Περιπέτεια της Sierra Affinity σε σκηνοθεσία Μπαρτ Λέυτον, με τους Ήβαν Πήτερς, Μπάρρυ Κήογκαν, Μπλέηκ Τζέννερ, Τζάρεντ Άμπραμσον, Ούντο Κίερ, Ανν Ντάουντ.
“Δεν βασίζεται σε αληθινή ιστορία… Είναι αληθινή ιστορία” διαβάζουμε στη μαύρη οθόνη προτού ακόμα ξεκινήσει το φιλμ. Κι όσο κι αν φαντάζει απίστευτη, η ιστορία είναι όντως αληθινή και έχει να κάνει με την απόφαση τεσσάρων κολλεγιόπαιδων στο Κεντάκυ το 2004 να κλέψουν σπάνια βιβλία, τεράστιας αξίας, από τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου. Το δε απίστευτο του όλου εγχειρήματος δεν έχει να κάνει με τη ληστεία αυτή καθ’ εαυτή αλλά με την ηλιθιότητα πίσω από τον σχεδιασμό της.
Βλέπετε, δεν έχουμε να κάνουμε με σεσημασμένους εγκληματίες, αλλά με τέσσερις φυσιολογικούς νέους, οι οποίοι δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα στη ζωή τους που να μπορούσε να τους οδηγήσει στο έγκλημα. Παιδιά αστικών οικογενειών και οι τέσσερις, φαίνεται απλά να τους ξεσηκώνει η έξαψη του εγχειρήματος και η υπόσχεση των πολλών χρημάτων που θα αποκόμιζαν… Όπως προείπα, ηλιθιότητα.
Το γεγονός από μόνο του δεν έχει κάποια σπουδαία δραματουργική αξιοποίηση. Αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι το πώς έφτασαν μέχρι εκεί και όλη η δυναμική που αναπτύχθηκε ανάμεσα στους τέσσερις νέους κατά τον σχεδιασμό και την εκτέλεση αυτού που είχαν στο μυαλό τους ως τέλεια ληστεία. Κι εκεί λοιπόν έρχεται η σεναριακή και σκηνοθετική διαχείριση του θέματος από τον Μπαρτ Λέυτον που υπογράφει την πρώτη του ταινία μυθοπλασίας κάνοντας αυτό που ξέρει καλύτερα: ντοκυμανταίρ.
Τι κάνει λοιπόν αυτός έξυπνος άνθρωπος; Γυρίζει δύο ταινίες σε μία. Στο ένα χέρι έχουμε τους ηθοποιούς που υποδύονται τους πρωταγωνιστές της υπόθεσης και μια ταινία “ριφιφί” με ένταση, αγωνία, κορύφωση και έξοχα γυρισμένη με απόλυτο σεβασμό στους κανόνες του είδους. Σε όλη τη διαδρομή όμως, παρεμβάλλονται οι αληθινοί πρωταγωνιστές, τα τέσσερα υπαρκτά πρόσωπα που σχολιάζουν τη δράση της μυθοπλασίας. Προσέξτε, δεν είναι δραματοποιημένο ντοκυμανταίρ αυτό που βλέπουμε.
Οι ηθοποιοί δεν υποδύονται αυτά που οι υπαρκτοί δράστες αφηγούνται. Οι αληθινοί δράστες σχολιάζουν τα αληθινά γεγονότα με βάση αυτά που συμβαίνουν στη μυθοπλασία. Και έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αυτό, πρώτον γιατί κάποιες φορές η πραγματικότητα διαφέρει στο μυαλό του καθενός εκ των τεσσάρων αλλά πρωτίστως γιατί και όσα λένε οι αληθινοί δράστες αποτελούν μέρος του σεναρίου, εξαιρετικά σκηνοθετημένοι και οι ίδιοι, παίζοντας με την αίσθηση της τραγικής ειρωνείας και αποζητώντας τη δική τους λύτρωση.
Αν υπάρχει ένα μειονέκτημα σε όλο αυτό είναι πως από την ταινία λείπουν ντε φάκτο οι εικασίες. Βλέπουμε αυτά που λένε και θυμούνται τα μέλη αυτής της improptu συμμορίας, άρα δεν υπάρχει χώρος για υπόνοιες και περαιτέρω ανάπτυξη των χαρακτήρων που απλά οφείλεις να τους αποδεχθείς ως έχουν. Οι όποιες υπόνοιες για τον λόγο που κάποιοι έγιναν έρμαιο κάποιων άλλων αφήνονται στη δική μας κρίση -και ομολογώ πως ο Λέυτον με σκηνές και ματιές αθώες σε πρώτη ανάγνωση παρέχει ενδείξεις. Φωτογραφία και μοντάζ δίνουν τον τόνο αγωνίας και απελπισίας, ενώ οι τέσσερις νεαροί ηθοποιοί εκτελούν έξοχα το ζητούμενο.
cinemano.gr | instagram
