H Ευριδίκη μέσα από τη μουσική της αποτέλεσε το soundtrack των νεανικών μας χρόνων και τα τραγούδια της έγιναν στιχάκια σε θρανία και τετράδια, μετέπειτα post it στη δουλειά και τώρα νυχτερινές αναρτήσεις στα social media. Νιώθεις ότι έχετε μεγαλώσει παράλληλα, έγινες από παιδί γυναίκα και από έφηβος άντρας. Εκείνη όμως ξέκλεψε κάποιο μαγικό φίλτρο και απλά ωρίμασε. Ο αυθόρμητος χαρακτήρας και το πηγαίο χιούμορ της μαζί με το ειλικρινές χαμόγελο και τον γεμάτο ζεστασιά λόγο της, την φέρνουν σήμερα – 25 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου – στον καναπέ του Urban Life να μας μιλά για όλα εκείνα που αγάπησε, έμαθε και αναθεώρησε.  Η Ευρυδίκη – κορίτσι, γυναίκα, μητέρα – εκφράζει την αλήθεια της και μας συστήνει το νέο της τραγούδι «Μια μέρα ξύπνησα».

 

 

 

Νέα projects, ξεκινήματα και πλάνα. Μίλησε μας για τα σχέδια σου φέτος το χειμώνα.
Το φετινό χειμώνα ασχολούμαι όντως με πολλά και τόσο διαφορετικά projects μεταξύ τους. Το Junior Music Stars είναι ένα μαγικό μουσικό ταξίδι με 16 υπέροχα ταλέντα στη μουσική και το τραγούδι. Είμαι σίγουρη ότι όλοι θα νιώσουν την ίδια συγκίνηση και ίσως για κάποιους να αποτελέσει και έμπνευση ώστε να αφιερώσουν περισσότερο από το χρόνο τους σε κάτι που παίζει πραγματικά πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, την συναισθηματική και πνευματική μας ανάπτυξη και ισορροπία. Παράλληλα ετοιμάζω εδώ και καιρό μία νέα δισκογραφική δουλειά, έτσι ένα καινούργιο τραγούδι κυκλοφορεί στις 5 Δεκεμβρίου. Σε μουσική και στίχους του Θάνου Παπανικολάου, είναι ένα τραγούδι ζωής για μένα, με θέμα τη γυναίκα, τα όνειρα της, τις αγωνίες και τους αγώνες της, την αγάπη που προσφέρει με ανιδιοτέλεια σε οικογένεια, έρωτες, παιδιά και τη δική της ανάγκη να βρει τον εαυτό της και να αγαπηθεί. Είναι το «Μια μέρα ξύπνησα», το οποίο θα δώσει και τον τίτλο στην καινούργια μου παράσταση που θα κάνει πρεμιέρα στις 6 Φεβρουαρίου στο Passport στον Κεραμεικό σε κείμενα και σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαλισσόβα. Και μαζί με όλα αυτά συνεχίζω και τις εμφανίσεις μου ανά την Ελλάδα κα την Κύπρο παρέα με τους Victory In Rio. Έτσι μέχρι τέλος Δεκεμβρίου θα επισκεφθούμε την Κύπρο (Λευκωσία και Λεμεσό), τη Χαλκίδα, την Κοζάνη, τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα και το Ηράκλειο Κρήτης.

 

Έχει γίνει πολύς λόγος για την εκμετάλλευση της παιδικής αθωότητας στο βωμό της τηλεθέασης στα talent shows. Αν ο Άγγελος ήταν 10 ετών σήμερα, θα τον παρότρυνες να δηλώσει συμμετοχή;
Δε θα τον παρότρυνα, θα συμφωνούσα όμως αν το ζητούσε ο ίδιος. Αν κρίνω από το πώς ήμουν εγώ μικρή, είμαι απόλυτα σίγουρη ότι τα παιδιά που αγαπούν με τόσο πάθος τη μουσική απολαμβάνουν να λαμβάνουν μέρος σε εκδηλώσεις, διαγωνισμούς, εκπομπές κλπ. Όλα είναι εμπειρίες και είμαι υπέρ αυτών φτάνει οι γονείς να είναι κοντά στα παιδιά τους ώστε να κρατούν τις ισορροπίες.

