Όλα ξεκινούν απ’ όταν ο έρωτας δίνει πνοή σε μια ανθρώπινη ζωή. Εκεί που οι γονείς μας αποφασίζουν να κάνουν ένα παιδί. Είμαστε προϊόν έρωτα κι αγάπης μαζί (είναι η εκδοχή που αρέσει σε εμάς τους ρομαντικούς ανθρώπους που θέλουμε να μεταφράζουμε έτσι την ζωή).
Όντας μικρά παιδάκια λοιπόν, θέλουμε πολύ να μοιάσουμε στα πρότυπα των γονιών μας. Θέλουμε να ζήσουμε αυτόν τον μοναδικό έρωτα που ζήσανε οι γονείς μας. Που έτσι απλά βρήκαν ο ένας τον άλλον και κατάφεραν να μείνουν 40 χρόνια μαζί. Που μας κάνουν να ζούμε με αυτό το όνειρο ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει το άλλο μας μισό και πως θα το βρούμε μεταξύ 15 και 17 χρονών (βεβαίως και είναι κάποιος από τους συμμαθητές ή από τα παιδιά της γειτονιάς καθώς και οι δικοί μας δεν είχαν και πολύ διευρυμένο κοινωνικό κύκλο στις δεκαετίες εκείνες).
Περνάμε στην υπέροχη (με ορμόνες να χτυπούν κόκκινο ομολογουμένως) εφηβεία.
Ο έρωτας είναι κάτι το μοναδικό σε εκείνη την περίοδο της ζωής μας. Είναι όλα μοναδικά. Φτάνουν όλα να είναι παντοτινά στην πρώτη ερωτική σχέση που κάνουμε. Ερωτευόμαστε παθιασμένα. Νιώθουμε τον έρωτα να μεγαλώνει την εικόνα του άλλου στα μάτια και στην καρδιά μας. Τυφλωνόμαστε από αυτό το μαγικό συναίσθημα. Διαδίδουμε παντού και με κάθε δυνατό τρόπο πόσο πολύ θέλουμε αυτό τον άνθρωπο. Ώσπου μια μέρα όπως απότομα μπορεί να ξεκίνησε, έτσι απότομα θα τελειώσει γιατί θα βρεθεί ένας άλλος Γιάννης, Ηλίας ή Δημήτρης που θα μας φέρει ακόμη πιο έντονα αισθήματα. Κι όλο πάλι από την αρχή.
Θυμάμαι πόσο πολύ ερωτεύτηκα στην δική μου εφηβεία. Πόσο δυνατά χτυπούσε η καρδιά μου για κείνο το παιδί από το σχολείο. Εκείνον που έμεινα μαζί του 6 χρόνια. Εκείνον που ένιωσα ότι στη ζωή μας έχουμε μόνο μια ευκαιρία να ερωτευτούμε και να αγαπήσουμε μαζί. Η δύναμη του έρωτα είναι ακατανίκητη μου λέγανε. Σε κάνει να πας κόντρα στα πραγματικά σου θέλω, στις ανάγκες σου, στην άρνηση των γονιών σου ως προς αν είναι κατάλληλος για σένα, στα φανερά ψέματα από κείνον, στην απάτη. Όπου το ξύπνημα από το λήθαργο μπορεί να είναι και επώδυνο. Ξυπνάς και βλέπεις ότι ο έρωτας έβγαλε φτερά και ούτε που μπόρεσες να καταλάβεις πότε έφυγε καθώς μαζί του έφερε την αγάπη. Εκείνη με τη σειρά της σε έκανε πιο ήρεμη στις αντιδράσεις σου απέναντι του. Κι εκεί είναι που φεύγεις γιατί ακόμα ζεις την εφηβεία και νιώθεις ότι όλα μπορείς να τα διαλύσεις και να τα φτιάξεις ξανά από την αρχή.
Καθώς φεύγουμε από την εφηβεία, περνάμε στην φάση της ζωής μας που όλοι μας αντιμετωπίζουν ως ενήλικες (και για το τυπικό της υπόθεσης και μόνο θα πω κι ώριμους) κι έτοιμους φυσικά να διανύσουμε τα άγνωστα μονοπάτια των ευθυνών που ξεκινάμε να αποκτούμε.
