Η ιστορία των The Rolling Stones ξεκίνησε από διαφορετικούς δρόμους, αλλά με κοινή συνισταμένη των μελών του την αγάπη τους για τα μπλουζ. Το 1951 οι οκτάχρονοι Κιθ Ρίτσαρντς και Μικ Τζάγκερ ήταν συμμαθητές στο δημοτικό σχολείο Γουένγορθ του Λονδίνου. Στην πορεία του χρόνου θα ακολουθήσουν διαφορετικές διαδρομές, αλλά δέκα χρόνια αργότερα θα ξαναβρεθούν τυχαία σ’ ένα δρόμο του Λονδίνου.

 

→ Ο Κιθ Ρίτσαρντς σπούδαζε στο Κολέγιο Τεχνών Σίντκαπ και έπαιζε κιθάρα και ο Μικ Τζάγκερ ήταν φοιτητής στην περίφημη Οικονομική Σχολή του Λονδίνου (London School of Economics). «Στα χέρια του κρατούσε τέσσερις δίσκους των Τσακ Μπέρι και του Μάντι Γουότερς» θυμάται ο Κιθ Ρίτσαρντς από εκείνη τη συνάντηση, που έμελλε να αλλάξει την ιστορία της ποπ μουσικής.

→ Ο Τζάγκερ εκείνη την περίοδο είχε σχηματίσει ένα συγκρότημα με τίτλο Little Boy Blue and the Blue Boys μαζί με τον κοινό φίλο τους Ντικ Τέιλορ, που έπαιζε μπάσο. Στην μπλουζ μπάντα του Αλέξις Κόρνερ, με την οποία συνεργάζονταν ευκαιριακά, γνώρισαν τον κιθαρίστα Μπράιαν Τζόουν, τον πιανίστα Ίαν Στιούαρτ και τον ντράμερ Τσάρλι Γουότς.

→ Ο Τζόουνς έριξε την ιδέα να σχηματίσουν ένα δικό τους συγκρότημα και οι πρώτες πρόβες ξεκίνησαν το 1961 με τη συμμετοχή των Στιούαρτ, Τζάγκερ και Ρίτσαρντς. Τον Ιούνιο του 1962 η σύνθεση του συγκροτήματος ήταν: Τζάγκερ, Ρίτσαρντς, Στιούαρτ, Τζόουνς, Τέιλορ και Τόνι Τσάπμαν στα ντραμς.

 

Το όνομά τους The Rolling Stones προήλθε από το τραγούδι του Μάντι Γουότερς Rollin’ Stone.

 

Έχει κυκλοφορήσει 55 άλμπουμ (στούντιο, λάιβ και συλλογές), με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 200.000.000 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ συναυλιακά έχει «οργώσει» κάθε γωνιά του πλανήτη.
32 τραγούδια των Rolling Stones έχουν ανέβει στις πρώτες θέσεις του πίνακα επιτυχιών της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ.

Το συγκρότημα έδωσε την πρώτη του συναυλία στις 12 Ιουλίου 1962 στο κλαμπ «Μαρκί» του Λονδίνου. Τότε είχαμε και τις πρώτες κόντρες για τη μουσική κατεύθυνση των Στόουνς. Ο Τζόουνς ήθελε να παίζουν κυρίως Σικάγο μπλουζ, ενώ οι Τζάγκερ και Ρίτσαρντς προτιμούσαν το ροκ εν ρολ των Τσακ Μπέρι και Μπο Ντίντλεϊ. Στα τέλη της χρονιάς σημειώθηκαν και οι πρώτες αλλαγές στο συγκρότημα. Ο μπασίστας Μπιλ Γουάιμαν πήρε τη θέση του Ντικ Τέιλορ και ο Τσάρλι Γουότς τη θέση του Τόνι Τσάπμαν στα ντραμς.

→ Το 1963 τους βρίσκει στο κλαμπ Crawdaddy του πρώτου τους μάνατζερ Τζόρτζιο Γκομέλσκι. Παίζουν για οχτώ μήνες και αρχίζουν να δημιουργούν τον μύθο τους. Στις 7 Ιουνίου κυκλοφορούν το πρώτο τους σινγκλ, με τις διασκευές των τραγουδιών «Come On» του Τσακ Μπέρι και «I Want to Be Loved» του Γουίλι Ντίξον. Το δισκάκι φθάνει στο Νο21 και παραμένει στον πίνακα επιτυχιών της Μεγάλης Βρετανίας για 14 εβδομάδες. Καθόλου άσχημα για το νέο συγκρότημα.

