Ποτέ κανένας επιστήμονας και καμμία μελέτη δεν θα μπορέσει να αναλύσει απόλυτα αυτό το χάος που επικρατεί σε ένα ανθρώπινο νου.
Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν άνθρωπο ειδικής κατηγορίας ας μου επιτραπεί η έκφραση. Μιλαμε για αυτούς τους χαρακτήρες τους ακραίους, που κανένα «μέτριο» χαρακτηριστικό δεν θα βρεις πάνω τους. Ούτε στο χαρακτήρα τους, ούτε στην εμφάνιση τους, ούτε στις συνήθειες τους, πάντα θα έχει κάτι παραπάνω δηλωτικό το ντύσιμό τους, ακόμα και ο τρόπος που θα σου πουν καλημέρα.
Εκεί που έχει κατακτήσει τα πάντα, έρχεται ένα τόσο δα μικρό γεγονός-συμβάν, όπως θέλεις πες το – που μπορεί να τον νικήσει στην έδρα του και με συνοπτικές διαδικασίες και είναι το ίδιο άτομο αυτό που θα φέρει τα πάνω κάτω, που θα πεις «δεν μπορεί να κάνει πλέον τίποτα», και ξαφνικά μεμιάς να ανατρέψει τα πάντα και τους πάντες γύρω του.
Το κάθε άτομο είναι διαφορετικό θα πεις, και δεν θα διαφωνήσω. Δεν έχει να κάνει με άντρα ή γυναίκα. Δεν είναι θέμα φύλλου. Έχω γνωρίσει άντρες πιο αδύναμους κι από μικρά κοριτσάκια, και γυναίκες πιο δυνατές ακόμα κ από μια στρατιά οπλισμένους άντρες.
Όσο και αν ξενίζει σαν ιδέα, ο άνθρωπος αυτός είναι σαν τον άνεμο. Θα φυσήξει, θα δροσίσει, θα στα πάρει όλα και θα τα σηκώσει. Έτσι πλάθεται με τα χρόνια, με τα γεγονότα, με τους ανθρώπους σε σύνολο πλάι του. Έχει να κάνει με το μέσα σου. Όλα είναι στο μυαλό. Όλα!
Αν μόνιμα σκέφτεσαι ότι φοβάσαι μην πέσεις, δεν θα περπατήσεις ποτέ σου, αν σκεφτείς ότι το να πέσεις είναι απλά ένα αναπόφευκτο γεγονός στη ζωή μας, τότε θα κατακτήσεις την πιο ψηλή κορυφή του κόσμου. Το «θέλω» μας είναι το καύσιμο και η κινητήρια δύναμη μας. Το κίνητρο του να ζεις, του να τολμάς του να γεύεσαι. Όταν ο φόβος φύγει, όταν η τόλμη σε συναντά, όταν ξέρεις τι θες, ποιος είσαι και πόσο πολύ αξίζεις, τότε η πυραμίδα των προτεραιοτήτων σου αλλάζει τη δομή της.
Ζεις μόνο μια φορά. Σιγουράκι τώρα αυτό, κανείς δεν έχει βεβαιώσει ποτέ για δεύτερη,τρίτη, τέταρτη ζωή. Η ζωή σου είναι σαν τροφή. Δεν ξέρεις πόσο θα έχεις στη διάθεσή σου. Πρέπει να την καταναλώνεις συνετά. Να μοιραστείς, αλλιώς τι νόημα έχει, αλλά να μην χαρίζεις. Δεν δανείζεται και δεν επιστρέφεται.Είναι η πιο μεγάλη και σοβαρή επένδυση σου, και οι αποδόσεις της είναι οι απολαβές των κόπων σου.Είναι τζόγος ναι!
Αλλά το θέμα είναι να κρατάς πάντα κάτι για να έχεις να ποντάρεις. Και αυτό το κάτι, πρέπει πάντα να είναι το «εσύ» σου. Αν το δώσεις ολοκληρωτικά κι αυτό, για πες μου, τι θα σου μείνει?
Κάθε μέρα είναι μια έκπληξη. Και το πώς θα την διαχειριστείς, ορίζει το πόση συγκίνηση θα σου δώσει κάθε μια καινούργια. Και το πόσο δεκτικός θα είσαι σε αυτά που σου προσφέρονται, εγγυάται ότι θα έρθουν πολλά και καλύτερα στη συνέχεια.
Έτσι είναι αυτός ο χαρακτήρας. Τα παίζει όλα για όλα, μην γελιέσαι όμως, το καλύτερο του χαρτί το έχε κρατήσει κρυφό, δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος, και το έχει καταφέρει τόσο καλά ώστε ούτε ο εαυτός του δεν θα μπορέσει ποτέ να του χαλάσει την καλύτερη του μπλόφα. Ξέρει να κρύβει πολλά, και ξέρει να τα κρύβει καλά!
Όχι για να τα έχει μόνο εκείνος να τα απολαμβάνει, ή γιατί είναι κρυψίνους και καχύποπτος, αλλά γιατί ξέρει να κρίνει πως πότε και τι χρειάζεται να βγει στην επιφάνεια, να μαθευτεί ή απλά να ειπωθεί. Ζει με ταχύτητα αλλά δεν αφήνει τη ζωή να περνάει γρήγορα δίπλα του…
Θα ζήσεις πολλά και έντονα δίπλα του, δεν θα βγεις ποτέ μα ποτέ χαμένος (άσχετα αν δεν θα μπορείς πάντα να το δεις ή να το παραδεχθείς αυτό), δεν θα βαρεθείς δίπλα του σε καμία περίπτωση ακριβώς γιατί και ο ίδιος βαριέται εύκολα και κάθε μέρα όλο και κάτι συναρπαστικό θέλει να βιώνει οπότε καμία μέρα δεν θα είναι ίδια με την προηγούμενη, αλλά αλίμονο.
Αλίμονο αν του ταράξεις το οικοδόμημα του, αν του κλονίσεις την εμπιστοσύνη του, και κυρίως, αν του ξυπνήσεις την αδιαφορία του. Από εκεί και μετά τίποτα δεν θα είναι όπως φαίνεται. Δε θα μπορείς να ξέρεις πότε το ναι είναι αλήθεια, είναι γνήσιο, πότε νοιάζεται και πότε όχι, τι πραγματικά θέλει να ξέρει και τι όχι. Σε περνάει σε μια άλλη διάσταση, ανήκεις πλέον σε ένα παράλληλο συμπαντικό του χώρο και εκείνος έχει πάει μπροστά. Αν δε, έχεις συμβάλλει και στο να συμβούν όλα αυτά, σε ποσοστό ρόλου πρωταγωνιστικού, τότε λυπάμαι που θα σε δυσαρεστήσω, αλλά ούτε στο παράλληλο σύμπαν του δε χωράς. Τότε το μόνο που σου προσφέρεται απλόχερα, είναι ένα μεγάλο «Χ».
Αυτούς τους ανθρώπους δεν μας τους φέρνει η ζωή μπροστά μας τυχαία, όλα συμβαίνουν για κάποιο σκοπό εξάλλου, είναι το μότο τους και δεν το αλλάζεις με τίποτα αυτό, οπότε επιλέγουμε να μείνουμε εκεί ή όχι. Δεν «αναγκαζόμαστε» σε καμία περίπτωση, την συνύπαρξη μαζί τους, είναι η once in a lifetime ευκαιρία μας, να ξεζουμίσουμε την κάθε μέρα που μας προσφέρεται. Χωρίς «γιατί», «πως», «που», χωρίς καμία αιτιολογία. Απλά ΖΕΙΣ!