Σε αυτό το κεφάλαιο της ζωής μας αναζητούμε και πάλι τον έρωτα. Με άλλη εικόνα όμως. Έχει αυτή που διαλέγουμε οι περισσότεροι από μας. Τον τρυφερό έρωτα. Αυτόν που σε κάνει να ξυπνάς με ένα χαμόγελο χαζό το πρωί. Που θα σε κάνει να αναζητήσεις στο youtube την nina simone και να βάλεις στη δια πασών το feeling good, μόνο και μόνο γιατί εκείνος που ερωτεύτηκες, σου έδωσε καινούρια πένα και λευκές σελίδες για να γράψεις ένα νέο κεφάλαιο. Είναι αυτός ο έρωτας που θα σε κάνει να μην αντέχεις λεπτό και δευτερόλεπτο μακριά του, που θα είσαι συνέχεια με το κινητό στο χέρι και θα περιμένεις με αγωνία κάποιο μήνυμα. Είναι αυτή η μαγική υπερδύναμη που θα σε κάνει να θέλεις να δεις τα επόμενα βήματα της ζωής σου να τα κάνεις μαζί του.
Όταν έζησα αυτό το συναίσθημα, θυμάμαι πως πέρασαν 3 μέρες για να φάω.
Ένιωθα ευτυχία που τον είχα γνωρίσει. Ένιωθα ότι όλος ο κόσμος γυρνούσε γύρω από κείνον. Ένιωθα θαυμασμό όταν μου μιλούσε. Χανόμουν στο βλέμμα του. Ανατρίχιαζα στο άγγιγμά του. Ένιωθα ότι δινόμουν ολοκληρωτικά σε κείνον και μόνο. Η δύναμη του σούπερμαν είχε εισχωρήσει μέσα μου και μπορούσα να κάνω τα πάντα. Έτσι σε κάνει να νιώθεις ο έρωτας.
Ώσπου ξυπνάς μια μέρα δίπλα του και ο έρωτας δεν είναι πια εκεί. Θα σε ξυπνήσει το ροχαλητό του, οι άτσαλες κινήσεις του. Δεν θα είσαι ικανοποιημένη πια που δεν ξέρεις τα προβλήματα και τις σκέψεις που τον βασανίζουν. Θα γυρνάς σπίτι και δεν θα υπάρχει πια η αγωνία για να σε δει και να σου πει ότι του έλειψες επειδή δεν σε είδε μερικές ώρες. Δεν θα μιλάτε πια για ώρες και οι κουβέντες σας θα μένουν στις 7 με 8 προτάσεις και μετά θα παίρνει την σκυτάλη η τηλεόραση ή το λαπτοπ ( όποιο εξυπηρετεί καλύτερα σε κάθε περίπτωση πάντα).
Ο έρωτας πριν φύγει από κει, άφησε ένα φιλαράκι του, την αγάπη. Έτσι η αγάπη αναλαμβάνει να γαληνέψει όλα αυτά που εκείνος δεν βλέπει στην αρχή και στην πορεία μπορεί να μας τρομάξουν στον άλλον. Μας κάνει να αγαπήσουμε τα ελαττώματα του, τις ανάγκες του και τις αλλόκοτες πλευρές του.
Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την αγάπη με κάτι, αυτό θα ήταν κάποιο γλυκό ενώ ο έρωτας θα ήταν κάτι καυτερό και πικάντικο μαζί. Κάποιοι λένε καταστροφή τον έρωτα κι άλλοι καταστροφή την αγάπη. Όσο κι αν ερωτευτούμε, στο τέλος μένει η αγάπη. Ακόμα κι αν χωρίσουν οι δρόμοι σας πάντα θα αγαπάς εκείνον που σου έδειξε πως είναι ο έρωτας μαζί του. Κι αν το σκεφτείς καλά, όλα αυτά που σου λέω είναι ένας μεγάλος κύκλος που έχει αρχή μέση και τέλος.
