Ο Ιωσήφ Βαρότσης έκανε πραγματικότητα το όνειρο του. Έδωσε πνοή σε ένα του σενάριο και κάπως έτσι γεννήθηκε το “Φθινόπωρο Γυναίκας”, μια ταινία μικρού μήκους βουτηγμένη στο συναίσθημα που καταφέρνει να διεισδύσει στις αντιδράσεις και σκέψεις των δύο φύλων, με ένα μαγευτικό τέλος που σε κάνει να θες να το δεις ξανά και ξανά. Μια καθαρόαιμη Urban ιστορία που εκτυλίσσεται σε μια “ερωτευμένη” Αθήνα αλλά και στο Παρίσι.

 

 

Από video replay σε σκηνοθέτης, συνδυασμός περίεργος! Πως προέκυψε η ιδέα της ταινίας;
Η αλήθεια είναι πως το να δουλεύεις ως video replay σε αθλητικές μεταδόσεις είναι μια μορφή βοηθού σκηνοθέτη. Η σκηνοθεσία άλλωστε ήταν πάντοτε το μεγάλο μου όνειρο. Τώρα που βρήκα την ευκαιρία και τους κατάλληλους συνεργάτες έκανα πράξη και την ταινία αυτή. Η ιδέα της ταινίας προέκυψε 2 χρόνια πριν. Προσπαθούσα να φανταστώ ένα ιδανικό happy end σε μια τέτοια περίπτωση για ένα αντίστοιχο ζευγάρι και ξεκινώντας απο το τέλος άρχισα να γράφω την ταινία ανάποδα κάτι που το συνηθίζω στα σενάρια μου.

 

Τι ρόλο έπαιξαν οι προσωπικές σου εμπειρίες;
Ομολογουμένως οι προσωπικές μου εμπειρίες αλλά και ανθρώπων γύρω μου έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο. Η ταινία είναι μια μίξη ιστοριών που είτε έχω ακούσει είτε έχω ζήσει. Όλα εκτός από το τέλος της ταινίας. Είναι απίθανο ένα σκηνοθέτης ή ένας σεναριογράφος μέσα σε μια ταινία να μην βάλει έστω ενα ψήγμα προσωπικής εμπειρίας.

 

Πόσο εύκολη ήταν η υλοποίηση αυτού σου του ονείρου;
Δεν ήταν καθόλου εύκολο να υλοποιηθεί το “Φθινόπωρο Γυναίκας’’. Εξαρχής υπήρχαν πολλά προβλήματα. Είτε οικονομικά είτε με συντελεστές που αποχώρησαν απο το project λόγω περιορισμένου χρόνου. Και φυσικά με το να συμβαδίσουν τα προγράμματα όλων όσων εργάστηκαν στην ταινία. Αν και δεν πιστεύω γενικά στο « κάθε εμπόδιο για καλό» στην προκειμένη περίπτωση όλα κύλησαν όπως τα ήθελα. Και αυτό το κατάλαβα όταν είδα την ταινία μονταρισμένη. Συγκινήθηκα απίστευτα εκείνη τη στιγμή.

→ Η σκηνοθεσία άλλωστε ήταν πάντοτε το μεγάλο μου όνειρο. Τώρα που βρήκα την ευκαιρία και τους κατάλληλους συνεργάτες έκανα πράξη και την ταινία αυτή.

 

 

Το τέλος της ταινίας αφήνει μια γεύση έκπληξης, απορίας και προσδίδει;
Το τέλος της ταινίας είναι αυτό ακριβώς που είπες. Μια έκπληξη. Ακόμη κι αν το έχεις υποψιαστεί και πάλι εκπλήσεσαι. Έχει θεωρώ κι αυτό το αίσθημα λύτρωσης του «ναι ρε γαμώτο». Είναι όλη η ταινία το τέλος αυτό.

 

Τα backstage θα τα δούμε κάποια στιγμή;
Λογικά αφού η ταινία κάνει τον κύκλο της στα φεστιβάλ μετά θα κάτσουμε με τους συνεργάτες μου και θα ετοιμάσουμε και τα backstage της ταινίας. Προς το παρόν όλη μας η ενέργεια είναι στην προώθηση της ταινίας.

