Ο Ευστάθιος Δράκος πρόσφατα μας προσκάλεσε στην «Εκδρομή » που πάει παρέα με την Δήμητρα Γαλάνη και ερωτευτήκαμε την λυρικότητα και το άρωμα της φωνής του, που είναι βγαλμένη από κάποια άλλη εποχή. Το βαλς του Ευστάθιου έσκασε σαν «Βεγγαλικό» και χαράζει την δική του μουσική πορεία στο Gazarte.

 

 

Minor Project. Πως γεννήθηκε η ιδέα της μπάντας;
Υπήρχαν τραγούδια δικά μου, που τα έγραφα όσο σπούδαζα στην Πάτρα και ήθελα να τα ηχογραφήσω. Το 2011 περίπου μαζευτήκαμε και αρχίσαμε να κάνουμε τις πρώτες μας συναυλίες. Λίγο μετά ήρθε και η ηχογράφηση του LP οπότε η μπάντα είχε ουσιαστικά δημιουργηθεί.

 

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε σα μπάντα ήταν….
Δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Ο λόγος που αρχίσαμε να παίζουμε μουσική σαν μπάντα ήταν αυτός που συνεχίζει να είναι. Να βρίσκουμε χρόνο για εμάς και για να κάνουμε κάτι αληθινό. Το μόνο που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είναι οι μακρινές αποστάσεις μεταξύ των μελών μας.

 

Και η ωραιότερη σας στιγμή μέχρι τώρα;
Πολλές όμορφες στιγμές με τους Minor. Τόσες που δεν μπορείς να σκεφτείς ποια άξιζε περισσότερο και ποια λιγότερο. Μια στιγμή που θυμάμαι πάντα έντονα είναι όταν είχαμε πάει όλοι μαζί για να πάρουμε τους πρώτους δίσκους από το εργοστάσιο που κόβει τα cd. Το βάλαμε αμέσως στο αμάξι και το ακούσαμε αρκετά δυνατά.

 

 

→Προσωπικά όταν καλούμαι να μιλήσω για τη μουσική μου και τις συνεργασίες μου νιώθω όντως πολύ χαρούμενος, επειδή μιλώ για κάτι που το αγαπώ και κάτι για το οποίο έχω κοπιάσει. Δεν θα μπορούσα παρά να είμαι χαμηλών τόνων πάνω σε τέτοιου είδους θέματα. Και πόσο μάλλον δημόσια.

 

 

Το internet και τα social media πώς έχουν επηρεάσει την καθημερινότητά σας ως μπάντα αλλά και σε ατομικό επίπεδο;
Προσωπικά δεν είμαι άνθρωπος που αφιερώνω πολύ χρόνο στα social media. Την καθημερινότητά μου δηλαδή δεν την επηρεάζει σε κάποιο επίπεδο. Σαν μπάντα, τα social media είναι εργαλεία που πιθανώς να βοήθησαν ως ένα βαθμό στην επικοινωνία του υλικού μας. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό, αλλά σίγουρα βοήθησε. Ειδικά στην πολύ αρχή της μπάντας, που η κάθε παρουσίαση ήταν βοηθητική και σημαντική.

 

Μουσικές επιρροές…
Νιώθω πως όταν γράφεις ελληνική μουσική υπάρχουν δεδομένες αναφορές μεγάλων συνθετών τις οποίες δεν γίνεται και δεν θες να αποφύγεις. Γιατί αυτές οι αναφορές κουβαλούν πάνω τους μνήμες, παρελθόν και ομορφιά. Ωστόσο, στη μουσική που γράφω νιώθω ότι επηρεάζομαι κυρίως από μουσικούς και μπάντες που γνωρίζω μέσα στην καθημερινότητά μου. Τον ίδιο καιρό μπορεί να ακούω τραγούδια από τη δισκογραφία του Σαββόπουλου και παράλληλα να ανακαλύπτω τυχαία μια μπάντα και να την ακούω ανελλιπώς. Ξέρω ότι και τα δύο ακούσματα θα αποτελέσουν επιρροή.

