Συνεργασίες με Νίκο Αντύπα, Λίνα Νικολακοπούλου με Μητσιά, Κηπουργό & άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες και εξαφανίζεσαι…. τι έγινε;
Κάηκα. Έτσι απλά. Δεν είχα το στομάχι να χωνέψω τα πράγματα που δε μου άρεσαν στο χώρο (και δεν ήταν λίγα), δε μπορούσα να συνηθίσω ότι είμαι αναλώσιμη στα σχήματα (όποιος θέλει να φανεί ότι αλλάζει κάτι σε μια σεζόν, αλλάζει πρώτα την τραγουδίστρια!), δεν κατάφερα να διαχειριστώ το ότι τραγουδούσα πράγματα που ήθελαν την έγκριση άλλων ανθρώπων, σα να μη με αφορά πολύ το θέμα. Ε, και το “χάθηκες” δεν είναι και τελείως ακριβές. Από τότε που δε βγαίνω στην τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, έχω κάνει συνεργασίες και δουλειές που πολλοί δεν έχουν σκεφτεί καν. Απλά, δεν υπάρχουν εκπομπές που να τις καλύπτουν!

 

Λαικά, Ρεμπέτικα, Έντεχνα, Ποίηση & Κέλτικα, κάποια απο τα είδη που τραγουδάς! Τι σε αντιπροσωπευει πιο πολυ;
Ξέχασες το ροκ & τα παραδοσιακά! Το καθένα έχει σχέση με κάποια πλευρά του εαυτού μου. Τα ρεμπέτικα έχουν να κάνουν σίγουρα με τη Σύρο, δεν ακούγαμε καθόλου στο σπίτι, είναι τελείως αποτέλεσμα του… αέρα του νησιού!  Τα παραδοσιακά είναι κληρονομιά της Πελοποννήσου, η μητέρα μου είναι από ένα χωριό έξω από τη Μονεμβασιά. Τόσο η ίδια όσο και η γιαγιά μου έχουν μακράν καλύτερες φωνές από εμένα και στο σπίτι γινόντουσαν άπειρα γλέντια! Ο πατέρας μου φταίει για τα ροκ ακούσματα- τα γλέντια πάντα ξεκινούσαν με Σαββόπουλο και Ρόλινγκ Στόουνς! Τα κέλτικα είναι αποτέλεσμα της αγάπης μου για τα άτομα που απαρτίζουν το συγκρότημα “Ιέρνις” (αυτοί με προέτρεψαν αρχικά να ασχοληθώ) με το οποίο παίζουμε αυτή τη μουσική και μιας αγάπης που είχε πάντα η μητέρα μου για την αμερικάνικη folk μουσική- ο πρώτος δίσκος που άκουσα στη ζωή μου ήταν Joan Baez… 

 

 

Νομίζω ότι το πιο χαρακτηριστικό στη μουσική μου πορεία είναι η άρνηση να μείνω σε ένα και μόνο είδος. Η αδυναμία προσκόλλησης σε ένα πράγμα, χόμπι, αντικείμενο, μέρος είναι κάτι που με χαρακτηρίζει γενικά σαν άνθρωπο…

 

 

 

Τελικά ένας τραγουδιστής διαλέγει ένα είδος τραγουδιού ή είναι ενα όργανο που υπηρετεί την μουσική, όποια κι αν είναι αυτή;
Δεν μπορώ να πω τι είναι ένας τραγουδιστής, τελευταία ανακάλυψα τι είδους τραγουδίστρια είμαι εγώ! Είμαι ένα όργανο που υπηρετεί τις μουσικές που επιθυμεί. Εξαιρετική τύχη το ότι μπορώ να διαλέξω, μου ταιριάζουν πάνω από μία! Δε μπορώ, όμως, να υπηρετήσω οποιοδήποτε είδος και δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί. Η μία δυσκολία είναι σωματική- γεννιόμαστε με ένα τύπο φωνής, σπανιότερα κάποιος με πολλή δουλειά ανακαλύπτει ότι μπορεί να έχει μεγάλη ευελιξία. Αλλά και σ’ αυτήν την περίπτωση, μπορεί να υπηρετήσει έναν πεπερασμένο αριθμό ειδών που ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία του, στα ακούσματα και στις βαθιές του ανάγκες. Ακούγεται λίγο σοβαροφανές αυτό που λέω, αλλά είναι αστείο που στους διαγωνισμούς τραγουδιού της τηλεόρασης όλοι λένε από όλα και κερδίζει ο πιο προσαρμοστικός. 

 

 

Για μένα, ο σκοπός είναι να βρεις το δικό σου ήχο, όχι να γίνεις ικανοποιητικά τσαπατσούλης σε κάθε είδους ήχο και είδος!