 

Μίλησε μου για τους υπόλοιπους συντελεστές μα και τους πρωταγωνιστές που επιλέξατε!
Νομίζω πως όσο αφορά στους συνεργάτες μου και τους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας στάθηκα αδιανόητα τυχερός. Λόγω περιορισμένου χρόνου βρέθηκα μετέωρος με το σενάριο στα χέρια λίγες μέρες πριν τα γυρίσματα. Και τότε σαν απο μηχανής θεός βρέθηκε ο Δημήτρης Αγγελάκος της Black Pixel και παραγωγός της ταινίας, ο οποίος είχε διαβάσει το σενάριο και μου λέει θα το κάνουμε μαζί μη σε απασχολεί τίποτα. Με έφερε σε επαφή με τον Γιάννη Φαφουτάκη, τον άμεσο συνεργάτη του και διευθυντή φωτογραφίας της ταινίας.

→ Μια συνάντηση μαζί του ήταν αρκετή να καταλάβω πως σέβεται το σενάριο μου και πως μπορώ να συνεργαστώ μαζί τους άνετα. Το υπόλοιπο crew ήταν ακριβώς στα ίδια επίπεδα. Επαγγελματίες! Άπειροι ή έμπειροι δεν έχει καμία σημασία. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τους αναφέρω έναν έναν ονομαστικά γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Βοηθός σκηνοθέτη και σύμβουλος μου ήταν ο Θανάσης Κάππας. Σκριπτ έκανε η Γεωργία Λάφη. Οπερατέρ ο Κωνσταντίνος Πριόβολος. Ηχολήπτης ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος και μακιγίεζ η Έλενα Σταυροπούλου.

→ Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της ταινίας, των γυρισμάτων αλλά και του post production είχαμε τεράστια βοήθεια από την κυρία Μαρία Μπιρμπίλη και τον κύριο Αχιλλέα Βιλλιώτη. Τον μοντέρ Δημήτρη Πλιάγκο και τον άνθρωπο που έγραψε τη υπέροχη μουσική της ταινίας τον Γεώργιο Ξουλόγη. Πέρα όμως απο το crew της ταινίας υπήρχε και το cast*.

 

Μελλοντικά σου σχέδια στον χώρο της σκηνοθεσίας;
Προς το παρόν θα συνεχίσω αυτό που κάνω στις αθλητικές μεταδόσεις με σκόπο κάποια στιγμή να γίνω σκηνοθέτης και εκεί. Παράλληλα γράφω 3 σενάρια για ταινίες και σε λίγο καιρό θα ξεκινήσω ένα σενάριο για μια σειρά. Ευελπιστώ να τα γυρίσω και αυτά.

 

 

 

Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Το να συμβαδίσουν τα προγράμματα όλων μας και να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Ευτυχώς το πετύχαμε.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία;
Πολλές. Αν έπρεπε όμως να βάλω κάποια στην κορυφή νομίζω πως αυτή θα ήταν το SEVEN του David Fincher με τους Brad Pitt και Morgan Freeman

Ποιον σκηνοθέτη θαυμάζεις περισσότερο;
Επίσης πολλούς. Τον Quentin Tarantino, τον Woody Allen, τον David Fincher, τον Martin Scorcese, τον Christopher Nolan κι όσο και αν ξενίζει σε κάποιους τον Χριστόφορο Παπακαλίατη κ.α.

→Το τέλος της ταινίας έχει θεωρώ αυτό το αίσθημα λύτρωσης, του «ναι ρε γαμώτο». Όλη η ταινία είναι το τέλος αυτό.

 

 

H σκηνή που γυρίστηκε περισσότερες φορές από κάθε άλλη ήταν…
Η σκηνή στο κρεβάτι ήταν απο τις πιο δύσκολες. Για να πετύχουμε αυτό που θέλαμε κάναμε πάρα πολλές λήψεις. Και μετά το μονοπλάνο στο λουνα παρκ. Ηταν πολύ κουραστικό ειδικά για τον Γιάννη που κρατούσε το steadicam.

 

Όταν ξεκίνησατε τα γυρίσματα είχες στο μυαλό σου κάτι διαφορετικό από αυτό που τελικά ζήσατε και χτίσατε παρέα με την υπόλοιπη ομάδα;
Δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα πέσω επάνω σε τόσους ανθρώπους που με τους οποίους πραγματικά θα ταίριαζε η ιδιοσυγκρασία μας. Μεγάλη τύχη αυτό το πράγμα. Όσο αφορά στην ταινία με τα μέσα που έιχαμε και τον χρόνο είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα, και αν κρίνω απο τις αντιδράσεις όσων την έχουν δει έως τωρα, και οι θεατές νιώθουν το ίδιο.

