Η ηρεμία της πόλης που κοιμάται. Της πόλης που ξεκουράζεται. Πέρασαν οι γιορτές. Οι φωνές τα γλέντια ο χαμός σώπασαν.. Και σήμερα είπα να κατέβω για δουλειά με τα πόδια.

Αργία για πολλούς αλλά εγώ δουλεύω. Ευκαιρία να δω για λίγο πάλι ήρεμο το νησί μου να ξεκουράζεται πριν επανέλθει στην καθημερινότητα του, τη ρουτίνα του και τους κλασσικούς του ρυθμούς.

Για καλή μου τύχη ζω σε νησί. Το θεωρώ ευλογία γιατί εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο ήρεμα. Περπάτησα στα στενάκια κατέβηκα τα σκαλάκια προς το κέντρο…δρόμοι άδειοι ήρεμοι, μονοκατοικίες παλιές και νεοκλασικά ….

Η «πόλη» μου ηρεμεί και έχει ένα μαγικό τρόπο να ΜΕ ηρεμεί. Μου θύμισε παλιές εικόνες όταν περνούσαμε τις Κυριακές με τον μπαμπά μου από τα μικρά δρομάκια του Πειραιά που οδηγούσαν από το σπίτι του προς το λιμάνι στο στέκι του τις Κυριακές για τον καθιερωμένο καφέ και μετά το καραφάκι…

 

Η πόλη ξεκουράζεται τις Κυριακές και τις μεγάλες αργίες. Και εκεί που περπατάς ήρεμος εκεί σου δίνει όλη την ομορφιά της. Σε αφήνει να παρατηρήσεις ήρεμα την κάθε γωνιά. Εικόνες που δε βλέπεις όταν φοράει τα καλά της η όταν είναι- και είσαι- στη ρουτίνα της. Μια βόλτα θα σε πείσει καλύτερα από εμένα.  Χωρίς να θες να πας κάπου συγκεκριμένα. Απλά βγες .

Βγες και δες την ήρεμη πλευρά της πόλης σου όταν σου δίνει την ευκαιρία. Περπάτησε αργά βγάλε φωτογραφίες με τα μάτια το νου και την ψυχή σου.

Πήγαινε σε δρόμους που δε γνωρίζεις και μη φοβάσαι αν χαθείς. Όλοι κάπου οδηγούν. Σε σκέψεις σε αναμνήσεις σε συμπεράσματα και μετά σε προορισμούς. Αυτό είναι το τελευταίο ίσως που έχει σημασία σε όλο αυτό.

 

Κατεβαίνω τα τελευταία σκαλάκια και κάθομαι και χαζεύω το λιμάνι, τη θάλασσα που με έχει πάει σε ένα σωρό μεριές του κόσμου. Αυτού που ζω αλλά και…..του δικού μου. Εκεί που όλα τα υλικά δείχνουν τόσο φτωχά κ ανούσια. Που η πραγματική αξία ξετυλίγεται απλά αλλού. Σε εικόνες που σου προκαλούν αλλά συναισθήματα.

Ξεκουράσου σήμερα «πόλη» μου….
Και αύριο μέρα είναι.