Μπήκες στο καράβι για το σπίτι σου. Της ξενιτιάς το σπίτι σου. Διακοπές τέλος… Άφησες γι ακόμη μια φορά τον τόπο που γεννήθηκες και υπερήφανα μεγάλωσες. Στο μυαλό σου η σκέψη είναι μία, να ρθει ξανά το καλοκαίρι να σε αξιώσει ο Θεός να ξανάρθεις.
Επιτέλους ήρθε ο Αύγουστος, έκλεισες ημερομηνίες, εισιτήρια κι ευτυχώς να είναι καλά η φίλη σου από Αθήνα που σου παραχωρεί το σπίτι της στο νησί να κάνεις διακοπές. Στο δικό σου νησί, που δυστυχώς δεν έχεις δική σου κατοικία. Ευκαιρία για περισσότερες μέρες διαμονής, 20 για την ακρίβεια – αλλιώς δε συμφέρει να κουβαλάς αμάξι, παιδί, καρότσια, βαλίτσες, για να μείνεις 4 μέρες και να έχεις να πληρώσεις και το ξενοδοχείο.
Πανευτυχής από το γκαράζ του πλοίου βλέπεις το καμπαναριό της Κοιμήσεως να ξεπροβάλλει. Συγκίνηση. Πρώτη φορά με το μωρό στο νησί να γνωρίσει το τόπο της μαμάς – κι άλλη συγκίνηση.
Κατεβαίνεις από το πλοίο – έξω κανείς να σε περιμένει, πλην των αγαπημένων σου ανιψιών βεβαίως βεβαίως. Σημειώσατε πρώτη ήττα. Εντάξει το ήξερες δούλευαν, άλλοι δε μπορούσαν, μια κρυάδα την έφαγες πάντως. Ειδικά όταν εσύ τρέχεις πρώτη πρώτη στο λιμάνι να υποδεχτείς τους πάντες!
Πας στο σπίτι διαμονής το οποίο είναι κλειστό καιρό, πρέπει να καθαρίσεις πολύ καλά να είναι έτοιμο να υποδεχτεί το μωρό.
Ωχ ποιος να κρατήσει το μωρό να καθαρίσεις. Πρέπει να περιμένεις τη γιαγιά να σχολάσει από τη δουλειά να ξεκινήσεις φασίνα. Ταυτόχρονα άρχισαν και τα τηλέφωνα να μην έχεις και παράπονο. Ήρθες; Α τέλεια έλα σε περιμένουμε! Πάτησες πάτρια εδάφη;κανόνισε να έρθεις να σε δούμε! Σε είδα που κατέβηκες από το καράβι μη τυχόν και δε περάσεις!
Φίλοι που έχεις καιρό να τους δεις και πραγματικά τους λαχταράς..Όμως όπως κατάλαβες δε θα έρθει κανείς να σε δει, εσύ θα πας, κανείς δε θα αλλάξει τη ρουτίνα του για σένα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Ε και επειδή έχεις παιδί; Ποιος θα σκεφτεί το παιδί σου παραπάνω από τη βολή του; Κι αν δε πας, απλά δε θα τους δεις και πως να τους προλάβεις άλλωστε, ή θα αράξεις σε μια παραλία ή θα είσαι όλη μέρα στο δρόμο να τρέχεις σε γνωστούς συγγενείς και φίλους που σου ξαναλέω, κανείς δε θα προσαρμόσει λίγο το πρόγραμμα του για σένα, αντίθετα θα πρέπει εσύ να προσαρμόσεις τις διακοπές σου στα μέτρα τους… Σημείωσε 2η ήττα.
Κι όσο οι μέρες περνούν και η παραλία σας έχει δει ελάχιστα, αφού κάνεις πάνω κάτω δρομολόγια, τρέχεις να δεις πραγματικά τους πάντες. Σου λείπει ο άντρας σου που ακόμα δε πήρε άδεια για να έρθει να σας βρει, αρχίζεις και σκέφτεσαι καλά τώρα εγώ κάνω διακοπές; Ναι είσαι ήδη 10 μέρες στο νησί έχεις κάνει 3 μπάνια και είσαι πτώμα από τη κούραση και άνοιξε τώρα τη πόρτα που σου χτυπάει κάποιος εντελώς απροειδοποίητα.
Πετάγεσαι πάνω γιατί το μωρό κοιμάται μη το ξυπνήσουν κιόλας, ανοίγεις πορτούλα και τσακ σημείωσε 3η ήττα. Kρατα τα παιδιά άλλων συν το δικό σου γιατί τους έτυχε μια δουλειά και πρέπει να πάνε. Tι, είχες κανονίσει; Ε θα πας πιο αργά διακοπές είσαι. Τι, ήθελες και να στο πουν από πριν; Ελα μωρέ διακοπές είσαι.
Και πάνω που πλησιάζουν οι μέρες να έρθει ο καλός σου, τσακώνονται οι συγγενείς μάνα και αδέλφια και δε μιλιούνται. Και πάνω που είχες κανονίσει αυτούς να τους βλέπεις μαζί για να κερδίσεις χρόνο, να βλέπεις και άλλο κόσμο, πάρε μια 4η ήττα να γουστάρεις, γιατί δε σου κάνουν το χατήρι να τα βρουν και δε θέλουν να βλέπονται, οπότε αναγκάζεσαι να τους βλέπεις χωριστά. Διπλός χρόνος. Διπλή βαβούρα. Δυο στρατόπεδα. Ήθελες και 20 μέρες στο νησί. Βρε 4 και πολλές είναι, μη σου πω πας καλύτερα να πας σε άλλο νησί, να μη ξέρεις κανέναν, να μην έχεις καμία υποχρέωση και να αράζεις όλη μέρα παραλία. Για σκέψου και το μωρό το έρμο που το φάγανε τα δρομολόγια.
Κι έρχεται ο σύζυγός και πέφτεις πάνω του σα τρελή. Ο δικός σου προσωπικός μεσσίας να σε σώσει ξανά από μια τρέλα που δε θα άντεχες να ζεις ούτε μέρα παραπάνω και μέσα σε αυτές τις 3 μέρες, μπήκαν κυριολεκτικά φρένα και απόλαυσες έστω και προς το τέλος των ημερών λίγες όμορφες διακοπές.
Το μωρό καταχάρηκε να τσαλαβουτά με τον μπαμπά του στα νεραϊδένια νερά της Βάρης. Το ηλιοβασίλεμα σε περίμενε ηδονικό και ατέρμονο στη παραλία του Κινιου και η βραδινή Ερμούπολη, πέταξε το βέλος της αρχοντιάς της σε κάθε κύτταρο σου..
Κι ήρθε η ώρα να φύγετε, ανυπομονείς να πας σπίτι σου, να ηρεμήσεις να μπεις πάλι στη ρουτίνα σου. Μπήκατε στο καράβι για το σπίτι σας. Της ξενιτιάς το σπίτι σας. Διακοπές τέλος! Άφησες γι ακόμη μια φορά τον τόπο που γεννήθηκες, τον τόπο που νιώθεις να σ αγαπάει όπως κι εσύ. Στο μυαλό σου η σκέψη είναι μία, να ρθει ξανά το καλοκαίρι να σε αξιώσει ο Θεός να ξανάρθεις. Και να είναι όλοι εκεί γεροί και χαμογελαστοί να μη λείπει κανείς.
• Όταν έχεις αγάπη όλα είναι καλύτερα. Να θυμηθείς του χρόνου να μην έρθεις μόνη!
