Ο Κουραμπιές έχει ρίζες στην Περσία, από όπου και το γλύκισμα ταξίδεψε σε ολόκληρη την ανατολή, τα Βαλκάνια και φυσικά τη χώρα μας.

Όπως κάθε διάσημο γλυκό που σέβεται τον εαυτό του, για την πατρότητά του ερίζουν και άλλες χώρες, ιδιαίτερα ο Λίβανος, ενώ αντίστοιχα “κεράσματα” συναντάμε στην Τουρκία, στην Αλβανία, αλλά και σε ισπανόφωνες χώρες υπό την ονομασία Πολβορόν.

Αναλύοντας περισσότερο τη λέξη kurabiye θα πρέπει να αναζητήσουμε τις ρίζες της στις λέξεις kuru που σημαίνει στεγνός, ξερός και biye που είναι δάνειο από τα λατινικά για τη λέξη biscuit-μπισκότο. Το biscuit τώρα είναι η τεχνική του διπλοφουρνίσματος, αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν δίπυρον και αφορούσε την τεχνική αρτοποίησης που αφαιρούσε με το ψήσιμο την υγρασία από τα σκευάσματα ώστε να «αντέχουν» περισσότερο στο χρόνο.

 

 

• H πιθανότερη εκδοχή της “άφιξης” του κουραμπιέ στην Ελλάδα, εφτασε από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από τη Σμύρνη. Παρόλα αυτά το έθιμο του κουραμπιέ, πασπαλισμένου με ζάχαρη άχνη έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και όχι απαραίτητα μόνο κατά τη διάρκεια των γιορτών των Χριστουγέννων. Τα περισσότερα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας συνηθίζουν να ετοιμάζουν κουραμπιέδες σε κάθε γιορτή στο σπίτι, όπως γάμο ή βάφτιση.

Συναντάμε και το γαμήλιο κουραμπιέ ή εκείνον της βάφτισης αλλά και ο Πασχαλινός κουραμπιές! Στα νησιά οι κουραμπιέδες αποτελούν ένα γλύκισμα, με αρκετές παραλλαγές!

 

tips
– Οι κουραμπιέδες χρειάζονται καλό βούτυρο, πρόβειο ή αγελαδινό ή ακόμη και μια μίξη των δύο.
– Το πρόβειο βούτυρο δίνει μια τραγανή υφή και αφράτη ενώ το αγελαδινό τύπου Κερκύρας πιο αφράτη σαν μπισκότο.
– Χρειάζονται ένα σωστά καβουρδισμένο αμύγδαλο, που καλό είναι να μπει ολόκληρο ή χοντροκομμένο.
– Το μπράντυ ή το Μεταξά είναι βασικό συστατικό μαζί με το μοσχοκάρυδο και το μαλακό αλεύρι.