Ηταν 10η Ιουλίου 1964, όταν η 30χρονη Κουάντ παρουσίασε την πρώτη Μίνι Φούστα σε ολοκληρωμένη της κολεξιόν και προκάλεσε μεγάλο θόρυβο στον κόσμο της μόδας. Η ονομασία μίνι προέρχεται από το αγαπημένο της αυτοκίνητο, μάρκας Μίνι Κούπερ.
Το 1926 η αμερικανίδα τραγουδίστρια Ζοζεφίν Μπέικερ τόλμησε να εμφανισθεί σε κλαμπ του Παρισιού μ’ ένα καυτό μίνι, φτιαγμένο από μπανάνες. Τη δεκαετία του ’50 μπορούσε να δει κάποιος μινιφορούσες σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, στα γήπεδα του τένις και στα παγοδρόμια. Μίνι φούστα φορούσαν οι χορεύτριες και οι τσιρλίντερς.
Η επιβολή και η διάδοση της μίνι φούστας είναι συνδεδεμένη με την αγγλίδα σχεδιάστρια και επιχειρηματία Μαίρη Κουάντ. Η Κουάντ διατηρούσε την μπουτίκ Bazaar στο Τσέλσι του Λονδίνου και από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 άρχισε να πειραματίζεται με το μήκος της φούστας.
Τη δεκαετία του ’40 οι σταρ του Χόλιγουντ, γοητευμένοι με το μίνι, το αντιμετώπισαν ως μια προέκταση του του σέξι εσωρούχου και του μαγιό. Η νεολαία των 60 ‘s ήταν και αυτή που καθιέρωσε το μίνι στην πιο σύγχρονη μορφή του. Προηγουμένως έπρεπε να αντιμετωπιστεί ένα πρακτικό ζήτημα όμως. Για να ανέβει πραγματικά η φούστα, έπρεπε να εξαφανιστεί η ζαρτιέρα. Αυτό συνέβη πολύ βολικά το 1959,όταν η υφαντουργία Γκλεν Ρέιβεν στη Βόρεια Καρολίνα λάνσαρε το καλσόν. Μέχρι τo 1967, η κυριαρχία του μίνι στην ποπ κουλτούρα έγινε αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Kαθοριστικό ρόλο στην αποποινικοποίηση του μίνι έπαιξε η Τζάκι Κένεντι. Η παλιά της συμμαθήτρια, Λίλι Πούλιτζερ, ήταν μια επώνυμη κυρία γνωστή για το μποέμ στυλ της: Ψυχαγωγούσε τους καλεσμένους της στην κουζίνα, κυκλοφορούσε ξυπόλητη -και χωρίς εσώρουχο- και είχε κλεφτεί με τον Πίτερ Πούλιτζερ της γνωστής εκδοτικής οικογενείας. Είχε παράλληλα στήσει έναν πάγκο όπου πουλούσε χυμούς. Κάποια στιγμή, διαπίστωσε ότι χρειαζόταν ένα ρούχο που να μη φαίνονται οι λεκέδες από τα φρούτα, έτσι ζήτησε από τη μοδίστρα της να της φτιάξει ένα αμάνικο μίνι φόρεμα με έντονα πολύχρωμα εμπριμέ.
Σύντομα τα φορέματα αυτά, που έμειναν στην ιστορία με το παρατσούκλι Lilly’s, άρχισαν να πουλιούνται σαν τρελά από τον πάγκο της, ο οποίος εξελίχθηκε σε μια αυτοκρατορία μόδας. Κάπως έτσι το εμπριμέ μίνι έγινε μόδα, και μάλιστα φοδραρισμένο με λευκή μουσελίνα, ένα τρικ με το οποίο η Πούλιτζερ ενθάρρυνε τις οπαδούς της να ακολουθήσουν το παράδειγμά της και να μη φοράνε εσώρουχα.
• Στη χώρα μας στις αρχές Μαρτίου του 1926 με διαταγή του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου απαγορεύεται στις γυναίκες να φοράνε μίνι φουστα και η άκρη του υφάσματος πρέπει να απέχει 30 εκατοστά από το έδαφος.
• Για την εφαρμογή της διαταγής, οι αστυνομικοί είχαν μεζούρες, για να διαπιστώσουν εάν η κάθε γυναίκα που κυκλοφορούσε στους δρόμους ήταν στο πλαίσιο της νομιμότητας. Σύντομα έγινε και η πρώτη σύλληψη, μιας 22χρονης κοπέλας, που είχε παραβιάσει τον νόμο – κατά οχτώ ολόκληρα εκατοστά!
Τη δεκαετία του ’70 η βιομηχανία της μόδας ξαναγύρισε στα πιο μακριά φορέματα, το μίντι και το μάξι, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 η μίνι φούστα επέστρεψε δυναμικά. Το μόνο που αμφισβητεί την κυριαρχία του στις μέρες μας είναι το «καυτό σορτς» (hot pants), δημιουργία κι αυτό της Μαίρης Κουάντ από τη δεκαετία του ’60.