 

Πόσο εύκολο στην Ελλάδα του 2017 ένας καλλιτέχνης να ζει από την μουσική του;
Είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα, όχι μόνο για τους καλλιτέχνες αλλά και για όλους τους εργασιακούς κλάδους. Το βλέπουμε κάθε μέρα και το ξέρουμε. Αν μη τι άλλο είναι πολύ σημαντικό πως όντας καλλιτέχνης έχεις καταφέρει να εργάζεσαι πάνω σε κάτι το οποίο είναι προέκταση του εαυτού σου. Αυτό ίσως το κάνει πιο εύκολο.

 

→Αν μη τι άλλο είναι πολύ σημαντικό πως όντας καλλιτέχνης έχεις καταφέρει να εργάζεσαι πάνω σε κάτι το οποίο είναι προέκταση του εαυτού σου.

 

 

Τι είναι για εσένα «ωραίο τραγούδι»;
Αυτό που σε κάνει να το θεωρείς δικό σου.

 

Στη συγκεκριμένη δουλειά με την Δήμητρα Γαλάνη, ποιο στοιχείο δίνει ο καθένας, το οποίο οδηγεί στην τελική ένωση και ταυτόχρονα τη διατήρηση της προσωπικής ταυτότητας του καθένα;
Ο καθένας έδωσε τον εαυτό του στο συγκεκριμένο δίσκο. Ένα όμορφο και αληθινό μέρος του εαυτού του για την ακρίβεια. Η φωνή της Δήμητρας Γαλάνη είναι μια φωνή η οποία έχει ταξιδέψει στο χρόνο μέσα από πολύ αγαπημένα μουσικά έργα και αυτή είναι μια ταυτότητα πολύ δυνατή και πολύ σοβαρή. Όσον αφορά τη δική μου ταυτότητα, είναι πολύ νωρίς για να μπορώ να μιλήσω για αυτή.

 

 

→Νομίζω πως οι περισσότεροι άνθρωποι που ξεκινούν να κάνουν κάποια μορφή τέχνης, έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι αυτό ίσως αρχίσει να αποτελεί και μια μορφή ψυχοθεραπείας . Και είναι και κάπως μαγικό όταν το αντιλαμβάνεσαι . Τουλάχιστον με μένα έτσι λειτούργησε τουλάχιστον στην αρχή.

 

 

Στην εποχή που το internet διαπρέπει μα ταυτόχρονα είναι και χαοτικό, πόσο εύκολο είναι ένας καλλιτέχνης να ακουστεί και να τον γνωρίσει το κοινό;
Έχω την αίσθηση ότι στην σημερινή εποχή η ποσότητα της πληροφορίας που παίρνουμε καθημερινά είναι χαοτική και αυτό μας δίνει την αίσθηση ότι ο χρόνος μικραίνει. Δίνουμε πολύ λιγότερη σημασία και προσοχή σε ότι υπάρχει γύρω μας, ακόμα και στον ιντερνετικό κόσμο. Παρ’ότι δεν θεωρώ ότι είναι εύκολο, δεν μπορούμε παρά να δούμε ότι υπάρχουν καλλιτέχνες που με την όμορφη δουλειά τους καταφέρνουν και ξεχωρίζουν μέσα στο χάος.

 

Έχει τύχει να σε πλημμυρίζει το συναίσθημα καθώς βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή;
Πάντα γίνεται αυτό.

 

Θεωρείς την Ελληνική κοινωνία ανεκτική γενικά απέναντι στη διαφορετικότητα;
Πιστεύω πως ο πραγματικός στόχος δεν είναι να μάθουμε με κάποιο μαγικό τρόπο να ανεχόμαστε το διαφορετικό, αλλά να κατανοήσουμε πως το διαφορετικό είναι δύναμη και υγεία. Και έτσι να το αγαπάμε. Πιστεύω πως δεν βρισκόμαστε ακόμη σε τέτοιο στάδιο, αλλά ελπίζω.

 

Ποιος καλλιτέχνης θα σου έκοβε την ανάσα αν σου ζήταγε συνεργασία;
Ειλικρινά δεν ξέρω. Νομίζω πως η τωρινή μου συνεργασία με τη Δήμητρα Γαλάνη είναι κάτι το οποίο αν το σκεφτόμουν στο παρελθόν θα μου την έκοβε.