“Μακμπέθ”, τραγωδία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, μετάφραση: Θέμελης Γλυνάτσης, σκηνοθεσία: Θανάσης Δόβρης, πρωταγωνιστούν: Θάνος Τοκάκης, Εύη Σαουλίδου, Κώστας Κουτσολέλος, Κώστας Ξυκομηνός, Γρηγόρης Ποιμενίδης, Κωνσταντίνος Πλεμμένος.
Καθώς επιστρέφει νικητής από την πολεμική του περιοδεία, ο Μακμπέθ συναντά τρεις μάγισσες που προβλέπουν πως αυτός θα γίνει βασιλιάς της Σκωτίας. Με τα λόγια τους να έχουν σφηνωθεί στο μυαλό του και με τη γυναίκα του να ενισχύει την άκρατη φιλοδοξία του, ο Μακμπέθ αποφασίζει να επιταχύνει την πραγματοποίηση της μαντείας σκοτώνοντας τον γιο του βασιλιά, ώστε να εξασφαλίσει τη θέση του στη διαδοχή. Από λάθος όμως σκοτώνει τον ίδιο τον βασιλιά, ανοίγοντας έτσι έναν διαρκή κύκλο αίματος καθώς προσπαθεί να προστατεύσει τον εαυτό του.
Απογυμνωμένος στα απολύτως ουσιώδη Μακμπέθ, με κύριο γνώμονα το κείμενο και τις ερμηνείες μιας χούφτας ηθοποιών που γίνονται ένα με το έργο, αγκαλιάζοντας τους ρόλους, αφομοιώνοντας τον πυρήνα τους και προβάλλοντάς τους με φωνή και σώμα μέσα στις σκιές, σκιές κι οι ίδιοι ενός παρελθόντος βίαιου, ενός τόπου ξερού κι ενός πύργου που τον ποτίζει το αίμα. Μέσα σε μια σκηνή σχεδόν άδεια (Σκηνικά-Κοστούμια: Γιάννης Κατρανίτσας), που φωτίζεται (Εβίνα Βασιλακοπούλου) από τις ριγμένες στο πάτωμα λεντοταινίες, ο “Μακμπέθ” στο Θέατρο Τέχνης, σκηνοθετημένος με ρεαλισμό, αλλά και στα όρια της φόρμας, είναι μια κραυγή απόγνωσης και ένα παιχνίδι με πιόνια τους ανθρώπους, σε ενα ξέφρενο ταξίδι προς την εξουσία, το οποίο όμως οδηγεί στη συντριβή και τις Ερινύες, όποια κι αν είναι η μορφή τους. Ίσως η πιο “ελληνική” τραγωδία του Σαίξπηρ, ο “Μακμπέθ” (πότε σταματήσαμε να τον λέμε Μάκβεθ, άραγε;) τιμωρεί την ύβρι, παραπλανά τους ήρωές του, σαγηνεύει τον πρωταγωνιστή του καθώς η ευεξία της προσμονής από τη χαρμόσυνη προφητεία μεταμορφώνεται σε εφιάλτη που κατασπαράσσει τα σωθικά, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια στον όλεθρο.
Αυτό είναι το ταξίδι του Μακμπέθ, κι αυτή είναι η διαδρομή που ακολουθεί ο Θάνος Τοκάκης ερμηνεύοντας με πάθος τον αιματοβαμμένο βασιλιά. Σαν να γερνά μπροστά στα μάτια σου ο Μακμπέθ του, σαν να αλλοιώνεται η καθάρια η φωνή του που στην αρχή αντηχούσε στεντόρια, σαν να συρρικώνεται το ίδιο του σώμα καθώς το έργο αγγίζει το μοιραίο, και κάπως έτσι σε γραπώνει με το βλέμμα του που παραμορφώνεται από τις σκιές του κάθετου φωτισμού και σε κρατά δέσμιο της φωνής και του λόγου του, καθορίζοντας τις ανάσες σου με τις δικές του. Άξιος συνοδοιπόρος και άριστος αντίποδας της τρέλας που τον σιγοτρώει είναι ο Κώστας Κουτσολέλος, στον ρόλο του φίλου του, του στρατηγού Μπάνκο. Με φωνή που ταξιδεύει στο συναίσθημα και στην αγάπη που τρέφει για τον Μακμπέθ, αλλά που την ίδια στιγμή εγγυάται ασφάλεια και σταθερότητα, ο Μπάνκο είναι η λογική απέναντι στην τρέλα, είναι η άγκυρα που όταν σπάει ρίχνει τα πάντα πάνω στα βράχια. Με ερμηνεία φιγούρας πατρικής, συμβούλου μα και υπηκόου, ο Κώστας Κουτσολέλος εξερευνά μια ατελείωτη λες παλέτα συναισθημάτων στη χροιά της φωνής και στο βλέμμα, άρχοντας και στρατηγός σωστός του ρόλου και της σκηνής. Σαν Εύα σε έναν παράδεισο αλλοιωμένο που προσπαθεί να παραλανήσει τον Αδάμ της, η Λαίδη Μακμπέθ της Εύης Σαουλίδου είναι η προσωποποίηση της μαύρης συνείδησης, ο όφις των παραμυθιών που ταλανίζει συνειδήσεις και μαυρίζει τις σκέψεις. Ιδέα περισσότερο παρά σάρκα, η Λαίδη της κινείται σαν αθώο παιδάκι στο πλευρό του κύρη της, με όλα αυτά τα ξεσπάσματα γυναίκας που είναι αρκετά για να υπερνικήσουν τις αμφιβολίες του.
Κώστας Ξυκομηνός, Γρηγόρης Ποιμενίδης και Κωνσταντίνος Πλεμμένος μοιράζονται τους υπόλοιπους ρόλους του έργου, σαν αρχέγονος χορός αυτής της τραγωδίας, που γεννά προσωπικότητες και πρωταγωνιστές για κάθε σκηνή. Με κινησιολογία (Μπέττυ Δραμισιώτη) που μοιάζει με χορό των σκιών (είναι εξαιρετικές οι μάγισσες), ολόκληρο το θέατρο (το ορατό και μη ορατό του κομμάτι) να χρησιμεύει σαν τόπος δράσης του έργου και με τους ηθοποιούς να ενστερνίζονται το σκοτάδι, ο “Μακμπέθ” του Θανάση Δόβρη είναι μια έντονη συναισθηματικά εμπειρία που σε καθιστά συμμέτοχο στον πόνο και κοινωνό της συντριβής, σαν να νιώθεις κι εσύ πάνω στο κορμί σου το ψυχρό νάυλον που κρύβει από κάτω του τον άλλοτε γενναίο βασιλιά.
• Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν -Υπόγειο – Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 20:00, Πέμπτη έως Σάββατο στις 20:30, Κυριακή στις 20:00
