Ναι θα μπορούσα να σου πω ότι η αίσθηση που έχω με την δεύτερη καραντίνα, είναι ότι δεν άνοιξε ποτέ η πρώτη. Κάτι διαλλείματα κάναμε και να εδώ πάλι.

Φαντάζει μήνες! Ένα big brother, χωρίς δοκιμασίες για προμήθειες – και για καλή μου τύχη, μόνος. Τυχεροί μέσα στην ατυχία τους, όσοι είναι σπίτι με κόσμο. Εγώ δε θα την πάλευα, αλλά για να είμαι ειλικρινής, πόσο ανάγκη τελικά έχουμε την επικοινωνία; Το μαζί, το παρέα, το εμείς, τώρα πιο δυνατό από άλλη φορά..

Περίεργο πράγμα, να θες την ησυχία σου άλλα να καταλαβαίνεις, ότι και αυτή, θέλει μέτρο..

Περίεργο όμως πράγμα και εμείς. Είδαμε άλλους ανθρώπους γύρω μας μέσα στην καραντίνα. Είδαμε τον εαυτό μας σε άλλα όρια, για να είμαι σωστός. Είδαμε πολλά. Είδαμε γνωστούς σε μια εκδοχή του εαυτού τους, που δε γνωρίζαμε! Ακούσαμε απόψεις από τα στοματά τους, που δε φανταζόμασταν ότι θα τις σκεφτόντουσαν.

 

H πρώτη καραντίνα, είναι μια περίοδο που ψυχολόγοι και ψυχίατροι στο μέλλον, θα σταθούν, σκεφτούν και μελετήσουν, τις αλλαγές που δέχεται το ανθρώπινο είδος σε συνθήκες εγκλεισμού.. Ναι θα μπορούσε να είναι για γέλια αυτό που σου λέω, αλλά ξέρεις κάτι; Κάποιοι τρομάξαμε!

Είδαμε κόσμο να γυμνάζεται σα να μην υπάρχει αύριο, να μην έχει ιδέα από γυμναστική – αλλά τόσα χρόνια στο γυμναστήριο, τον έκαναν ειδικό – να προτείνει ασκήσεις σε ποιον; Με ποια ιδιότητα; Ως τι;

Και τρέχανε στα βουνά σαν την Τζούλι Αντρίους, στη Μελωδία της Ευτυχίας, και μας ανέβαζαν τα χιλιόμετρα σε stories και εγώ τι έπρεπε να απαντήσω; Πάντα άξιος; Κι άλλα τόσα;

Είδαμε κόσμο να μαγειρεύει ότι του κατέβει στο κεφάλι – αυτό το μπανανόψωμο, τι σουξέ πια – και όχι απλά το μαγείρεψαν, αλλά εκφώνησαν αναλυτικά την εκτέλεση, τη συνταγή, λες και έδινε προφορικό test, στον Ακη Πετρετζίκη.

Είδαμε γνωστούς να ανεβάζουν tik tok, ότι ατάκα και αγαπημένη σκηνή, έχουμε δει στον ελληνικό παλιό κινηματογράφο και τηλεόραση. Με ερμηνείες, σκηνικά, φώτα μπροστά από το κινητό και επιμέλεια ρούχων. Χώρια τη χορογραφία. #tiktok

Μετά το instagram έγινε το “Να η Ευκαιρία” του τώρα. Και η κουτσή Μαρία, έκανε live με τραγούδια. Ότι απωθημένο υπήρχε βγήκε. Σου λέει η άλλη που θα πας, εδώ θα μείνεις. Με το κινητό στο χέρι είσαι, θα σου βγει και μπροστά μπροστά, θα με δεις, θα με ακούσεις, θα με θαυμάσεις – ή τουλάχιστον θα ήθελα..

Είδαμε όμως και μαϊντανούς. Τραγουδιστές να κάνουν live σα να μην υπάρχει αύριο. Κάθε μέρα, κάθε βράδυ, με καλεσμένο, χωρίς καλεσμένο.

Και είδαμε και πολύ Botox. Γιατί σου λέει η άλλη, είμαι που είμαι μέσα, πάμε να το κάνουμε τώρα, να έχω ξεπρηστεί από το φούσκωμα, να βγω πιπίνι. Ήθελες όμως να κάνεις live μετά από 2 μέρες και ο γιατρός στο είπε, μη το κανείς και εσύ το έκανες και η μούρη σου ήταν λες και έβγαλες κυνόδοντα και σε μπούκωσε ο οδοντίατρος στα μπαμπάκια, και το μάγουλο φούσκωσε, φούσκωσε, φούσκωσε και το μάτι ισα ισα που φαινόταν.

Και δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω, να κλάψω, να μουδιάσω..

 

Άκουσα φίλους, να πιστεύουν ότι η μασονία είναι θρησκεία, ότι θα μου βάλουν τσιπάκι στη μάσκα, στο εμβόλιο. Ότι για όλα φταίει το σύστημα, το χρήμα, το 5G, οι κεραίες, ο Bill Gates, οι μουσουλμάνοι, το κοράνι, οι εξωγήινοι.

Και όλα αυτά, τα ξέρει ο δικός μου γνωστός, που έχουμε φάει μαζί τα θρανία, τα ξενύχτια, τους χωρισμούς, τα ξεφτυλίκια. Ναι τα ξεφτυλίκια, μας δένουν σαν παρέα. Αυτά που σε μια αναφορά της εποχής εκείνης, κάποιοι θα κοιταχτούμε και αυτό, φτάνει…

Και τώρα μου βγάζει κάτι άλλο. Και μου λέει η φίλη μου, για τσιπάκια που θα μας κατασκοπεύουν, για αφανισμό της θρησκείας μας, των ιδεών και της ιστορίας μας.

