Οι άνθρωποι φεύγουν. Εντελώς ξαφνικά άλλοτε, σταδιακά κάποιες φορές. Όπως όμως και να το δεις, οι άνθρωποι φεύγουν.
Είναι από τη φύση μας να ερχόμαστε και κάποια στιγμή να φεύγουμε! Το πως, ίσως τελικά να μην έχει σημασία, μια που ο πόνος της απώλειας, πάντα θα είναι δυνατός – θα πονάει, σε οποιαδήποτε μορφή. Είναι το απροετοίμαστο που σε πιάνει – όσο κι αν το ξέρεις.
Οι άνθρωποι έχουμε έρθει για να φύγουμε, και αυτό, είναι κάτι που το γνωρίζεις από την πρώτη ανάσα. Θα φύγεις. Όπου και αν ανήκεις. Όπου κι αν αγαπάς. Όπου κι αν είσαι. Εσύ θα φύγεις. Το μαθαίνεις. Ζεις με αυτό. Το ξέρεις.
Οι άνθρωποι φεύγουν κι όμως, πάντα θα θέλουμε να τους έχουμε κοντά. Να πάρουμε, να δώσουμε. Να ακούσουμε, να πούμε. Να νιώσουμε. Μόνοι μας δεν κάνουμε – ίσως γι αυτό μπλέκουμε με ανθρώπους που στην πορεία, θα γίνουν δικοί μας. Για μας. Ερωτικά. Φιλικά. Οικογένεια. Συνάδελφοι. Παρέες.
Οι άνθρωποι φεύγουμε και όσο κάποιους να πονάει, εμείς το κάνουμε! Ίσως για να προχωρήσουμε, ίσως για να αλλάξουμε εμείς ή για να μάθουν να ζουν οι άλλοι… αλλιώς. Μέσα από την απώλεια μαθαίνεις! Τον εαυτό σου. Τα όρια σου. Τη φύση μας. Τα εγώ σου. Τα δικά σου. Τα μέσα σου. Ότι είχες καλά κρυμμένο – θα το βρεις.
Όπως και να το δεις, ο χωρισμός, είναι μια κατάσταση που όλοι την βιώνουμε! Και αν ένας χωρισμός, λένε ότι είναι ένας μικρός θάνατος, εγώ θα πω ότι δεν είναι! Στον θάνατο, ο χρόνος θα σου μάθει ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και με τον καιρό – ίσως – μάθεις να το δέχεσαι! Στον χωρισμό, η δυσκολία είναι μεγαλύτερη. Γιατί ξέρεις. Γιατί ο άλλος υπάρχει. Και μοιράζεται. Κάπου αλλού. Χωρίς εσένα. Αυτό, για πολλούς, δεν χωνεύεται, όσος χρόνος και αν περάσει. Γιατί; Γιατί η ελπίδα είναι πλανεύτρα. Σου δίνει σκέψεις, σου δίνει τροφή και εσύ; Την τρως!
Οι άνθρωποι όμως φεύγουν. Όπως και να το δεις.
Τι μένει να κάνεις; Δέξου το.
το 2003, ένα πανέμορφο κορίτσι,
έφυγε για ένα ταξίδι που κανείς μας δεν μπορεί – τουλάχιστον ακόμα – να κάνει.
Όσο και να πέρασε ο χρόνος, θα είναι πάντα μαζί μου,
δίπλα μου, μέσα στο μυαλό & στην καρδιά μου,
ίσως, γιατί το dna καμιά φορά, να είναι πιο δυνατό απ όλα.
Καλή αντάμωση Γιαγιά.
