Δεν θα την δώσω την απάντηση. Θα την αφήσω να αιωρείται, να πάρει ο καθένας από εμάς τον χρόνο του, να κλείσει τα μάτια και να δει μέσα του. Να δει πέρα από το σκίρτημα του πρώτου καιρού, όταν οι πεταλούδες που πετάριζαν μέσα του δεν κουνάνε πλέον τα φτερά τους και το ταξίδι της ζωής τους φτάνει να τελειώσει.

Ρούχο είναι ο έρωτας.
Κάτι καινούριο που αντικρίζουμε και το θέλουμε απεγνωσμένα.
Που δεν θέλουμε να δανείσουμε αλλά να το κρατήσουμε για εμάς. Που θέλουμε να το φοράμε και να καμαρώνουμε. Αλλά τι γίνεται όταν το φορέσουμε αρκετά ή απλά κάποια στιγμή δεν μας κάνει; Το τακτοποιήσουμε σε ένα ράφι της ντουλάπας μαζί με τα υπόλοιπα ρούχα μας και απλά μένει εκεί από συνήθεια ή από το συναισθηματικό δέσιμο και αλλάζοντας σεζόν το φρεσκάρουμε απλά και το κρύβουμε ευλαβικά μήπως και την επόμενη εποχή «μας κάνει».

Και τι γίνεται στην επόμενη εκκαθάριση; Βλέπεις ότι πλέον δεν χωράς… ο χώρος στη ντουλάπα σου έχει μικρύνει πολύ. Θέλεις να δώσεις χώρο στο παρόν και πρέπει να αδειάσεις κάτι από το παρελθόν.
Αν κοιτάξεις πίσω σου θα δεις ότι έρωτες που δεν έδωσαν, δεν αφέθηκαν, δεν κυνήγησαν, δεν άξιζαν τελικά γι’ αυτό και δεν είναι μέρος της ζωής σου. Αναρωτιέμαι αν έχω υπάρξει τέτοιος έρωτας. Αν έπιασα χώρο στην καθημερινότητα κάποιου και αν μπήκα στο πίσω μέρος της ντουλάπας του.

Οι οδηγίες του έρωτα είναι τόσο απλές όσο και αυτές των ρούχων μας.. Φροντίδα, περιποίηση, όχι στύψιμο, όχι πολλές στροφές κατά την πλύση. Ο έρωτας είναι ρούχο. Μας πάει και τον φοράμε, τον θέλουμε επάνω μας γιατί το χάδι του είναι σαν το αγαπημένο μας πουλόβερ. Μαλακό και ζεστό.
Ας προσέξουμε και ας φροντίζουμε τα ρούχα μας λοιπόν. Αν δεν μπορούμε, αν δεν έχουμε τα κότσια να τα φροντίσουμε ας μην τα αφήσουμε να πιάσουν σκόρο και σκόνη σε μία γωνιά. Ας μην πιάνουν χώρο στην καθημερινότητα μας. Ας τα ανανεώσουμε για να γίνουν χρήσιμα για κάποιον άλλον, που ίσως να του πηγαίνουν περισσότερο από ότι σε εμάς.