Ποτέ δεν κατάλαβα την ανάγκη κάποιου, να θέλει να ζήσει ή και ακόμα και να ξεχάσει – για λίγο – μια κατάσταση, ένα συναίσθημα, μια στιγμή! Ποτέ δεν κατάλαβα τι είναι αυτό που σε κάνει να πιστέψεις, ότι ένα μικρό ταξίδι σε κάτι ήρεμο ή άλλες φορές σπιντάτο σύμπαν; θα εξαφανίσει το λόγο για τον οποίο … αποφάσισες να το κάνεις!

Υποκατάστατά! Μικρές δόσεις από ουσίες μέσα σου, που απλά σβήνουν αυτό που νιώθεις – για ελάχιστο! – και σου προσφέρουν το κάτι άλλο!

 

Δεν ξέρω πιο είναι αυτό το κάτι που εσύ νιώθεις αλλά ξέρω ότι ποτέ μου δεν το ζήλεψα! Πάντα έλεγα ότι το τώρα θα το ζήσω όπως έρχεται, με γέλιο, κλάμα αλλά και πόνο πολλές φορές! Γιατί αυτή είναι η φύση!

Η ανθρώπινη γαμημένη φύση, που το να μην την δέχεσαι δε σημαίνει ότι χάνεται! Όχι! Ότι αποφεύγεις αποθηκεύεται, εκεί που πολλοί θα το πούνε ψυχή και αλίμονο!, τρέμε!, σκιάξου!, την στιγμή που όλο αυτό θα ζητήσει να βγει! Γιατί θα βγει και δεν θα σε ρωτήσει! Το γέλιο που απέφυγες, το κλάμα που δεν έκανες, τον πόνο που δεν ένιωσες! Εκεί είναι που όλα μαζί θα σκάσουν και θα ζητήσουν το χώρο τους, γιατί σου ανήκουν! Εσύ όμως δεν θα μπορείς να τα κάνεις καλά, γιατί πια θα είναι πολλά, μαζεμένες στιγμές, μέρες, χρόνια που πάλεψες να μην ζήσεις, που αν είχαν μπει σε μια σειρά τότε, δεν θα ψάχνανε εσένα τώρα! Θα είχαν γίνει εσύ και απλά θα πρόσθεταν μικρά κομμάτια σε όλο αυτό που εσύ, ποτέ δεν κατάφερες να γίνεις!

• Ότι εσύ αποφεύγεις και με τεχνάσματα, παλεύεις να αλλάζεις, είναι αυτά που μας φτιάχνουν, που μας δημιουργούν! Που μας βελτιώνουν άλλοτε, που μας διορθώνουν κάποιες άλλες!

 

Βοήθεια! Να ζητήσεις! Καλά θα κάνεις! Ζήτα την! Γιατί άλλο τρόπο πια δεν ξέρεις! Ότι κι αν συνέβαινε παλιότερα με υποκατάστατα το αντιμετώπιζες! Ίσως να είναι η πρώτη φορά που πρέπει όχι απλά να ζητήσεις αλλά να φωνάξεις… βοήθεια!

Ίσως να σε ξαφνιάσει το ποιοι θα μείνουν δίπλα σου μετά τη φωνή αλλά μην ταραχτείς! Δεν μπορούμε όλοι να διαχειριστούμε κάποια πράγματα και απλά αποχωρούμε…

Μην κρατήσεις κακία! Στο φινάλε αν μια δική σου λάθος επιλογή, εγώ δεν την αντιλάμβανομαι / καταλαβαίνω δεν με κάνει χειρότερο από εσένα που επέλεξες να την κάνεις!

 

Δεν θα δικαιολογήσω καμιά κατάσταση που μπορεί να σε έφερε ως εκεί! Δεν θα καταλάβω καμία δικαιολογία όταν προσπαθείς να με πείσεις γιατί έκανες, ότι έκανες! Μπορώ όμως να σου πω – αν και με εκνευρίζει όλη αυτή η αδυναμία από μεριά σου – ότι είμαι εδώ και αυτό για την ώρα μπορώ να στο προσφέρω απλόχερα!