 

 

Πόσο δυσκολο/εύκολο είναι να πρέπει να είσαι μέσα στα πράγματα;
Δεν ξέρω, γιατί αποτυγχάνω οικτρά εδώ και χρόνια να είμαι μέσα στα πράγματα! Eίναι πολύ δύσκολο, γιατί δε σημαίνει τίποτα, είναι το κυνήγι μιας οφθαλμαπάτης. Ο καλλιτέχνης έχει πολύ σοβαρή δουλειά να κάνει- να ασχοληθεί με το αντικείμενό του. Αυτό δεν αφήνει χρόνο για να ασχοληθείς με το να είσαι μέσα στα πράγματα. Τα πράγματα ποια είναι; Η τηλεόραση; Δεν έχεις την πολυτέλεια να είσαι μέσα, αν δε σε βάλει κάποιος. Τα ραδιόφωνα; Κι εκεί θέλει ασχολία, γνωστούς… Το ίντερνετ; Σαφώς! Αλλά μέσα σε όλα αυτά, πότε θα κάνουμε μουσική;

 

Social media – απαραίτητο εργαλείο για εναν καλλιτέχνη που θέλει να προβάλει τη δουλεια του! Ποια η σχέση σου;
Α, έχω εξαιρετική σχέση με τα social media! Γνωρίζω μόνο το Facebook. Όλα τα υπόλοιπα τα έχω ακουστά, αλλά δεν τα κατέχω. Το όνειρό μου (όχι το μεγάλο, ένα από τα μικρά!) είναι να προσλάβω κάποιον που να με κάνει πολύ διάσημη (και αρκετά πλούσια, ώστε να μπορώ να τον πληρώσω!) και να ασχολούμαι μόνο με τη μουσική, τα γκρουπ και τα ταξίδια μου!

 

Μια καλή φωνή φτάνει, όταν τα τελευταία χρόνια η εικόνα είναι το παν;
Εξαρτάται τι θέλεις να κάνεις. Για αυτά που θέλω εγώ, φτάνει και περισσεύει!

 

 

Παράγεται πολιτισμός στην Ελλάδα του 2016;
Εννοείται. Όλες οι χώρες σε κρίση γεννούν πολιτισμό, ο πολιτισμός δε γεννιέται στη βολή. Πόσο μάλλον η Ελλάδα, που σε τέτοιες ιστορικές στιγμές είναι λες και προσπαθεί να θυμηθεί το φως της, μέσα από τα σκουπίδια! Στη μουσική που είναι ο τομέας για τον οποίο είμαι όσο μπορώ ενήμερη, υπάρχει εξαιρετικό υλικό – και όλο και περισσότεροι άνθρωποι που κινούνται αυτόνομα και δημιουργούν μόνο γιατί έτσι θέλουν! Τέρμα οι επιχορηγήσεις, τέρμα το παζάρι, τέρμα η μουσική σα δουλειά.  Άλλωστε, τι είναι πολιτισμός; Τα σοβαροφανή κτήρια και οι τουαλέτες των γερασμένων κοριτσιών και αγοριών, τα μέγαρα; 

 

 

Πολιτισμός είναι η ευγένεια. Πολιτισμός είναι η ανεκτικότητα στο διαφορετικό. Πολιτισμός είναι αυτό που αντέχει. Μπορεί αυτός ο πολιτισμός να μην είναι ο κανόνας γύρω μας, αλλά… ποτέ δεν ήταν! Αρκεί να τον κουβαλάμε μέσα μας και να προσπαθούμε να είμαστε οι φορείς του, εμείς πρώτ’ απ’ όλα!

 

 

Μίλησε μας για την ομάδα Καβάφη!
Η ομάδα Καβάφη  είναι η απόδειξη του πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η επιμονή – και η ευγένεια- ενός ανθρώπου, γιατί όλο το ταξίδι της είναι έργο του κυρίου Μπάμπη Κουλούρα. Με την αγάπη και την υποστήριξη όλων των μελών της ομάδας, βέβαια, αλλά με την δική του ευθύνη και οργανωτική ικανότητα, χωρίς την οποία τίποτα δε θα γινόταν! Είναι, επίσης, η απάντηση σε όσους θεωρούν ότι τα μικρά μέρη δε μπορούν να δημιουργήσουν μεγάλα πράγματα. Εμείς, με αυτήν την παράσταση μελοποιημένης ποίησης έχουμε ταξιδέψει τα τελευταία 9 χρόνια σε όλον τον κόσμο- έχουμε πάει σε όλες τις ηπείρους! Χωρίς να πληρωνόμαστε και χωρίς να πληρώνουμε. Το ιδεώδες!

 

Εχεις πάρει μέρος σε φεστιβάλ απο Ευρώπη μέχρι Αυστραλία! Τι μάζεψες απ όλα αυτά τα ταξίδια;
Έχω μαζέψει αναμνήσεις για τα γηρατειά μου! Ιστορίες για τους φίλους μου. Γνωριμίες με ανθρώπους λεπτούς, ευγενείς και ταπεινούς, οι οποίοι κάνουν πράγματα για τα οποία θα μπορούσαν να κομπάζουν. Νομίζω το πιο πολύτιμο πράγμα που έχω αποκομίσει είναι η επίγνωση ότι όσο καλά και να κάνω κάτι, θα υπάρχει πάντα κάποιος, συχνά νεότερος και ομορφότερος, που το κάνει καλύτερα! Οπότε, αναγκάστηκα να βγω από τη σύγκριση και τον ανταγωνισμό και να με… ευχαριστηθώ όσο περισσότερο μπορώ, με τις ικανότητες που έχω! Επίσης, έμαθα να μην κρίνω τους ανθρώπους από την εμφάνισή τους- ποτέ δεν ξέρεις με τι μορφή θα εμφανιστεί αυτός που ξέρει να παίζει και να τραγουδά πιο γλυκά από ότι έχεις ονειρευτεί!

