“Annie”, κείμενο: Τόμας Μίχαν, μουσική: Τσαρλς Στράουζ, στίχοι: Μάρτιν Τσάρνιν, σκηνοθεσία-απόδοση κειμένου και στίχων: Θέμις Μαρσέλλου, πρωταγωνιστούν: Γιάννης Στάνκογλου, Δανάη Παππά, Μαρία Κατσανδρή, Αργύρης Αγγέλου, Κατερίνα Σούσουλα, Μυρτώ Φαραζή (ή Μαριάνθη Χρόνη σε ορισμένες παραστάσεις).
Η μικρή Άννι μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο της Νέας Υόρκης, στα χρόνια του κραχ, το οποίο διευθύνει η άκαρδη και φιλοχρήματη κ. Χάνιγκαν. Αισιόδοξη και καλόκαρδη, η Άννι ουδέποτε πίστεψε πως είναι στα αλήθεια ορφανή, αφού ένα γράμμα που είχαν αφήσει τότε οι γονείς της, εξηγούσε πως τα οικονομικά προβλήματα τους είχαν αναγκάσει να την εγκαταλείψουν, αλλά προσωρινά, μέχρι να μπορέσουν να σταθούν και πάλι στα πόδια τους και να την κρατήσουν ξανά στην αγκαλιά τους. Μόνο που η Άννι βαρέθηκε να περιμένει και να ανέχεται την κακιασμένη κ. Χάνιγκαν, οπότε αποφασίζει να πάρει την τύχη της στα χέρια της.
“Η μικρή ορφανή Annie ” ξεκίνησε από κόμικ στις εφημερίδες το 1924, έγινε ταινία το 1933 και το 1938, μιούζικαλ στο Μπρόντγουέυ το 1977, το οποίο μεταφέρθηκε εμβληματικά στο σινεμά το 1982 (και άλλες δύο φορές που θέλουμε να τις ξεχάσουμε το 1999 και το 2014) και τώρα επιστρέφει στην Αθήνα, φέρνοντας μαζί της την αίγλη του μεγάλου μιούζικαλ για όλη την οικογένεια.
Μεγάλη παραγωγή, πλούσια σε ουσία και όχι σε φτηνούς εντυπωσιασμούς, η “Annie” πιστοποιεί το Παλλάς ως grand theater venue (όπως λέμε και στα Κάτω Πατήσια) αλλά πρωτίστως τη Θέμιδα Μαρσέλλου ως γκουρού του μεγάλου θεάματος για ακόμα μία φορά. Η δουλειά που έχει κάνει είναι εξαιρετική σε κάθε επίπεδο, κάνοντας την παράσταση να δείχνει πιο ακριβή από όσο στα αλήθεια είναι (ο Κάμερον Μάκιντος δεν κάνει ακόμα παραγωγές στα μέρη μας, βλέπετε) και έχει σκηνοθετήσει ένα σύμπαν μεγαλοπρεπές, εντυπωσιακό, αληθοφανές και παραμυθένιο παράλληλα, την ίδια στιγμή που αποσπά το καλύτερο από κάθε έναν από τους πολυάριθμους ηθοποιούς και χορευτές που μπαινοβγαίνουν διαρκώς στη σκηνή.
Η εμπειρία της είναι τέτοια που επιτυγχάνει να μασκάρει τις όποιες αδυναμίες και να τις εντάσσει στο ύφος της παράστασης ακόμα και σε σημεία που θα περίμενες μεγαλύτερη σωματική άφεση ή καλύτερη φωνή. Το σύνολο, όμως, μετράει περισσότερο από τις επί μέρους παρουσίες, οπότε η “Annie” κατορθώνει να αφήνει τους λιλιπούτειους θεατές της με το στόμα ανοιχτό την ίδια στιγμή που κερδίζει και τους ενήλικες συνοδούς τους, προσφέροντας απλόχερα μια ολοκληρωμένη θεατρική έξοδο για όλη την οικογένεια.
Θα πρέπει να σταθώ ιδιαίτερα στην υπέροχη δουλειά που η Θέμις Μαρσέλλου έχει κάνει στο κείμενο και πρωτίστως στους στίχους, που αποδίδουν το ύφος το πνεύμα του πρωτότυπου ακόμα και σε τραγούδια που δύσκολα μεταφέρονται στα Ελληνικά. Η πρόζα έχει κωμικό ρυθμό τέτοιο που καθορίζει τις ερμηνείες, με δομημένο κείμενο και άρτια επιλογή λέξεων για κάθε χαρακτήρα, προσφέροντας ατού στους ηθοποιούς και δομική ταχύτητα στην παράσταση.
Άθλος η συνεργασία της με τα ταλαντούχα και απολαυστικά παιδάκια που πρωταγωνιστούν με θάρρος και ερμηνευτική ορμή, εξαιρετικά όλα τους σε φωνή και χορό, ενώ οριοθετεί τους “ενήλικες” ηθοποιούς της στο ορθό πλαίσιο, ώστε συνολικά να έχουμε μια μεγάλη παράσταση που ουσιωδώς έχει στηθεί για μεγάλους σε ηλικία θεατές, την οποία όμως απολαμβάνουν και τα μικρά παιδιά. Δεν μιλάμε για παιδική παράσταση (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στην Ελλάδα), για να εξηγούμαστε.
Χαρισματική και άνετη λες και ήρθε από μεγάλα θέατρα του εξωτερικού η Μαριάνθη Χρονή στον ρόλο της Άννι, απολαυστικός ο Αργύρης Αγγέλου, κλέβει εύκολα τις εντυπώσεις σε έναν ιδιαιτέρως αβανταδόρικο ρόλο τον οποίο και εκμεταλλεύεται στο έπακρο (ακόμα και στις υπερβολές του), και η Μαρία Κατσανδρή προσφέρει μια συναισθηματικώς περίπλοκη κ. Χάνιγκαν, την οποία είμαι σίγουρος πως θα απογειώσει περισσότερο. Επιβλητικός ως παρουσία ο Γιάννης Στάνκογλου στον ρόλο του δισεκατομμυριούχου Όλιβερ Γουόρμπακς, τρυφερή η Δανάη Παππά και παιχνιδιάρα, ιδιαιτέρως όταν αφήνεται στις σκηνές της με την Άννι, αστεία και εξωστρεφής η Κατερίνα Σούσουλα.
Δεν γίνεται να κλείσω το κείμενο χωρίς να τιμήσω την εξαιρετική ορχήστρα που ακούγεται πολύ μεγαλύτερη από όση είναι (μουσική διεύθυνση και προετοιμασία: Νικόλας Γουάστωρ), τις χορογραφίες της Άννας Αθανασιάδη, τα κοστούμια της Παναγιώτας Κοκορού, τους φωτισμούς της Στέλλας Κάλτσου και του Γιώργου Τέλλου και φυσικά τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη (κατασκευές και virtual) τα οποία κουμπώνουν ιδανικά με τα video art του Κάρολου Πορφύρη.
• Παλλάς – Βουκουρεστίου 5 (City Link)
Παραστάσεις: Σάββατο στις 15:00, Κυριακή στις 11:00 & στις 15:00
