Η ταινία Being the Ricardos, είναι βιογραφικό δράμα της Amazon σε σκηνοθεσία Άαρον Σόρκιν, με τους Νικόλ Κίντμαν, Χαβιέ Μπαρδέμ, Τζ. Κ. Σίμονς, Νίνα Αριάντα, Τόνυ Χέηλ, Κλαρκ Γκρεγκ.
Πέντε ημέρες από τη ζωή του πιο διάσημου τηλεοπτικού ζευγαριού των χρόνων του ’50, της Λουσίλ Μπωλ και του συζύγου της Ντέζι Αρνάζ, δημιουργών και πρωταγωνιστών της υπερ-επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς “I love Lucy”. Μια Δευτέρα όπως όλες τις άλλες, οι συντελεστές της εκπομπής συναντιούνται στο στούντιο για να προετοιμάσουν το νέο επεισόδιο της εβδομάδας, πριν από τη μαγνητοσκόπησή του μπροστά σε ζωντανό κοινό την Παρασκευή που θα ακολουθούσε.
Η εβδομάδα αυτή όμως ξεκινά με δύο σκιές: μια ραδιοφωνική εκπομπή το προηγούμενο βράδυ υπαινίχθηκε πως η Λούσι είναι κομμουνίστρια (ζήτω ο Μακαρθισμός), ενώ άρθρο σε κουτσομπολίστικη εφημερίδα ανέφερε τις εξωσυζυγικές περιπέτειες του Ντέζι, συνοδευόμενες από φωτογραφία στην οποία εκείνος εμφανώς φλερτάρει μια άλλη γυναίκα. Και κάπως έτσι ξεκινά μια εβδομάδα που συγκλόνισε τον κόσμο του CBS, των παραγωγών, των σεναριογράφων, των χορηγών και φυσικά των πρωταγωνιστών, οι οποίοι βλέπουν πλέον ξεκάθαρα πως η ζωή τους δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια.
Όπως το έχω ξαναπεί και σε άλλες αντίστοιχες βιογραφικές ταινίες, συνήθως μια γραμμική χρονική εξιστόρηση της ζωής των ηρώων δεν εξυπηρετεί απόλυτα τη δραματουργία και το κινηματογραφικό ενδιαφέρον, εκτός εάν επικεντρωθεί σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, η οποία την καθορίζει. Στην περίπτωσή μας, ο μέγας μάστορας των σεναρίων Άαρον Σόρκιν επιλέγει να εστιάσει μόλις σε ένα πενθήμερο από τη ζωή των εμβληματικών αυτών προσωπικοτήτων, αλλά και να μας εξιστορήσει έντεχνα το παρελθόν και το μέλλον τους, χωρίς να αφαιρέσει ούτε λεπτό έντασης και ενδιαφέροντος από την ιστορία του.
Εδώ μάλιστα, το πηγαίνει και ένα βήμα παραπέρα, καθώς μοιάζει να στήνει την ταινία Being the Ricardos, ως ψευδοντοκυμανταίρ, βάζοντας άλλους ηθοποιούς, ως ηλικιωμένες εκδοχές των χαρακτήρων τους στο σήμερα, να αφηγούνται και να σχολιάζουν υπό μορφή συνεντεύξεων τα γεγονότα του τότε, δίνοντας μια επίπλαστη αξιοπιστία και αληθοφάνεια σε όσα διαδραματίζονται στην οθόνη. Την ίδια στιγμή, με μια αξιοθαύμαστη χρήση επιλεγμένων fash back μάς εξιστορεί όλα τα απαραίτητα γεγονότα που υπήρξαν σταθμοί στην κοινή πορεία των δύο πρωταγωνιστών, από τη γνωριμία τους μέχρι και την έναρξη της εκπομπής τους, βουτώντας στην ψυχή του κάθε χαρακτήρα ώστε να αιτιολογήσει πλήρως τη στάση και τις αντιδράσεις του έναντι των γεγονότων στο παρόν της ταινίας.
Λάτρης καθώς είναι των παρασκηνίων και των συζητήσεων στους διαδρόμους πολιτικών γραφείων, μεγάλων οργανισμών και τηλεοπτικών δικτύων, ο Άαρον Σόρκιν στήνει ένα θρίλερ αγωνίας που σχολιάζει το παρόν μέσα από το πρίσμα του παρελθόντος, βασισμένο στον γνωστό του κανονιοβολισμό από διαλόγους, επί των οποίων μάλιστα βασίζει και τη σκηνοθεσία του.
Ταινία που είναι έτοιμη από το χαρτί κιόλας, καθώς οι διάλογοι και το σενάριο καθορίζουν σε απόλυτο βαθμό, ερμηνείες, κάμερα και μοντάζ, οι “Being the Ricardos” είναι ταινία του ίδιου του δημιουργού της, καθώς είναι πρωτίστως το κείμενο που δίνει το στίγμα ολόκληρου του φιλμ. Από εκεί και μετά βέβαια, δεύτερη απόλυτη σταρ -μετά τον ίδιο τον Σόρκιν- είναι Νικόλ Κίντμαν, σταρ και η ίδια όπως υποδύεται τη σταρ Λουσίλ Μπωλ, σε μια ερμηνεία κορυφής, ουσίας και μίμησης που βγαίνει πολύ περισσότερο από τα μέσα της, παρά από το περίτεχνο μακιγιάζ της που τη μεταμορφώνει διακριτικά, χωρίς όμως και να την καλύπτει. Μάλιστα, η Κίντμαν έχει να αντιμετωπίσει έναν διπλό κατ’ ουσίαν ρόλο, καθώς από τη μια υποδύεται τη Λουσίλ Μπωλ στην καθηερινότητά της, ενώ παράλληλα μεταμορφώνεται στη Λούσι της τηλεοπτικής σειράς, την οποία αποδίδει στην εντέλεια, με φωνή, κίνηση και βλέμμα η ομοιότητα των οποίων φέρνει ανατριχίλα.
Στο πλευρό της, ο Χαβιέ Μπαρδέμ, χωρίς να “φέρνει” και τόσο φατσικά στον Ντέζι Αρνάζ, δίνει μια στιβαρή και απόλυτα ελεγχόμενη ερμηνεία που αναδίδει σιγουριά, ενώ εξαιρετικοί είναι ο Τζ. Κ. Σίμονς και η Νίνα Αριάντα στους ρόλους των τηλεοπτικών γειτόνων και φίλων του ζευγαριού, του Γουίλλιαμ και της Βίβιαν.
Ως κατακλείδα, στο σημείο αυτό, θα ήθελα να καταθέσω έναν προβληματισμό μου ως προς τον ίδιο τον Άαρον Σόρκιν του οποίου είμαι μέγας θαυμαστής. Παρακολουθώντας διαχρονικά την πορεία του στην τηλεόραση και στο σινεμά και με το στυλ γραφής του απόλυτα διακριτό από το πρώτο κιόλας λεπτό, αναρωτιέμαι εάν τελικά πέφτει στην παγίδα του ίδιου του εαυτού, σκιαγραφώντας ήρωες που όλοι μοιάζουν να μιλούν, να σκέφτονται και να αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο.
Η ταινία Being the Ricardos είναι υποψήφια για 3 Όσκαρ: Α’ Γυναικείου για τη Νικόλ Κίντμαν, Α’ Ανδρικού για τον Χαβιέ Μπαρδέμ και Β’ Ανδρικού για τον Τζ. Κ. Σίμονς.
