Είναι Χριστούγεννα επισήμως. Ο κόσμος έχει βάλει τα γιορτινά του. Παντού βλέπεις στολίδια, λαμπάκια χρωματιστά να φωτίζουν τους δρόμους, τις βιτρίνες, τα μπαλκόνια κι ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Όπου κι αν πας, σε κερνάνε ό,τι γλυκό μπορείς να φανταστείς. Μέχρι και το περίπτερο στην γειτονιά μου είχε μελομακάρονα κι έδινε ( το παίρνεις για πλάκα το κιλό μέχρι να γυρίσεις σπίτι αφού η κυρά Δέσποινα επιμένει ότι ένα ίσον κανένα ).
Είναι από τις πιο αγαπημένες γιορτές στον κόσμο θεωρώ. Είναι αυτές οι μέρες που σου θυμίζουν ότι η οικογένεια είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει. Τρέχεις να πάρεις δώρα για όλους, να δείξεις έστω με αυτό τον τρόπο ότι τους αγαπάς. Βλέπεις κόσμο παντού έξω. Χαμόγελα, ευτυχία, ανθρώπους να αγκαλιάζονται,να φιλιούνται και να βγάζουν φωτογραφίες κάτω από χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Το νόμισμα όμως έχει πάντα δύο όψεις. Είναι αυτές οι μέρες που εμάς τους περισσότερους που δουλεύουμε όλη μέρα και τρέχουμε, μας θυμίζουν πόσο στενόχωρα μπορεί να νιώσουμε. Πόση μοναξιά μπορεί να νιώσουμε όταν βλέπουμε όλη αυτή την ψεύτικη ευτυχία που δημιουργούν τα Χριστούγεννα. Είναι λες και ξεχνάμε όλα όσα συνέβαιναν μέχρι και πριν 2-3 βδομαδες. Ίσως είναι κι η ανάγκη του ότι θα αλλάξει επιτέλους αυτός ο χρόνος και θα βάλουμε καινούριους στόχους στη ζωή μας. Θα κάνουμε όσα δεν προλάβαμε τον προηγούμενο. Θα πάμε εκείνο το ταξίδι που έχουμε τάξει στον εαυτό μας, θα αλλάξουμε δουλειά, θα μάθουμε καινούρια πράγματα και θα αγαπήσουμε περισσότερο τον εαυτό μας.
Σε βάζει σε σκέψεις για το πως έχουν μετατραπεί τα Χριστούγεννα. Είναι η πιο καταναλωτική περίοδος του χρόνου (μετά είναι οι εκπτώσεις ). Ώντας μεγαλωμένη σε μια χώρα που είναι αρκετά επηρεασμένη από τον δυτικό κόσμο, βλέπω ότι αυτές τις γιορτινές μέρες παρ όλο που παίρνουμε και δώρο χριστουγέννων, φτάνει 1η ιανουαρίου και δεν έχει μείνει ούτε ένα cent στο λογαριασμό τραπέζης. Τρέχεις να πάρεις δώρα για τον καθένα που αγαπάς και νοιάζεσαι ( μέχρι κι ο τρίτος ξάδερφος που βλέπεις μια φορά τον χρόνο αξίζει ένα δώρο λες στον εαυτό σου). Ξοδεύεις για τα γιορτινά τραπέζια που οργανώνεις στο σπίτι σου (στα οποία φυσικά και τα περισσότερα που θα μαγειρέψεις, θα μείνουν να τα τρως για μια βδομάδα τουλάχιστον). Αφού σπαταλάς λοιπόν για όλα αυτά, έρχεται και η ανανέωση που θα κάνεις για τον εαυτό σου καθώς τα ρούχα που έβαλες τον προηγούμενο χρόνο (και ναι τα έχεις βάλει μόνο μια φορά) δεν γίνεται να τα βάλεις και φέτος.
Το πιο σημαντικό κομμάτι των Χριστουγέννων πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα, είναι οι αναμνήσεις που έχεις. Είτε χαρούμενες είτε δυσάρεστες, οι αναμνήσεις περασμένων Χριστουγέννων είτε από τη παιδική ηλικία είτε και από το πιο πρόσφατο παρελθόν, μπορούν να προκαλέσουν μια μελαγχολία. Κάθε χρόνο θυμάμαι πως έκανα μικρή όταν περίμενα να ξημερώσει 25η Δεκέμβρη, που θα έβρισκα τα δώρα μου από αυτόν το γλυκούλη κύριο με την κόκκινη στολή. Του άφηνα κόκκινο κρασί κι ό,τι γλυκό έβρισκα εύκαιρο. Μια χρονιά θυμάμαι κιόλας ότι άφησα και δώρο για κείνον. Όταν είσαι μικρό παιδί, τα Χριστούγεννα φαντάζουν τόσο μαγικά. Μέχρι που βρίσκεις την απόδειξη από τα δώρα βέβαια, καθ ότι η μαμά αφηρημένη, την είχε αφήσει πάνω στο καλοριφέρ. Εκεί γκρεμίζεται λίγο ο κόσμος σου αλλά κάπου μέσα σου εξακολουθείς να πιστεύεις ότι ο Άγιος Βασίλης υπάρχει κι επειδή είναι μακριά, έχει ως συνεταίρους τους γονείς σου.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να παλεύουμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι γίνεται ανεξαρτήτως γιορτών. Η αγάπη υπάρχει και τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου και την έχουμε όλοι μας ανάγκη. Χρόνια πολλά από μένα.