 

Υπάρχει κάτι που από την μεριά σου θα προσέξεις περισσότερο στο show;
Λειτουργώ πάντα αυθόρμητα και με βάση το συναίσθημα. Θέλω απλά να είμαι κοντά στα παιδιά, να τα βοηθώ και να τα στηρίζω σε κάθε τους βήμα και να χαίρομαι με τη χαρά τους.

 

 

Ο κιτρινισμός και τα κουτσομπολιά σπάνια σε έχουν “ακουμπήσει”. Φέτος δεν φοβήθηκες τον ντόρο που ίσως ξεσπάσει για την συνεργασία σου με τον Γιώργο Θεοφάνους έστω και 15 χρόνια μετά το διαζύγιό σας;
Έχουμε συνεργαστεί ξανά με τον Γιώργο, τόσο στην τηλεόραση όσο και δισκογραφικά. Είναι γνωστό ότι έχουμε άψογες σχέσεις, ότι εκτιμά, σέβεται και αγαπά ο ένας τον άλλον και δε νομίζω να αποτελεί έκπληξη η συνεργασία μας αυτή.

 

Χαλαρή και φιλική μάνα ή αυστηρή και υπερπροστατευτική; Αν ρωτούσα τον Άγγελο τι παράπονα έχει από σένα, τι θα απαντούσε;
Δε ξέρω… Θέλω να πιστεύω πως αν και υπερπροστατευτική ο Άγγελος το εκτιμά γιατί εισπράττει την αγάπη μου. Τώρα για παράπονα δεν έχω ιδέα. Έκανα πάντα το καλύτερο μου και αυτό εξακολουθώ να κάνω και σήμερα. Είμαι πάντα δίπλα του, αφήνοντας του τον προσωπικό του χώρο και χρόνο για να εξελίσσεται, να ωριμάζει και να κάνει το δικό του, δίχως όρους και πιέσεις.

 

Πώς είναι να συμβιώνεις με έναν καλλιτέχνη; Μοιράζεσαι ευκολότερα τους προβληματισμούς σου ή καραδοκεί ο κίνδυνος της επαγγελματικής αντιζηλίας και του ανταγωνισμού;
Δε βλέπω ποτέ κανέναν ανταγωνιστικά. Ούτε συναδέλφους ούτε δικούς μου ανθρώπους. Αυτό αν υπάρχει, υπάρχει σε όλες τις σχέσεις ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Χρειάζεται ωριμότητα και αληθινή αγάπη ώστε να βλέπεις τον άνθρωπο σου σαν αυτόν που περίμενες μια ζωή, που είναι εκεί για να σε κάνει να αισθάνεσαι πιο σημαντική, πιο έξυπνη, πιο όμορφη και να σε βοηθά να εξελίσσεσαι. Τον άνθρωπο σου πρέπει να τον θαυμάζεις, όχι να τον ζηλεύεις.

 

 

 

Η Ευρυδίκη του “Πες το μου αυτό”, η Ευρυδίκη της Piaf και η Ευρυδίκη του “Βαγονιού”. Ένας καλλιτέχνης πρέπει να αποποιείται το μουσικό παρελθόν του σε όφελος του νέου του ήχου;
Είμαι η ίδια πάντα, αλλά και τόσο διαφορετική παράλληλα. Έκανα ένα ταξίδι ψάχνοντας τον εαυτό μου και χαίρομαι που βρήκα τον δρόμο μου. Δεν αποποιούμαι τίποτα, απλά θέλω να προχωρώ μπροστά και να γίνομαι καλύτερη. Συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι είμαι καλύτερη όταν είμαι αληθινή. Έτσι αποφάσισα να ακολουθώ πάντα την καρδιά μου.

