Ουδείς αναντικατάστατος μάτια μου!
Είναι γεγονός. Είναι μια τεράστια αλήθεια!

Βλέπεις, η ζωή μας δίνει κάποιους ρόλους. Μας επιτρέπει να μπαίνουμε στη ζωή κάποιων ανθρώπων. Κι όταν πια επιλέξουμε να φύγουμε, αν νομίζεις ότι η καρέκλα μας μένει κενή, είσαι βαθιά νυχτωμένος! Δεν είσαι το κέντρο του κόσμου, όσο σημαντικός-ή και να σου έδειξαν ότι είσαι. Μην ξεχνάς πως αξία δεν παίρνουμε από μόνοι μας, αξία μας δίνεται από διάφορα γεγονότα γύρω μας βάσει της συμπεριφοράς μας.

 

Κάποιος άλλος θα καθίσει, κάποιος μάλιστα που θα ανυπομονεί για αυτό ενώ εσυ βαριέσαι! Σαν εκείνο το παιχνίδι που παίζαμε στο σχολείο, τις μουσικές καρέκλες! Έτσι ακριβώς είναι η ζωή. Μας παίζει μουσική και μας γυρίζει γύρω γύρω και αν διστάσεις να καθίσεις σε μια θέση κάποιος άλλος θα επωφεληθεί.

Κανένας άνθρωπος φυσικά δεν είναι πανομοιότυπος με κάποιον άλλο, αλλα αυτό δεν σημαίνει κιόλας ότι κάθε φορά που φεύγεις αφήνεις ένα ανεκλπηρωτο κενό.

Μήπως παρεμπιπτόντως σκέφτηκες πως η δική σου θέση μπορεί και να «έμπαζε» και κάτι άλλο την συμπλήρωσε πιο ιδανικά? Μήπως κάπως έτσι το τοτέμ της μοναδικότητας σου το σκόρπισε κάτι άλλο σαν μια στοίβα τραπουλόχαρτα που ήταν απλά καλοστημένα αλλά χωρίς καμμία ιδιαίτερη ισχύ, μιας και η δική σου ανασφαλής ή εξασθενημένη θέληση δεν ήταν ικανή να κρατήσει αυτό που επιχειρούσες να χτίσεις? Και κάπως έτσι κάτι άλλο πήρε τον χώρο που άφησες κενό είτε γιατί είχες ενδοιασμούς είτε γιατί δεν ήσουν αρκετός γι αυτόν τον χώρο.

 

Θα σου πώ μόνο αυτό. Σε περίπτωση που αλλάξεις γνώμη, και η θέση είναι κατειλημμένη, μην γυρίσεις να την δείς. Θα καταλάβεις πως η αξία του νικημένου είναι που δίνει δόξα στον νικητή και θα συνειδητοποιήσεις πως εχεις απλά μείνει με την αυταπάτη της δόξας