Έρχονται κάτι στιγμές στη ζωή σου, στην καθημερινότητα σου, που λες «τωρα αυτά τα σκέφτομαι εγώ ή οι δαίμονες του μυαλού μου?»

Διανύεις ήρεμα άλλη μια μέρα σου…. Και όλο μαζί νιώθεις αστραπές στο κεφάλι σου. Σκέψεις που σε αιφνιδιάζουν που δεν ξέρεις τι να σκεφτείς και πώς να το διαχειριστείς. Που σε κάνουν ακόμα και να αμφιβάλεις για την κρίση σου, για τη συμπεριφορά σου και για το πώς αντιμετωπίζεις κάποιες καταστάσεις που σε αφορούν.

 

Είναι αλήθεια αυτά που κατά βάθος πιστεύεις, που ανέβηκαν στην επιφάνεια γιατί είναι τα αληθινά και από αυτά δεν μπορείς να κρυφτείς τελικά, ή είναι οι δαίμονες του μυαλού σου που σε ξεσκαλίζουν για να αναθεωρήσεις πραγματικά τι σκέφτεσαι τι είναι σημαντικό, και να σε βοηθήσουν τελικά ενώ το βλέπεις ως κακό, να κάνεις το καλύτερο. Όχι απαραίτητα το πιο σωστό.

Μπορεί να σε οδηγήσουν σε κάτι που ίσως δεν είναι ευρέως κοινωνικά αποδεκτό. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακό, είναι σίγουρα μοναδικό. Είναι πρωτότυπο. Και το πρωτότυπο καμιά φορά τρομάζει τους άλλους. Ίσως γιατί είναι κάτι που δεν γνωρίζουν και το άγνωστο το απορρίπτουν ή ίσως γιατί είναι κάτι που πάντα θέλανε να κάνουν και δεν τολμούσαν ποτέ. Από μια απόφαση ζωής μέχρι ένα βήμα εξέλιξης σε κάποιο τομέα.

 

Δεν τους αναγνωρίζεις ποτέ τους δαίμονες σου. Έρχονται πάντα στο μυαλό σου ξαφνικά. Σε αιφνιδιάζουν αλλά πάντα να ξέρεις ότι είναι ξαφνικό είναι γνήσιο, είναι ανόθευτο και δεν προλαβαίνει να επηρεαστεί από εξωγενείς παράγοντες…. Κοίταξε το λίγο καλύτερα την επόμενη φορά! Άκουσε τους….γίνε λίγο δαιμόνιος κι εσύ!

 Γιατί όπως και να γίνει δικοί σου είναι, κομμάτι της ζωής και του νου σου.
Και είναι αυτοί ίσως που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν κάτι δεν κάνεις καλά ή αν όντως βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο και ίσως και κάποτε να τους ευγνωμονείς. Μην τους δαμάσεις ποτέ, μόνο κράτησε τους καλά υπό έλεγχο.
Πάντα θα τους «χρειάζεσαι» θα το δεις.