 

Γεννημένη σ ένα από τα ωραιότερα νησιά των Κυκλάδων, την Σύρο! Πόσο δεμένη είσαι με το νησί;
Αυτή είναι μια παρεξήγηση που γίνεται συχνά, ακόμα κι από Συριανούς, η οποία πολύ με ευχαριστεί! Εμείς δεν έχουμε καταγωγή από τη Σύρο, ήρθαμε για Σαββατοκύριακο το 1982 και… μείναμε! Εγώ ήμουν μόλις 4 ετών και έχω μεγάλο πάθος με το νησί, θεωρώ ότι καθόρισε όλη μου τη ζωή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!  Αν πατρίδα είναι εκεί που η καρδιά του καθενός έχει το χώρο που της αναλογεί, η Σύρος είναι η πατρίδα μου.

 

Πόλη που αγαπάς & γιατί;
Παραδόξως, τελευταία αγαπώ την Αθήνα.  Μετά από 15 περίπου χρόνια που ζω εδώ, με διαλείμματα, ταξίδια κλπ είναι η πόλη που θέλω να ζω. Μου αρέσει πολύ και η Ερμούπολη, αλλά θέλω να μένω στην Αθήνα. Συγκεκριμένα, θέλω να ζω στην Κυψέλη! Νιώθω ότι ζω μέσα σε ένα στίχο του Δεληβοριά που λέει: “… όλα θα ‘ναι πάντα μαύρα, μα θα κρύβουν μια φωτιά…”. Δεν τα βλέπω όλα μαύρα, αλλά μου αρέσει η ιδέα της φωτιάς. Της ζωογόνου φωτιάς, που καίει τη βλακεία και τη μιζέρια. Μου αρέσουν οι “ξένοι” της Αθήνας, που προσπαθούν να ζήσουν και παλεύουν, μου αρέσει να νιώθω ότι κι εγώ, για να ζω εδώ, δεν αρκεί που είμαι ντόπια, πρέπει κάτι να προσφέρω. Προσφέρω, λοιπόν, τη μουσική μου, την ευγένειά μου, την καλή μου διάθεση και τον όποιο πολιτισμό μου. Δεν έχω άλλα. Αλλά κι αυτά δεν τα θεωρώ  καθόλου λίγα!

 

Τι ακούς αυτή την περίοδο;
Όπως κάθε φορά που καταπιάνομαι με κάτι ξενόγλωσσο και πολύπλοκο, όπως είναι οι εμφανίσεις των Púrpura  (του γυναικείου συγκροτήματός μου) και κάποιες παρουσιάσεις ηλεκτρακουστικής μουσικής που κάνω τελευταία, ακούω… λαϊκά!  Είναι η ξεκούραση και η παρηγοριά μου, όταν καταπιάνομαι με είδη που δεν τα κατέχω ή που με καταπονούν. Αυτή την εποχή περνάω την περίοδο “Κουγιουμτζής- Άκης Πάνου- Βίκυ Μοσχολιού και ολίγων από Απόστολο Χατζηχρήστο!

 

Τα σχεδια σου για το καλοκαίρι!
Ανυπομονώ να κυκλοφορήσει μια δισκογραφική συνεργασία που έκανα το Σεπτέμβρη με ένα συγκρότημα- θρύλο της folk μουσικής, τους Mozaik (αποτελείται από τους Andy Irvine, Donal Lunny (Ιρλανδία), Nikola Parov (Ουγγαρία), Renz Van Der Zam (Ολλανδία) και Bruce Molsky (ΗΠΑ). Με την κυκλοφορία του άλμπουμ, αν όχι μέσα στο καλοκαίρι, το αργότερο το φθινόπωρο, ευελπιστώ να πάρω μέρος στην προώθηση του δίσκου, πράγμα που μεταφράζεται σε ταξίδια και καταπληκτικές μουσικές παραστάσεις! Ως τότε, θα δουλεύω στη Σύρο, στο χωριό που λέγεται Γαλησσάς, με δυο μουσικούς που εκτιμώ βαθιά, τον Αντώνη το Μαραγκό και το Ρίκο το Ρούσσο. Έχουμε την τύχη να συνεργαζόμαστε με δυο χώρους, τα εστιατόρια “Ηλιοβασίλεμα” και “Σάββας”, για τέταρτη συνεχή χρονιά!

Η Χρυσούλα Κεχαγιόγλου μαζι με τις Purpura,την Κυριακη, 10/04, θα εμφανιστούν στο Ρυθμός  Stage, στην Ηλιούπολη. Εναρξη 20:00.

Photo gredits: Leonidas Vassilopoulos