Μα φωτογραφία θεωρώ ότι πάντα θα είναι κάτι το ιδιαίτερο. Μπορεί να λένε ότι αντιστοιχεί σε χίλιες λέξεις δεν φτάνει όμως μόνο ως εκεί. Μια φωτογραφία μαρτυράει πάντα πολλά, πολλές φορές διαφορετικά, ανάλογα το ποιος την έχει στα χέρια του αλλά και ποιος έχει κάνει τη λήψη.

Ο κάθε ένας θα παρατηρήσει κάτι το διαφορετικό, όσο συγκεκριμένο κι αν είναι το κάδρο. Και η κάθε λήψη θα αποκαλύπτει σχεδόν κάθε φορά και την ιδιοσυγκρασία, τον χαρακτήρα το φωτογράφου. Ποια ήταν η αφορμή, το έναυσμα, τι τον τράβηξε να κάνει αυτή τη λήψη. Τι συνηθίζει να απαθανατίζει με το φακό του, τι τον συγκινεί και τον ενθουσιάζει περισσότερο. Μανιώδης λάτρης της φύσης, του ζωϊκού βασιλείου,των ανθρωπίνων εκφράσεων και συνηθειών, της λεπτομέρειας?

Είναι όμως και φορές, που δεν θα φανεί σε μια φωτογραφία αυτό που πραγματικά έβλεπε εκείνη τη στιγμή ο φωτογράφος και αυτό θα μείνει για πάντα το μυστικό του. Και ίσως και γι’αυτό δεν μπορεί να το διακρίνει κανείς, γιατί επέλεξε να μην είναι τόσο προφανές. Όλα είναι στο χέρι του φωτογράφου. Και αυτό που βλέπει, μόνο εκείνος ξέρει πραγματικά τι σημαίνει για εκείνον. Θα δείς  πολλά. Ένας φωτογράφος πάντα θα αρέσκεται στον ήχο του διαφράγματος της μηχανής του, πάντα θα διψάει να τον ακούει και να γυρνάει μετά ανυπόμονα να δεί το αποτέλεσμα στην οθόνη του. Να νιώθει μέσα του μια μικρή θεϊκή ιδιότητα όταν κάθε κάδρο του δίνει αθανασία σε κάτι που τον άγγιξε πνευματικά και θέλει να μείνει ανεξίτηλη μνήμη σε βάθος χρόνου. Ποτέ δεν θα του αρκεί αυτό που βρήκε, πάντα θα επιδιώκει κάτι καλύτερο κάτι περισσότερο.

Η φωτογραφία δεν έχει νόμους έχει μόνο βήματα που μπορείς να ακολουθήσεις για να της δώσεις την ευκαιρία να αποκαλύψει πως έχει ψυχή. Την δική σου ψυχή που μέσα από εικόνες κάθε φορά αποκαλύπτεται βήμα βήμα. Γιατί το αποτέλεσμα δεν είναι ο,τι βλέπει ο φακός σου. Είναι ο,τι βλέπουν τα μάτια σου και αγγίζει την ψυχή σου.