Σε αγαπώ κι ας μην ζεις μαζί μου πια.

Σε αγαπώ γιατί είσαι κομμάτι μου, είσαι εγώ.

Σε αγαπώ κι ας μην υπάρχεις στην καθημερινότητα μου. Η αγάπη μας είναι τόσο δυνατή, που είσαι μέσα στο καθετί που θα σκεφτώ, που θα πω και θα ζήσω.

Σε αγαπώ γιατί καθόρισες αυτό που είμαι και αυτά που πρεσβεύω. Όλα έχουν κάτι από εσένα, από εμάς.

Σε αγαπώ γιατί μου χάρισες χαμόγελα, ηλιοβασιλέματα και σκοτάδια που πανικόβαλαν και με έκαναν να τρέμω από φόβο . Δεν ήξερα πως θα το συνηθίσω το σκοτάδι και θα καταλήξω να το αγαπώ. Πόσο απολαμβάνω τώρα να κλείνω τα φώτα και να μένω εκεί ώρες μόνη. Και Σε ευχαριστώ για αυτό.

Σε αγαπώ γιατί η αγάπη μας φωτίζει κάθε μου βήμα και πριν κλείσω τα μάτια σε σκέφτομαι και χαμογελάω αληθινά, απόλυτα ειλικρινά.

Σε αγαπώ γιατί σε έζησα, σε έμαθα, σε μίσησα και σου θύμωσα και παρόλα αυτά η αγάπη μου για εσένα τα νίκησε όλα και τώρα φαίνονται όλοι και όλα τόσο μικρά μπροστά στην αγάπη μου αυτή.

Σε αγαπώ γιατί το κέρδισες, γιατί μου έδωσες χωρίς να ζητήσεις, και οι στιγμές που ζήσαμε με συντροφεύουν κάθε που νιώθω ανήμπορη ή τρομαχτικά ευτυχής. Βλέπεις βρήκες τρόπο να μπεις σε κάθε συναίσθημα σε κάθε πτυχή μου και να αφήσεις το δικό σου λιθαράκι. Ποτέ σου δε μου το ζήτησες πίσω. Τόσο απλόχερα μοίρασες τον ίδιο σου τον εαυτό. Είσαι τόσο βαθιά μέσα μου που πρέπει να ξεριζωθεί η ίδια μου η καρδιά για να σε βγάλει κάποιος από μέσα μου.

Σε αγαπώ γιατί με έκανες να αγαπήσω έμενα με τις αδυναμίες και ταυτόχρονα να τις πολεμήσω με όλα μου τα ξίφη.