Το Satisfaction εκτόξευσε τους Rolling Stones αφού μπήκε αμέσως στο Hot 100 του Billboard και παρέμεινε στο Νο1 για τέσσερις εβδομάδες.

Αρχές Μαΐου το 1965 ο Keith Richards, κοιμόταν βαθιά στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στο Χόλιγουντ, όπου η μπάντα έμενε κατά τη διάρκεια της περιοδείας της στη Βόρεια Αμερική. Eίχε προηγηθεί συναυλία στην οποία η μπάντα κατάφερε να πει μόλις τέσσερα τραγούδια, αφού ξέσπασε καυγάς ανάμεσα στο κοινό και η αστυνομία διέκοψε το σόου. Ο Keith Richards ωστόσο όπως και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, είχε είδη καταναλώσει πολύ αλκοόλ και όταν επέστρεψε στο ξενοδοχείο, έπεσε σε λήθαργο.

Ο Keith Richards ξύπνησε αργά τη νύχτα με ένα σκοπό κολλημένο στο κεφάλι του. Άρπαξε ένα φορητό κασετόφωνο, πήρε την ακουστική κιθάρα του και ηχογράφησε το riff που άκουγε μέσα στο κεφάλι του: 1-2, 1-2-3, 1-2-3-4-5. Έπειτα ξαναγύρισε στο κρεβάτι του. Ήταν ένα riff που πιθανότατα εμπνεύστηκε από το ρυθμό του κομματιού «Dancing in the Streets» μιας αγαπημένης μπάντας της Motown, των Martha & The Vandellas. Μάλιστα το συνόδευσε με έναν στίχο, δανεισμένο από το κομμάτι του Chuck Berry “Thirty Days”, ο οποίος έλεγε: «I can’t get no satisfaction from the judge». Το πρωί άκουσε την κασέτα (η μία πλευρά της είχε χώρο 45 λεπτών). Είχε ηχογραφήσει 3 λεπτά μουσικής και 42 λεπτά ροχαλητού, αφού ξέχασε να πατήσει το στοπ. Ήταν σαν να σηκώθηκε για να γράψει το κομμάτι και μόλις τελείωσε, έπεσε και πάλι σχεδόν λιπόθυμος στο κρεβάτι.

 

« …στην κασέτα μπορείς να με ακούσεις να ρίχνω την πένα. Στο υπόλοιπο της ηχογράφησης, είμαι απλά εγώ που ροχαλίζω».- Keith Richards

 

Την επόμενη μέρα, ο Keith θα παίξει το riff στον τραγουδιστή της μπάντας, Mick Jagger. Ο δεύτερος θα γράψει τους στίχους του κομματιού μέσα σε μόλις δέκα λεπτά. Διατηρώντας το «I can’t get no satisfaction» ως κεντρικό μοτίβο και επηρεασμένος από το «I Can’t Be Satisfied» του Muddy Waters, θα προσδώσει μία αναρχική χροιά στο κομμάτι. Σε αντίθεση με τον Keith, ο Mick Jagger είχε περισσότερες βλέψεις για την πορεία του τραγουδιού. «Πιστεύω ότι ο Keith πίστευε ότι ήταν πολύ κοινό. Δεν πιστεύω ότι το άκουσε προσεκτικά. Είχε στενή επαφή με το κομμάτι και πίστευε ότι ήταν απλώς ένα ανόητο riff» λέει ο ίδιος.

Μέρες αργότερα, στις 10 Μάιου, ενόψει της περιοδείας τους στην Αμερική, θα ηχογραφήσουν την πρώτη εκτέλεση του κομματιού στο στούντιο Chess Records. Η αρχική του εκδοχή είχε περισσότερο country επιρροές. Όμως το κομμάτι θα πάρει την τελική του μορφή, μόνο δύο μέρες αργότερα, με την προσθήκη του πεταλιού Gibson Maestro Fuzz-Tone. Στις 12 Μάιου, στο στούντιο RCA στο Λος Άντζελες, γεννήθηκε ένα από τα κλασικότερα ροκ κομμάτια όλων των εποχών. Το οποίο και κυκλοφόρησε στις 6 Ιουνίου του 1965 στην Αμερική, αρχικά σε mono. Μέσα σε ένα μήνα κατάφερε να εκτοξευτεί στην θέση #1 των αμερικανικών charts, ενώ παρέμεινε στο Billboard Hot 100 για 14 βδομάδες.

 

• Το Satisfaction εκτόξευσε τους Rolling Stones αφού μπήκε αμέσως στο Hot 100 του Billboard και παρέμεινε στο Νο1 για τέσσερις εβδομάδες, ενώ προκάλεσε την άμεση αντίδραση των πουριτανών της εποχής που το θεώρησαν «ανήθικο και επικίνδυνο». Σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης απαγορεύτηκε στην αρχή της κυκλοφορίας του και έγινε γνωστό μέσα από τους πειρατικούς σταθμούς.

• Οι  Rolling Stones σε κάποιες εμφανίσεις τους αναγκάστηκαν να προσαρμόσουν τους στίχους του τραγουδιού. Στον κατάλογο του περιοδικού Rolling Stone με τα 500 κορυφαία τραγούδια όλων των εποχών κατέχει τη 2η θέση και πρόσφατα η Βιβλιοθήκη του Αμερικανικού Κογκρέσου το συμπεριέλαβε στους καταλόγους της.