Η Cruella είναι οικογενειακή ταινία της Disney σε σκηνοθεσία Κραιγκ Γκιλέσπι, με τους Έμμα Στόουν, Έμμα Τόμσον, Τζόελ Φράυ, Πωλ Γουώλτερ Χάουζερ, Μαρκ Στρονγκ.
Προτού υπάρξει η διαβόητη Κρουέλα ντε Βιλ, υπήρχε η Εστέλλα, μια νεαρή κοπέλα, ιδιόμορφης εμφάνισης και ιδιοσυγκρασίας, που με την αγάπη της μητέρας της είχε κατορθώσει να καταστείλει τον πιο ατίθασο εαυτό της και να αγκαλιάσει τα όνειρά της. Μόνο που η μητέρα της σκοτώνεται και η μικρή Εστέλλα μεγαλώνει μόνη της στους δρόμους του Λονδίνου, παρέα με δυο συνομήλικά της κλεφτρόνια. Τα χρόνια περνούν, αλλά το όνειρό της να γίνει σχεδιάστρια μόδας δεν έσβησε ποτέ. Έτσι, όταν ο κολλητός της βρίσκει τρόπο να δώσει συνέντευξη στο πιο διάσημο κατάστημα του Λονδίνου, η Εστέλλα αρπάζει την ευκαιρία και επιτέλους δουλεύει στον ναό της μόδας… ως καθαρίστρια.
Όταν όμως το σύμπαν σού έχει χρωστούμενα, δεν παύεις να ελπίζεις. Από μια στραβή της τύχης, το ταλέντο της Cruella αναγνωρίζεται από την κορυφαία σχεδιάστρια, τη Βαρώνη, που την παίρνει στη δούλεψή της όπου και σταδιακά διαπρέπει, μέχρι που μυστικά από το παρελθόν αποκαλύπτονται με τρομερές επιπτώσεις για όλους.
Είναι ό,τι πιο χαρούμενο και όμορφο είδα τελευταία στον κινηματογράφο και μαζί μια ταινία με απεριόριστο σεβασμό στο θέμα της και την εμβληματική ηρωίδα της. Πραγματικά βγάζεις το καπέλο στους σεναριογράφους που βρήκαν μια τόσο έξυπνη και χαριτωμένη ιστορία να αφηγηθούν για την προέλευση της Κρουέλα ντε Βιλ, βασιζόμενοι στην όψη της και μόνο (άντε και στην απέχθειά της για τα σκυλιά της Δαλματίας) και παίρνοντας όλα αυτά τα μικρά και απειροελάχιστα κομμάτια για να συνθέσουν ένα πλήρες παζλ.
Fashion icon, πάμπλουτη, σκληρή, απαιτητική και καπάτσα, η Κρουέλα όπως τη γνωρίσαμε στο παρελθόν εδώ γεννιέται -κυριολεκτικά- μπροστά στα μάτια μας, με τα γεγονότα της ζωής της να οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη γυναίκα που αποτέλεσε εφιάλτη εκατοντάδων σκυλιών και τρομαγμένων μικρών παιδιών.
Παίζοντας με τα κινηματογραφική είδη, χορεύοντας δεξιότεχνα μεταξύ του Λονδίνου του Καρόλου Ντίκενς και του Διαβόλου που φορούσε Prada και ταξιδεύοντας με άνεση από την κωμωδία στο δράμα, πάντοτε με απόλυtη σοβαρότητα μέσα σε μα καρτουνίστικη αισθητική, η “Cruella” φαντάζει υπόδειγμα οικογενειακού κινηματογράφου, αυτού που το όνομα Ντίσνεϋ άλλωστε δίδαξε στον κόσμο. Αν εξαιρέσεις έναν πρόλογο που δεν έχει τελειωμό και κάποιες (ελάχιστες) αβλεψίες στο μοντάζ και στα εφφέ (που δεν θα τις παρατηρούσες καν εάν δεν είχες μπροστά σου μια τέτοια μεγαλειώδη παραγωγή, αλλά ίσως να έχουμε μια πανδημία να κατηγορήσουμε για αυτά), η ταινία κυλά ευχάριστα και με υποδειγματικό τέμπο, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο το σοφά επιλεγμένο καστ που παίζει με ρεαλισμό χαρακτήρες που παραπέμπουν σε καρτούν χωρίς όμως ποτέ να γίνονται καρικατούρες.
Την ίδια στιγμή, έχουμε μπροστά μας μια πανέμορφη από κάθε άποψη ταινία, με τα κοστούμια της Τζένυ Μπήβαν να κλέβουν την παράσταση, μαζί με υπέροχα σκηνικά που είναι διακοσμημένα στην εντέλεια και όλα αυτά να αποτυπώνονται λαμπερά και φινετσάτα στον φακό του Νικόλα Καρακατσάνη που υπογράφει τη διεύθυνση φωτογραφίας (δουλειά του είχαμε δει στη “Μοσχαροκεφαλή”, τη “Συγκάλυψη” και στο “Εγώ, η Τόνια”). Υπέροχες και οι μουσικές που ακούγονται στην ταινία, με προεξέχουσα τη διασκευή του κλασσικού “Κρουέλα ντε Βιλ”. Θα περάσετε υπέροχα.
