The two Popes, είναι δραματική ταινία του Netflix σε σκηνοθεσία Φερνάντο Μεϊρέγες, με τον Τζόναθαν Πράις και τον Άντονυ Χόπκινς.
Απογοητευμένος από την κατεύθυνση που έχει πάρει η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία το 2012, ο Καρδινάλιος Μπεργκόλιο ζητά την άδεια να αποσυρθεί από τον Πάπα Βενέδικτο. Προς έκπληξή του, ο Πάπας τον καλεί στη Ρώμη όπου του αποκαλύπτει ένα μυστικό που θα μπορούσε να ταράξει συθέμελα την Καθολική Εκκλησία. Και κάπως έτσι,, πίσω από τους τοίχους του Βατικανού και μέσα στην ειδυλλιακή παπική εξοχική κατοικία, ξεκινά μια μάχη του συντηρητισμού έναντι της προόδου και της ενοχής έναντι της συγχώρεσης, την ίδια στιγμή που αυτοί οι δύο φαινομενικά αντίθετοι άνδρες καλλιεργούν μια σχέση βαθιάς κατανόησης και φιλίας.
Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα και βασισμένη στο θεατρικό “The Pope” του Άντονυ ΜακΚάρτεν που υπογράφει και το σενάριο, η ταινία The two Popes αποτελεί ένα γοητευτικά κινηματογραφημένο δοκίμιο ιδεών που με το κείμενο, τη σκηνοθετική ματιά και πρωτίστως τις ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών καταφέρνει και γίνεται απρόσμενα συναρπαστικό. Με την καθοριστική σκηνή της ψηφοφορίας που είχε εκλέξει τον Καρδινάλιο Ράτζινγκερ στον παπικό θώκο, η οποία δίνει το στίγμα της σχέσης και της θέσης των δύο ανδρών, το σενάριο -γιατί από εκεί ξεκινούν όλα- κατορθώνει και δουλεύει σε ένα διττό επίπεδο: από τη μια σχολιάζει, αναλύει, παρουσιάζει και προβληματίζεται από τα θέματα που απασχολούν την Καθολική Εκκλησία σήμερα, ενώ ταυτόχρονα αφηγείται την ιστορία μιας βαθιά ανθρώπινης φιλίας μεταξύ δύο εμπνευσμένων ανθρώπων.
Όταν μάλιστα στην εξίσωση προστίθενται οι δύο εμβληματικοί ηθοποιοί, η οθόνη αστράφτει από τη μεταξύ τους χημεία. Λόγος, αντίλογος, επιχειρήματα, συναισθήματα, λογική, Πίστη και μαζί εξουσία και νόρμες παντρεύονται γλυκά στα πρόσωπα και στα βλέμματα των δύο αυτών ανδρών που είναι ταυτόχρονα σύμβολα μα και ανθρώπινοι.
Η δύση μιας εποχής και αυγή μίας καινούργιας εκπροσωπούνται αντίστοιχα στο θολό -σχεδόν τυφλό- βλέμμα του Άντονυ Χόπκινς και στη σπινθηροβόλα ματιά του Τζόναθαν Πράις. Ο πρώτος επιστρέφει στις παλιές, καλές του εποχές, αποφεύγει οποιαδήποτε μανιέρα για την οποία τον επέλεγαν σε πολλές από τις τελευταίες ταινίες του και παρουσιάζει έναν Πάπα Βενέδικτο πληγωμένο από όσα συμβαίνουν μα και από το βάρος των χρόνων του, που του δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψει νέα πράγματα -σχεδόν πρωτόγνωρα- και να αντιληφθεί τα δεδομένα υπό ένα νέο πρίσμα.
Την ίδια στιγμή όμως είναι επιβλητικός ως η απόλυτη μορφή εξουσίας, αλλά και άυλος τρόπον τινά, καθώς προστάζει ο ιερός του ρόλος ως Άγιου Πατέρα. Απέναντί του ο Τζόναθαν Πράις επιβεβαιώνει αυτό που όλοι ξέρουμε, πως είναι ηθοποιάρα δηλαδή, και παντρεύει με περίσσια δύναμη και δεινότητα αυτήν την εσωτερική ορμή και την απογοήτευση που τον πνίγουν με ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη και ένα χαμόγελο που καταπραΰνει την ψυχή.
Προσγειωμένος, χωρίς φανφάρες και “κοιτάξτε με τι ωραία που παίζω” επιτήδευση, είναι σαν να μεταμορφώνεται σταδιακά, μπροστά στα μάτια μας, από τον δημοφιλή στη χώρα του Καρδινάλιο Μπεργκόλιο της διπλανής πόρτας στον Πάπα Φραγκίσκο. Η έξυπνη εναλλαγή εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, η λειτουργική φωτογραφία (Σεζάρ Σαρλόν), το καλοκουρδιμένο μοντάζ (Φερνάντο Στουτζ) και η διακριτικές μελωδίες του Μπράις Ντέσνερ ενισχύουν το συναίσθημα, φορτίζουν την ένταση στην ταινία The two Popes, οδηγώντας πολλές φορές σε μια πανανθρώπινη κατάνυξη.
cinemano.gr | instagram