→Θέλω και οι άντρες και οι γυναίκες να ταυτιστούν με τον πρωταγωνιστή και το τι έζησε μέσα απο αυτη την ιστορία. Και στο τέλος θέλω αυτο το ύφος της έκπληξης και του «πόσο γλυκό και τρυφερό» είναι.

 

Τελικά το “ψέμα” έχει προτίμηση στα φύλα; Το λένε ευκολότερα οι άντρες ή οι γυναίκες;
Πιστεύω πως οι άντρες λέμε αρκετά ψέμματα σε σχέση με τις γυναίκες. Όμως όταν ένας άντρας ερωτευτεί ή αγαπήσει πραγματικά τότε είναι ειλικρινής με τα αισθήματα του και με τους άλλους γύρω του και τα δίνει πραγματικά όλα. Οι γυναίκες είναι πιο δύσπιστες ειδικά στην αρχή μιας σχέσης.

 

Ποιο είναι το όραμα σου για το “Φθινόπωρο γυναίκας”;
Θέλω πολύ να πάει καλά στα φεστιβαλ στα οποία θα λάβει μέρος και να το δει κάποιος ο οποίος θα ήθελε να παρέχει τους πόρους έτσι ώστε να γυρίσουμε ξάνα την ταινία αυτή τη φορά σαν μεγάλου μήκους.

 

Η ταινία έχει μέσα της ξεκάθαρα στοιχεία Woody Allen! Συμφωνείς;
Τιμή μου να το ακούω αυτό. Έχω πολλά χρόνια μπροστά μου για να φτάσω στα επίπεδα ενός τέτοιου ονοματος οπως ο Woody Allen. Αλλά σίγουρα έστω και υποσυνείδητα θα έχω πάρει κάτι απο το ύφος του ή του Παπακαλιάτη που τέτοιου είδους ταινίες είναι πραγματικά το φόρτε τους.

 

 

*Μεγάλο ευχαριστώ στο cast της ταινίας…
Η Δώρα Παντέλη την οποία είδα πρώτη φορά όταν παρουσίαζε μια αθλητική εκπομπή και είπα στον φίλο και σκηνοθέτη Παναγιώτη Αυτζόγλου «αυτήν την θέλω για πρωταγωνίστρια της ταινίας». Ευτυχώς είπε το ναι. Τον Νίκο Αναγνωστόπουλο τον πρωταγωνιστή μας. Και εκεί στάθηκα τυχερός. Όταν έγραφα το σενάριο στο μυαλό μου είχα τον κολλητό μου και εξαιρετικό ηθοποιό Τάσο Δέδε όμως το πρόγραμμα του ήταν περιορισμένο κι έτσι έπεσα πάνω στον Νίκο. Εναν υπέροχο ηθοποιό και εξαιρετικό άνθρωπο.

Και μετά οι 4 άλλες γυναίκες της ταινίας. Η Νίνα Έππα, η Κέλλυ Νικηφόρου, η Έλβη Μιχαηλίδου και η Χρυσάνθη Δεληγιάννη. Η πρώτες τρεις ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη οι ξεκάθαρες επιλογές μου για τους ρόλους τους εμφανισιακά. Το βασικότερο ήταν να «τα λένε». Και οχι απλώς τα λέγανε αλλά ήταν λες και γράψανε μόνες τους τον ρόλο. Απόλυτα φυσικές και ακομπλεξάριστες.Η Χρυσάνθη ήρθε τελευταία στιγμή να αντικαταστήσει μια άλλη ηθοποιό που θα έπαιζε αυτόν τον ρόλο. Μου την πρότεινε ο φίλος και σκηνοθέτης Γιάννης Παπαδάκης. Και εκεί πάλι στάθηκα τυχερός. Αν και δεν είναι επαγγελματίας (ακόμα, δεν θα αργήσει αυτό πιστεύω) ανταποκρίθηκε επάξια στον ρόλο της και ήταν εξαιρετική.

Τους ευχαριστω πραγματικά όλους μέσα απο την καρδιά μου γιατί όχι μόνο σεβάστηκαν το όνειρο μου αλλά έκαναν και τεράστια υπομονή μαζί μου γιατί δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος.