εσένα να προχωράς. 3 χρόνια. Χωρίς εμένα. και τώρα;

 

3 χρόνια μετά και έρχεσαι να μου δώσεις το χάδι να ξανάρθω στα ίσα μου. Να γίνω πάλι άνθρωπος. Να βρεθούμε πάλι μαζί. Οι 2 μας. Εσύ 3 χρόνια μετά και εγώ 3 χρόνια πριν. Ναι.

3 χρόνια μετά ξέρεις τι κατάλαβα; Ότι έχασα. και μπορεί εσύ να έρχεσαι να με ξυπνάς – και θα σ ευχαριστήσω εν καιρό  – αλλά εγώ τελικά απλά στεκόμουν. Και με άφησα πίσω. εκεί. και τώρα πρέπει να προλάβω. Εμένα. Για να φτάσω μετά και εσένα. Έτσι πάει. Έχω διαδρομή ανεκπλήρωτη – που εσύ την έκανες. Εγώ;

 

Δεν είναι ότι δεν θέλω να είμαι αυτό που σκέφτηκες εσύ και ήθελα εγώ! Είναι ότι εσύ άλλαξες και εγώ έμεινα ίδιος! Όπως με άφησες. Τι θα αλλάξει λοιπόν; Τι διαφορετικό θα δεις τώρα που δεν είχες βρει τότε;

3 χρόνια μετά και εγώ δεν άλλαξα. Ότι ήξερες είμαι. Τα μάτια μου αλλάξανε βλέμμα. είναι η μόνη μου αλλαγή. 3 χρόνια πριν θα κοιτούσα εσένα. 3 χρόνια μετά, θα κοιτάξω εμένα. Μόνο.Έχω διαδρομή.

 

Και ξέρεις κάτι; Καλό μου δρόμο..