 

Ποια θεωρείς πως είναι η καλλιτεχνική σου ταυτότητα; Έχεις αλλάξει με την πάροδο του χρόνου ή η ανάγκη για έκφραση παραμένει η ίδια;
Η καλλιτεχνική μου ταυτότητα γράφει “τραγουδίστρια”. Δεν κάνω μόνο ένα πράγμα. Μ’αρέσει να εκφράζω την αλήθεια της ψυχής μου. ‘Άλλες φορές έχω την ανάγκη να είμαι χαρούμενη και έτσι εκφράζομαι μέσα από pop μελωδίες και ήχους. Άλλες φορές πάλι νιώθω μιαν οργή για όσα συμβαίνουν γύρω μου και ο ήχος μου γίνεται λίγο πιο σκληρός. Ροκ θα τον αποκαλούσαν κάποιοι. Κι είναι κι οι στιγμές που αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια και θέλω να γυρνώ στα ακούσματα εκείνα που με μεγάλωσαν, εκείνα που έμαθα από τους γονείς μου και τους παππούδες μου και στήνω έτσι τις παραστάσεις μου με τραγούδια του κόσμου. Ζω την κάθε στιγμή και ανάλογα πορεύομαι και μουσικά. 

 

 

Η φωνή σου είναι το μέσο για να επικοινωνήσεις την ψυχή σου με το κοινό;
Ναι, κάπως έτσι το βλέπω. Αυτά που λέω καμιά φορά με τα τραγούδια μου – όχι μόνο τα δικά μου, αλλά και άλλων που λέω στα live μου – είναι αυτά που δεν μπορώ να πω στη ζωή μου. Γι’αυτό νιώθω ότι το τραγούδι είναι λύτρωση.

 

Έχεις ένα αξιοθαύμαστα ευρύ fanbase που σε ακολουθεί πίστα από την αρχή της καριέρας σου. Πόσο δύσκολο είναι να διατηρηθεί ζωντανή η σπίθα μεταξύ του καλλιτέχνη και του κοινού μετά από 25 χρόνια πορείας;
Καθόλου εύκολο. Κάποιοι παραμένουν πιστοί στη φωνή, άλλοι στην εικόνα αυτού που αγάπησαν, αλλά τους περισσότερους για να τους κρατήσεις πρέπει με έναν περίεργα μαγικό τρόπο να εξελίσσεστε μαζί. Να τους εκφράζεις σε κάθε στιγμή και ηλικία.

 

Πότε ένας καλλιτέχνης πρέπει να αποσύρεται; Εσένα τι θα σε έκανε να σταματήσεις την τόσο ενεργή σου ενασχόληση με τη μουσική;
Για να είμαι ειλικρινής, τίποτα. Δε θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι άλλο, δε θα μπορούσα ποτέ να νιώσω οτι βαριέμαι ή ότι κουράζομαι. Μόνο μία ασθένεια θα μπορούσε αναγκαστικά να με κρατήσει μακριά, κάτι που με τρομάζει και μόνο που το σκέφτομαι.

 

 

Πώς καταφέρνεις να είσαι στο μυαλό μας σαν μια αιώνια έφηβη; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνταγή, κάποιο βότανο ή φίλτρο; (γέλια)
Χα χα, ωραίο αυτό. Έχω πάντα πολύ καλή διάθεση και πολλή ενέργεια και αυτό το οφείλω στη μουσική. Και οι δικοί μου άνθρωποι που μ’αγαπούν με φροντίζουν και με κάνουν να αισθάνομαι πάντα καλά με τον εαυτό μου.

 

Αν έπρεπε να ξανασυστηθείς στο κοινό ερμηνεύοντας ένα μόνο τραγούδι σου, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Πολύ δύσκολο να επιλέξω ένα και μόνο τραγούδι. Μάλλον θα ήταν το «Πόσο λίγο με ξέρεις», γιατί σε όλη μου τη ζωή ένιωθα ότι τη δύναμη που κρύβω μέσα μου δεν την βλέπουν όλοι οι άνθρωποι. Και σαφέστατα το «Μια μέρα ξύπνησα», γιατί αυτό το τραγούδι είμαι εγώ.