Το σεξ θεωρείται απολύτως φυσικό, ένα ένστικτο. Πώς, όμως, γίνεται πολλοί και πολλές από εμάς να αντιμετωπίζουμε μεγάλες δυσκολίες να εκφραστούμε σεξουαλικά και να διεκδικήσουμε την ερωτική επιθυμία μας; Μήπως, τελικά, το σεξ δεν είναι φυσικό;

«Στον παράδεισο οι άνθρωποι κάνουν έρωτα, στη γη κάνουν σεξ και στην κόλαση γαμιούνται». Από την ταινία Silverblue

 

Υποτίθεται ότι η σεξουαλικότητά μας είναι ένα ένστικτο. Ωστόσο, στον άνθρωπο και στα άλλα ανώτερα θηλαστικά, η σεξουαλικότητα δεν είναι φυσική, αλλά κοινωνική. Μαθαίνουμε (για την ακρίβεια, εκπαιδευόμαστε) να είμαστε σεξουαλικά όντα. Σε τελική ανάλυση, κάνουμε σεξ με το μυαλό μας, όχι με το σώμα μας.

Ακόμα και οι έρευνες που ασχολούνται με τις ορμονικές διακυμάνσεις κατά την ανάπτυξη στην εφηβεία έχουν διαπιστώσει ότι οι ορμόνες δεν είναι παρά ένας παράγοντας από όσους επηρεάζουν την εφηβική σεξουαλική συμπεριφορά και ότι, ειδικά όσον αφορά τα κορίτσια, οι κοινωνικοί παράγοντες είναι σημαντικότεροι από τους βιολογικούς παράγοντες.

Η σεξουαλική επιθυμία ως ένα βαθμό είναι μια σωματική διαδικασία που ρυθμίζεται από ορμόνες, αλλά τη βιώνουμε στο σώμα μας, είναι δηλαδή ενσώματη: αισθανόμαστε και αντιλαμβανόμαστε τις πληροφορίες που λαμβάνουμε από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε μέσα από τις αισθήσεις και τις αντιδράσεις του σώματός μας. Αυτό γίνεται μέσω κοινωνικών διαδικασιών, που επηρεάζουν και διαμορφώνουν το πώς βιώνουμε τη σεξουαλική επιθυμία. Με αυτή την έννοια η σεξουαλική επιθυμία είναι κοινωνικά κατασκευασμένη. Μάλιστα, η σεξουαλικότητα κατασκευάζεται διαφορετικά για τους άντρες και τις γυναίκες.

Κάθε πολιτισμός σε κάθε εποχή καθορίζει κοινωνικά το τι είναι σεξ: Παίρνουμε μαθήματα για το τι είναι φυσικό ή αφύσικο, ομαλό ή ανώμαλο, ηθικό ή ανήθικο, προχωρημένο ή παραδοσιακό, πού, πότε, με ποιον (δεν) πρέπει να κάνουμε σεξ.

Μαθαίνουμε να βλέπουμε το σεξ ως βρώμικο, τετριμμένο, απόδειξη έρωτα, προϋπόθεση έρωτα, τρόπο γνωριμίας, μοναδικό τρόπο γνωριμίας, όμορφο και σωστό μόνο όταν είμαστε ερωτευμένοι, απλή σωματική εκτόνωση, αμαρτία, κτλ.

Ταυτόχρονα, επικρατεί ένας αρνητισμός προς το σεξ (sex negativity), ο οποίος βασίζεται στον παλιό, μανιχαϊστικό διαχωρισμό μεταξύ πνευματικών ενασχολήσεων (ανώτερες) και σωματικών δραστηριοτήτων (κατώτερες). Κάνουμε σεξ λες και δίνουμε εξετάσεις, στις οποίες συνεχώς φοβόμαστε μην κοπούμε (είμαστε αρκετά σέξυ, αρκετά ποθητοί, καλοί στο σεξ; Μήπως αυτό που μας φτιάχνει είναι ανώμαλο; Γιατί έχω / δεν έχω τόσο έντονη ερωτική επιθυμία;).

Το αποτέλεσμα των αρνητικών και εν πολλοίς αντιφατικών κοινωνικών κατασκευών για το σεξ είναι πάρα πολλοί και πολλές από εμάς αντιμετωπίζουμε διάφορες δυσκολίες και εμπόδια στο σεξ. Η ερωτική επιθυμία μας (ή η έλλειψή της) εκλαμβάνεται ως ένα αυτονόητο, αυταπόδεικτο ηθικό βαρόμετρο. Το τι σεξ (δεν) κάνω προσκομίζει αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία για το τι σόι άνθρωπος είμαι: καλός ή κακός, ηθικός ή ανήθικος, φυσιολογικός ή ανώμαλος, εντάξει ή προβληματικός;

Όμως τι σημαίνει για τον καθένα και την καθεμία μας καλό σεξ ή κακό σεξ; Τι συμβαίνει αν σαν γυναίκα γουστάρω να κάνω ανώνυμο σεξ χωρίς συναίσθημα; Είμαι αρκετά άντρας αν δεν μου βγαίνει με τίποτα να κάνω σεξ από το πρώτο ραντεβού, πριν γνωρίσω την/τον παρτενέρ μου επειδή έχω ανάγκη να αναπτύξω συναισθήματα πρώτα;

Μέσα σε όλα αυτά, πού χωράνε οι φαντασιώσεις μου; Σημαίνουν πράγματι κάτι για μένα και τη σεξουαλικότητά μου; Γιατί τόσες πολλές γυναίκες και άντρες (άνω του 60%) φτιαχνόμαστε με φαντασιώσεις βιασμού;

Είναι χρήσιμο όλα αυτά τα θέματα να μπορέσουμε να τα εξετάσουμε με ανοιχτό μυαλό μέσα σε συνεδρίες συμβουλευτικής, για να νιώσουμε πιο ελεύθεροι/ες ως ερωτικά πλάσματα που έχουν δικαίωμα στη σεξουαλική έκφραση.

 

• Ευχαριστούμε για την παραχώρηση του άρθρου, Webtherapy.gr