→ Μεταξύ των πρώτων θαυμαστών τους ήταν και οι Beatles. Μάλιστα, συνέστησαν τους Stones στον ατζέντη τους Άντριου Όλντμαν, που ανέλαβε το μανατζάρισμά τους, αφού η συμφωνία με τον Γκομέλσκι ήταν προφορική. Ο Τζορτζ Χάρισον έπεισε τον Ντικ Ρόου να υπογράψει μαζί τους στη δισκογραφική εταιρεία Decca, την ίδια που είχε απορρίψει τους Beatles την Πρωτοχρονιά του 1962.

→ Το 1964 πραγματοποίησαν και την πρώτη μεγάλη περιοδεία. Στην Αγγλία τους συνόδευσαν από τις 6 Ιανουαρίου μεγάλα ονόματα της αμερικανικής μουσική, όπως οι Ike και Tina Turner, Bo Didley, The Ronnetes, Everly Brothers και Little Richards. Παρότι το πρώτο τους άλμπουμ έγινε χρυσό στις ΗΠΑ, η περιοδεία τους δεν είχε την ανάλογη επιτυχία και πολλές συναυλίες τους ακυρώθηκαν. Η πρώτη τους μεγάλη περιοδεία θα σηματοδοτήσει τη μεταστροφή τους από ριθμ εντ μπλουζ σε ροκ μπάντα.

→ Στις 17 Οκτωβρίου 1974 κυκλοφορεί μόνο στις ΗΠΑ το δεύτερο άλμπουμ τους «12X5» με λιγότερες διασκευές και περισσότερα τραγούδια της συνθετικής δυάδας Ρίτσαρντς/Τζάγκερ. Έφτασε στο Νο3 κι έγινε χρυσό, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία κυκλοφόρησε στις 15 Ιανουαρίου 1965 ως «The Rolling Stones No 2».

 

 

Οι Rolling Stones βέβαια δεν είναι απλά μια μουσική μπάντα. Καθόρισαν την πολιτική στάση μιας γενιάς, ή αν θέλετε την ενέπνευσαν και την παρότρυναν. Ειδικά την πρώτη δεκαετία της ύπαρξης τους με albums όπως τα “Beggars Banquet” και “Let it Bleed”, ξεσήκωναν τους νέους με τρόπους που λίγοι μουσικοί κατάφερναν. Στην ουσία μελοποιούσαν τις σκέψεις μιας γενιάς και την ανάγκη της για μια εναντίωση στην εξουσία και τον συντηρητισμό.

Οι συναυλίες τους, ειδικά στις αρχές, ήταν ακραίες και τους έφεραν ακόμα περισσότερα προβλήματα και φυσικά…φήμη. Η δολοφονία που συνέβη στην δωρεάν συναυλία που είχαν δώσει στο Altamont, οι ατελείωτες συλλήψεις τους για ναρκωτικές ουσίες. Ότι και να έκαναν οι Rolling Stones είχε σημασία: ακόμα και μια βόλτα στο πάρκο.

 

Και τα κλισέ για την κατάληξη τους από τους «προφήτες» της εποχής ήταν ότι με το lifestyle που είχαν δεν θα άντεχαν πάνω από 10 χρόνια. Μετά τον θάνατο του Brian Jones , τον οποίο ακόμα τυλίγει ένα μυστήριο, τα στοιχήματα που έπεφταν εδώ και δεκαετίες για το ποιος θα είναι ο επόμενος ροκ σταρ που θα πεθάνει, είχαν πάντα σαν την πιο ασφαλή επιλογή τον KeithRichards. Και όμως, ο Richards τους έβγαλε όλους ψεύτες παρ’ όλες τις απίστευτες περιπέτειες υγείας που είχε -που επιτέλους τις διηγήθηκε ο ίδιος στην πρόσφατη απολαυστική βιογραφία του Life. Ο Mick Jagger εξακολουθεί να σαγηνεύει τις γυναίκες και να χοροπηδάει σαν έφηβος επάνω στην σκηνή.