Και εγώ θυμάμαι Πάσχα, Ανάσταση, στο παρά πέντε εκκλησία, φωτογραφία τον παπά να ψέλνει, βεγγαλικά από πίσω, location το ναό, tag όλους μας και hashtag #kalopasxa, με τα σωστά τα greeklish.

Αλλά θέλουν να μας τα πάρουν όλα. Ποια μαρή; Τι σου ανήκει; Και το κωλόχαρτο έχουμε βγάλει φώτο και το ανεβάσαμε στο instagram – γιατί κάποιος μας είπε στην πρώτη καραντίνα ότι πρέπει! Θυμάσαι; Και βγάλαμε φωτογραφία άδεια ράφια – όχι! βγάλαμε και με χαμόγελο το τελευταίο Γλάρος που βρήκαμε. #pirakaiegokoloxarto Αμέ!

Και μετά μιλάμε για ιστορία, ιδεώδη και Ελλάδα, την εποχή που γίνεται viral το βίντεο το δημοσιογράφου με ερώτηση, τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου. Τι γιορτάζουμε μαρή;

Και μια άλλη φίλη μου, που φοβάται το τσιπάκι στο εμβόλιο – για να την παρακολουθούν – έκανε live σχεδόν σε όλο το σπίτι της, και το είδαμε από όλες τις γωνίες. Γιατί μαγείρευε τη Δευτέρα και έπρεπε να είναι γενικό το πλάνο της κουζίνας. Γιατί την Τρίτη, έδωσε tips για να οργανώσεις την ντουλάπα σου και πάλι ήταν γενικό το πλάνο της κρεβατοκάμαρας.

Γιατί τις υπόλοιπες μέρες, μπορούσες ΕΣΥ – όχι απαραίτητα ο Bill Gates – από τον καναπέ σου, να ξέρεις ακριβώς που είναι η Καίτη, τι έφαγε, τι φόρεσε.. Τώρα αν ήθελες να μάθεις που μένει και δε στο έχει πει, υπάρχει αναλυτικό, πανοραμικό, εξαιρετικό πλάνο, της γειτονιάς, στο story που αφορούσε την φροντίδα των φυτών στο μπαλκόνι.

Μιλήσαμε για τις μάσκες και πόσο κακό μας κάνουν στην υγεία μας. Γιατί σου είπαν θα την φοράς και στο σπίτι και στην τουαλέτα μόνος σου και εσύ ξέρεις ότι προκαλεί ζημιά. Γιατί το είδες σε video στο youtube – άμα δε ξέρεις.

 

Και υπήρξαν πολλές απόψεις. Πολλές όμως. Και το πιο τραγικό; Κόσμος τις στήριξε! Γιατί αν δεν έχεις κάποιον γνωστό σου με covid δεν υπάρχει. Ρε μάναμ, και γνωστό με HIV, δεν έχω. Τι θες να μου πεις;

Γιατί πρέπει να ακούσω εσένα και όχι τον άλλον που έχει φάει τον κώλο του να διαβάζει – κάτι που εμείς δεν το κάναμε! Μαζί κάναμε κοπάνες από το σχολείο και δεν ανοίγαμε βιβλία – αυτοί που τα άνοιξαν μάνα μου, ξέρουν. Μη συγκρίνεσαι!

Αυτοί που άνοιξαν τα βιβλία και άνοιξαν το κεφάλι τους, ξέρουν, εσύ απλά αρνείσαι να τους ακούσεις. Γιατί δε φτάνει που είναι διαβασμένοι, είναι πουλημένοι. Είναι συνεννοημένοι. Όλοι οι γιατροί του κόσμου – αμέ! Από Καναδά μέχρι Ζιμπάμπουε. Τους πήρε χρόνο, αλλά τους βρήκαν, όλους και συνεννοηθήκαν!

Εδώ δε μπορούμε να συνεννοηθούμε πέντε άνθρωποι που θα πάμε για ποτό, αλλά κατάφεραν να ενώσουν όλου του κόσμου τους γιατρούς και νοσοκομόνες και συνεννοήθηκαν.

Να μου πείτε ποιος το έκανε αυτό, γιατί ακόμα διαφωνούμε αν θα πάμε Καίτη ή Άννα όταν ανοίξουν τα μπουζούκια.

 

Όλα αυτά στη 2η καραντίνα εξασθένησαν. Ούτε γυμναστικές, ούτε μαγειρικές, ούτε live, ούτε συνομωσίες. Τώρα κάνουμε βόλτες, στην παραλία, στο βουνό, στην πλατεία. Συνεχίζουμε και ψωνίζουμε – ακατάπαυστα – ότι έχουμε σκεφτεί ότι ικανοποιεί το μέσα μας.

Ζήσαμε κάτι ακρότητες στο θρησκευτικό κομμάτι, που δεν σχολιάζονται αλλά γίνανε. Έχουν καταγραφεί σε κάμερες και κινητά.

Η 1η καραντίνα είχε διασκέδαση, απορία, εξερεύνηση, ξεκούραση να μη σου πω, είχε φόβο μεγάλο και ανάγκη για μικρά. Είχε διαπίστωση, ότι ένα παγκάκι, ένα παγωτό στο χέρι, με έναν άνθρωπο δικό σου, σε μια φωτεινή πλατεία, είναι αρκετό. Όλα τα άλλα, κάπου στη μέση.

Η 2η καραντίνα έχει οργή, έχει αγανάκτηση, έχει πίεση, έχει ερωτηματικά πολλά και απαντήσεις ελάχιστες, αλλά έχει και υπομονή και η υπομονή είναι αρετή.

Και είμαστε καλά και θα είμαστε καλά και όλα θα γίνουν καλύτερα από ότι ήταν. Μέχρι να έρθουν τα επόμενα.