Με το Πόρτο Ράφτη είναι συνδεδεμένο μεγάλο μέρος των παιδικών μου χρόνων. Συγγενείς, οικογενειακοί φίλοι και λοιποί φρόντιζαν να μας φιλοξενούν στα εξοχικά τους, όταν ακόμα η περιοχή δεν είχε την παραμικρή σχέση με τη σημερινή της μορφή. Δεν είχα την τύχη, όμως, ποτέ να πάω σε κανέναν από τους κινηματογράφους του. Μόνο απ’ έξω τους έβλεπα, με αυτήν παιδική χαρά που ένιωθα τότε για τα σινεμά (χωρίς να ξέρω πώς θα εξελιχθεί), χαζεύοντας τις φωτογραφίες και τα προσεχώς στην πρόσοψη.
Ήταν ο “Καλός Γιαλός” τότε και το “Μάριελ”, ενώ λίγο αργότερα ξεκίνησαν το “Αυλάκι” και το “Πόρτο Ράφτη”. Χρειάστηκε να περάσουν τόσα χρόνια για να μου δοθεί η ευκαιρία να πάω επιτέλους σινεμά στο Πόρτο Ράφτη και να επισκεφθώ μάλιστα το πιο καινούργιο της περιοχής, το “Alex”, που σήμερα είναι το μοναδικό που λειτουργεί μαζί με το “Μάριελ”. Το “Alex” ξεκίνησε το 1986 και συνεχίζει αδιάκοπα τη λειτουργία του μέχρι τις μέρες μας. Μάλιστα δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε πως εντυπωσιάζει με τα μεγέθη του και τις παροχές του, καθώς εύκολα μπορεί να τοποθετηθεί μέσα στα καλύτερα θερινά της Αττικής.
Καλοκαιρινό αδελφάκι πλέον του “Ζέα” στο Πασαλιμάνι, το “Alex” βρίσκεται επί της κεντρικής λεωφόρου του Πόρτο Ράφτη, κοντά στην κεντρική διασταύρωση και σε υποδέχεται με την κατάφωτη πρόσοψή του, γεμάτη αφίσες από ταινίες και πανώ με φωτογραφίες από την ταινία που προβάλλεται αλλά και από την αίθουσα. Το ενδιαφέρον είναι πως ό,τι βλέπεις στην πρόσοψη δεν σε προετοιμάζει για αυτά που ακολουθούν. Εκεί που βρίσκεσαι στο πεζοδρόμιο και πλησιάζεις προς την είσοδο ενός τυπικού θερινού, ξαφνικά, κάνεις τα πρώτα βήματα και βρίσκεσαι σε έναν εντυπωσιακό και υπέρ του δέοντος κομψό θολωτό χώρο υποδοχής, με το ταμείο ακριβώς στα δεξιά, όπου θα πάρετε μαζί με τα εισιτήριά σας και αντικουνουπική κρέμα. Ξύλινη σκουρόχρωμη επένδυση στις πλαϊνές επιφάνειες, όμορφα καναπεδάκια, κρυφός φωτισμός στην ανοιχτόχρωμη θολωτή οροφή και φωτιζόμενα πάνελ με αφίσες ταινιών ολόγυρα δημιουργούν μια εξαιρετική πρώτη αίσθηση. Κι αφού ακόμα είσαι εντυπωσιασμένος από την υποδοχή, κάνεις τα τελευταία βήματα στο τέλος του διαδρόμου, προς την έξοδο για την αίθουσα στα αριστερά, και εκεί κοντοστέκεσαι ξανά.
Είναι πολύ μεγάλο σινεμά το “Alex”. Από τα μεγαλύτερα που έχω πάει ποτέ. Όμως, κατορθώνει παρά το μέγεθός του να είναι φιλόξενο. Παντού ουρανός από πάνω και κατάλευκο χαλίκι στο δάπεδο κοντράρουν την τεράστια οθόνη που στέκει επιβλητική. Αφού συγκεντρώσεις το βλέμμα σου, και κάνεις τα πρώτα βήματα στην αυλή, βλέπεις το περιστοιχισμένο από φυτά συντριβάνι στο πίσω μέρος της αυλής, ακριβώς μπροστά από τον διάδρομο υποδοχής και δίπλα στο κτίριο που φιλοξενεί την καμπίνα προβολής. Συνεχίζεις να περπατάς για να πλησιάσεις τις πολυθρόνες που απέχουν αρκετά από το πίσω μέρος και εξακολουθείς να χαζεύεις την άπλα του ουρανού, τα δέντρα πίσω από την οθόνη και τα φυτά ολόγυρα.
Για να πάρετε μια αίσθηση του μεγέθους της αίθουσας, ως κινηματογράφος, το “Alex” μπορεί να φιλοξενήσει 400 θεατές στις πολυθρόνες του, που είναι άνετα τοποθετημένες σε τρία μπλοκ, με τέσσερις κάθετους διαδρόμους ανάμεσά τους. Όταν, όμως, αντί για ταινία, παρουσιάζει θεατρική παράσταση, οι θέσεις γίνονται 1.500. Πολλά είναι και τα τραπεζάκια ανάμεσα στις πολυθρόνες, ενώ αρκετά διακοσμούνται και από διαφορετικού χρώματος γλάστρες με βασιλικό. Το πλήρως εξοπλισμένο μπαρ του σινεμά βρίσκεται στην αριστερή πλευρά της αυλής και έχει ενδιαφέρουσα ποικιλία σνακ, αναψυκτικών και ποτών.
Αυτό, όμως, που έχει για εμένα τη μεγαλύτερη σημασία σε κάθε σινεμά, είναι η προβολή. Και το “Alex” δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει ούτε καν τις χειμερινές αίθουσες. Η υπερυψωμένη καμπίνα επιτρέπει στη σινεμασκόπ οθόνη να ακολουθεί τα μεγέθη της αίθουσας, και η ψηφιακή προβολή λάμπει επάνω στην επιφάνεια των 110 τ.μ. Μάλιστα, το ύψος της διευκολύνει τη θέαση από οποιοδήποτε σημείο στην αίθουσα, χωρίς να σας ενοχλεί ποτέ ο μπροστινός. Υψηλής ποιότητας και ακουστικής είναι και ο Dolby Digital ήχος, που παίζει δυνατά, κρυστάλλινος, με βάθος μπάσου και άριστη απόδοση στα περιφερειακά.
• Alex – Λεωφόρος Πόρτο Ράφτη 235, Πόρτο Ράφτη
