Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι ένα μαγικό παραμύθι του Αντούαν ντε Σαιντ – Εξυπερύ, μεταφρασμένο σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Είναι διαχρονικό, καθώς ακόμα και σήμερα ανατρέχουμε σε αυτό και επηρεαζόμαστε από τα κρυφά νοήματα και τους συμβολισμούς του.
Ένας πιλότος προσγειώνεται στην έρημο της Σαχάρας γιατί το αεροπλάνο του παθαίνει βλάβη. Αναγκάζεται να παραμείνει εκεί με ελάχιστες προμήθειες. Συναντάει τον Μικρό Πρίγκιπα, ένα παιδί με χρυσαφένια μαλλιά που έρχεται από έναν άγνωστο πλανήτη και ταξιδεύει για να γνωρίσει τον κόσμο. Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι όμορφος κι ευαίσθητος, περίεργος και απρόβλεπτος όπως όλα τα παιδιά και μιλάει με περισσή σοφία.
Μέσα από τις ιστορίες του, ξετυλίγει μπροστά στα μάτια μας όλη την επιπολαιότητα, τον εγωισμό, τη μιζέρια, την υπεροψία, τη δίψα για εξουσία και χρήματα και τη μοναξιά των ανθρώπων.
- Μόνο με την καρδιά βλέπεις, την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν.
- Αυτό που κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα ποτάμι.
- Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.
- Οι άνθρωποι στριμώχνονται μέσα στις ταχείες μα μήτε που ξέρουν καθόλου τι ψάχνουν να βρουν.
- Είσαι υπεύθυνος για πάντα, για αυτό που ημέρεψες.
- Οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα από μόνοι τους.
- Eξημερώνω θα πει να δημιουργείς δεσμούς.
- Τα αστέρια είναι όμορφα γιατί σε ένα από αυτά υπάρχει ένα λουλούδι που δεν το βλέπουμε.
- Οι μεγάλοι τελικά είναι πάρα πολύ παράξενοι.
- Το πιο σπουδαίο είναι αόρατο…
- Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα στα εμπορικά. Καθώς όμως δεν υπάρχουν εμπορικά που πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους.
- Τα παιδιά πρέπει να είναι επιεική με τους μεγάλους.
- Οι μεγάλοι νιώθουν σπουδαίοι και λατρεύουν τα νούμερα.
- Και με τους ανθρώπους νιώθεις μόνος σου.
- Τα λόγια είναι πηγή παρεξηγήσεων.
Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια –και πολλές αναγνώσεις- προκειμένου οι αναγνώστες να αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι το βιβλίο ήταν στην ουσία μια ιστορία για τον πόλεμο. Όχι μια αλληγορία για τον πόλεμο, αλλά ένας μύθος γι’ αυτόν, στον οποίο τα κεντρικά συναισθήματα σύγκρουσης –η απομόνωση, ο φόβος και η αβεβαιότητα- ανακουφίζονται μόνο με την οικεία ομιλία και την αγάπη.
Ο Μικρός Πρίγκιπας δεν είναι, βέβαια, μια ιστορία πολέμου με την κυριολεκτική έννοια του όρου -τα πάντα γύρω από αυτήν έχουν να κάνουν όχι μόνο με την έναρξη του πολέμου, αλλά με την «παράξενη ήττα» της Γαλλίας και την εμπειρία της Vichy και της Κατοχής.
Το αίσθημα ντροπής, αγωνίας και σύγχυσης που προκάλεσε η καταστροφή στον Σαιντ-Εξυπερύ τον οδήγησε στο να γράψει ένα μύθο με αφηρημένες ιδέες απέναντι σε συγκεκριμένες αγάπες. Σήμερα, γνωρίζουμε καλά τις συνθήκες που οδήγησαν στη δημιουργία του «Μικρού Πρίγκιπα», χάρη στη βιογραφία της Stacy Schiff για τον Σαιντ-Εξυπερύ. Έχοντας διαφύγει από την Ευρώπη στη Βόρεια Αμερική, ο συγγραφέας έγραψε το συγκεκριμένο βιβλίο στο Μανχάταν και το Λονγκ Άιλαντ.
Τα ερημικά τοπία που περιέχονται στο βιβλίο προέρχονται από την εμπειρία του αεροπόρου Σαιντ-Εξυπερύ το 1935, όταν είχε χαθεί για σχεδόν μια εβδομάδα στην αραβική έρημο.
Η κεντρική ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Μικρό Πρίγκιπα και το τριαντάφυλλο, αποτελεί μια προέκταση της θυελλώδους ιστορίας αγάπης που είχε με τη σύζυγό του, Consuelo, από την οποία το τριαντάφυλλο πήρε το βήχα, την εκκεντρικότητα και την αυταρχικότητά της. Η έρημος και το τριαντάφυλλο – η ζωή του ως ένας ατρόμητος αεροπόρος και ως ένας μπερδεμένος εραστής- ήταν η έμπνευσή του. Όμως ανάμεσα σε αυτές τις δύο εμπειρίες ζωής… υπήρχε ο πόλεμος.
Στα βαθύτερα μέρη της ψυχής του είχε νιώσει την ήττα της Γαλλίας, όχι μόνο ως ήττα στη μάχη αλλά και ως απώλεια νοήματος. Ψάχνοντας για τα αίτια της κατάρρευσης, τα πιο ειλικρινή και αξιότιμα μυαλά της εποχής, όπως οι Marc Bloch και Camus, πίστευαν ότι το πραγματικό σφάλμα έγκειτο στη γαλλική συνήθεια του… αφηρημένου.
Ο ιδανικότερος τρόπος για να «δει» κανείς μέσα από τις γραμμές του Μικρού Πρίγκιπα, είναι να το εκλάβει ως μια εκτεταμένη παραβολή και παράθεση αφαιρετικών και αφηρημένων εννοιών, μέσα από τις οποίες ο συγγραφέας δραματοποιεί την πάλη ενάντια αφαίρεση όχι ως ένα φιλοσοφικό θέμα, αλλά ως μια ιστορία ζωής και θανάτου.
Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι ένας μύθος και όχι ένα ρεαλιστικό μυθιστόρημα που θέλει να μας πει, καταλήγει ο αρθρογράφος, πως ο κόσμος συνωμοτεί για να μας κάνει τυφλούς και είναι δική μας δουλειά να καταφέρουμε να τον δούμε και πάλι.
