“Lulu” του Φρανκ Βέντεκιντ, σκηνοθεσία-διασκευή: Σοφία Αντωνίου, μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας, πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Καπουράνης, Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου, Ευδοκία Μιμιλίδη, Λεωνίδας Παπαδόδημας, Φώτης Στρατηγός.
Η τραγική ιστορία της ανώνυμης Lulu, της γυναίκας που πολλοί άντρες πόθησαν, βάφτισαν, οικειοποιήθηκαν και εκμεταλλεύθηκαν για να πέσουν στο τέλος θύματα της δικαιολογημένης και ατίθασης οργής της, μεταφέρεται στη σκηνή του Μικρού Άνεσις σε μια παράσταση-εικαστική προσέγγιση εξίσου μικρή (σε διάρκεια) μα πλήρη εντάσεων και αρμονικά ενορχηστρωμένων ερμηνειών.
Ο πρώιμος εξπρεσιονισμός του γερμανού θεατρικού συγγραφέα Φρανκ Βέντεκιντ, όπως αποτυπώνεται στο “Πνεύμα της Γης” (1895) και στο “Κουτί της Πανδώρας” (1904) που πλέον παρουσιάζονται παγκοσμίως ως ενιαίο έργο με τίτλο “Lulu”, εξυπηρετείται στα όρια του γκροτέσκο, έτσι όπως επέλεξε η σκηνοθέτις Σοφία Αντωνίου να “διαβάσει” το έργο σε αυτό το νέο του, πολύ ενδιαφέρον, ανέβασμα. Και διόλου αδικαιολόγητα, αν θέλετε τη γνώμη μου. Η έντονη κριτική της μπουρζουαζίας που ο ίδιος ο Βέντεκιντ ασκεί, καθώς επιλέγει να παρουσιάσει τους ήρωες της τραγωδίας του ως μέλη ενός περιπλανώμενου τσίρκου, δίνει την ευκαιρία στη Σοφία Αντωνίου να πάει τη σύμβαση ένα βήμα παρακάτω, “απανθρωπίζοντας” στο έπακρο τους ρόλους.
Και κάπως έτσι, η Lulu συναντά το “Carnival of Souls”, τα “Τέρατα” του Τοντ Μπράουνινγκ και το “Night of the Living Dead”, με τους άντρες ήρωες της παράστασης άψυχα σώματα που αποζητούν την ανθρωπιά της χαμένης τους ύπαρξης, να στέκουν ακίνητοι, σαν πεθαμένοι, περιμένοντας το σημάδι που θα τους επιστρέψει σε αυτή την αποκρουστική επίφαση ζωής (κινησιολογία: Ανδρονίκη Μαραθάκη). Σαρκοβόρα τέρατα, παραμορφωμένα από το ασπρόμαυρο μακιγιάζ και ταυτόχρονα αλλόκοσμα πλάσματα που αυξομειώνουν το μέγεθός τους κάτω από τα κοστούμια της Νίκης Ψυχογιού (η ίδια επιμελήθηκε και τον σκηνικό χώρο) και τον βίαιο φωτισμό της Ζωής Μολυβδά-Φαμέλη, οι διεκδικητές της Λούλου αφήνονται στην αποπλάνησή της, λες και επιθυμούν να την πάρουν μαζί τους στα έγκατα της Γης, εκεί όπου καταδικάζονται οι κολασμένοι.
Μια άναρθρη ύπαρξη και ένα συντελειακό περιβάλλον, θέτουν το πλαίσιο αυτής της παράστασης μέσα στην παράσταση, σε αυτό το ξεπεσμένο τσίρκο των αξιοπερίεργων πλασμάτων, όπου ο πόθος βαφτίζεται έρωτας και η σαγήνη θάνατος. Οικοδεσπότης μας και ξεναγός σε αυτόν τον τόπο των καταραμένων είναι ο εξαιρετικός Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου, στον ρόλο αυτού του άφυλου κομπέρ που μας καλοπιάνει, μας εξιτάρει, μας ψέγει και μας καθοδηγεί στις σκηνές του έργου, συναρπαστικός στην παρουσία του, καθηλωτικός στην έκφρασή του και συνδετικός κρίκος μεταξύ του δράματος, του γελοίου και της ειρωνείας.
Το ίδιο συναρπαστικός είναι και στις μεταμορφώσεις του στους άλλους σύντομους ρόλους που υποδύεται, παρέα με τους τρεις άνδρες συνοδοιπόρους του στην παράσταση: τον αλλόκοτα επιβλητικό, λες και βγήκε από υπολογιστή οπτικών εφφέ, Φώτη Στρατηγό, τον πλήρη ερμηνευτικών μεταπτώσεων Λεωνίδα Παπαδόδημα και τον καθηλωτικό σίφουνα Δημήτρη Καπουράνη, με αυτήν την υπέροχη φωνή που αντηχεί σε όλο το θέατρο. Εν μέσω όλων τους, η Λούλου της Ευδοκίας Μιμιλίδη, που μεταμορφώνεται από μικρό, φοβισμένο παιδί σε γυναίκα-πειρασμό, ανεξέλεγκτη μαινάδα και στο τέλος αιώνιο θύμα της αντρικής βίας που καθυποτάσει ακόμα και με τον θάνατο.
Στο τέλος της παράστασης Lulu, χειροκροτήστε τους όλους διπλά, όχι μόνο για την ερμηνεία τους, αλλά και για τις αντοχές τους σε αυτά τα 70 απαιτητικά και επιβαρυντικά για το σώμα λεπτά που (νεκρο)ζωντάνεψαν μπροστά σας.
• Μικρό Άνεσις – Λεωφόρος Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι
Παραστάσεις: Τετάρτη έως Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00
