Αγάπη. Στο δημοτικό τη γνώρισες με τον Δημητράκη ή το Γιωργάκη. Και τα πράγματα ήταν τόσο αθώα και τόσο απλά. Αν σε αγαπούσε καθόσασταν μαζί στο θρανίο ή ανταλλάζατε ραβασάκια. Στα πάρτι χορεύατε μαζί μπλουζ και τα καλοκαίρια ίσως τα λέγατε στην πλατεία.

Γιατί τώρα η αγάπη να είναι τόσο περίπλοκη; Γιατί να φτάνεις για χάρη της να χάνεις ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό; Μα αυτό είναι το κακό. Όταν δε σε αναγνωρίζεις η αγάπη δεν είναι αγάπη. Πες την… μανία. Πες την εγωισμό. Μην την αποκαλείς μόνο αγάπη. Αυτό να θυμάσαι.

Να αγαπάς κάποιον μέχρι εκεί που αναπνέεις. Μέχρι εκεί που τα πρωινά σου δε σε βρίσκουν στο κρεβάτι να αρνείσαι να αντιμετωπίσεις τη νέα ημέρα. Μέχρι εκεί που τα βράδια διασκεδάζεις με αληθινούς φίλους και όχι με το instagram. Το stalking δεν είναι αγάπη.

 

Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες και αγάπη να ερωτεύεσαι τις διαφορές.

Όλοι οι άνθρωποι αξίζουν την αγάπη. Το ξέρω πως μερικοί σε έκαναν να το μετανιώσεις αυτό το κατιτίς που ένιωσες αλλά μάλλον έβαλες μεγαλύτερη δόση από όσο έπρεπε. Όλες οι συνταγές έχουν συγκεκριμένες δοσολογίες. Έβαλες περισσότερη μαγιά στο κέικ; Αυτό θα φουσκώσει και εν τέλει θα ξεχυλίσει και θα βγει έξω από τη φόρμα. Αυτό γίνεται και με την αγάπη. Έδωσες κάποια στιγμή περισσότερη από όσο άντεχε να «απορροφήσει» κάποιος από εσένα. Να ακολουθείς τις οδηγίες άλλη φορά αλλιώς φτάνεις στο σημείο να μην παίρνεις ανάσες. Να αγαπάς μέχρι εκεί που αναπνέεις. Και όταν καταλαβαίνεις πως οι ανάσες τελειώνουν, να παίρνεις μία βαθιά, να χαμογελάς και να… εκπνέεις δυνατά. Αυτό ήταν τελείωσε. Πάμε για άλλα.

Και τι έγινε που δεν ένιωσε όσα εσύ; Και εν τέλει σκέψου κάτι άλλο. Σου αξίζει να αγαπάς κάτι που δεν μπορεί να εκτιμήσει όλα αυτά που νιώθεις; Το ξέρω πολύ καλά πως στη θεωρία όλα ακούγονται απλά. Ένα κλικ είναι στο μυαλό σου μέχρι να καταλάβεις πως είναι τόσο άδικο για εσένα να αγαπάς και να προσπαθείς για κάποιον φέρνοντας τον ίδιο σου τον εαυτό σε δεύτερη θέση.

Προσπαθείς να “τον κερδίσεις’’ μα η αγάπη δεν θέλει προσπάθειες.
Να αγαπάς μέχρι εκεί που αναπνέεις και αν αισθάνεσαι πως το δωμάτιο δεν έχει άλλο οξυγόνο να ανοίγεις την πόρτα και να φεύγεις. Κάπου εκεί δίπλα θα υπάρχει μία άλλη πόρτα και μάλιστα χωρίς κλειδί στην κλειδαρότρυπα.

Εγώ μ’ εσένα. Εσύ μ’ εμένα. Εγώ μ’ εμένα. Εσύ μ’ εσένα. Εμείς με τον κόσμο. Αυτό είναι αγάπη.