Yes Φεύγεις και έρχεσαι. Μπαίνεις και βγαίνεις. Ζεις και πεθαίνεις.
Όλα ειναι μια είσοδος και μια έξοδος. Μια είσοδος και μια έξοδος από κάτι όμορφο ή από κάτι δυσάρεστο.

Μέσα-έξω όλη η ζωή. Η απόλαυση είναι στην κίνηση.
Στην απόφαση και στο ρίσκο της εισόδου σου σε κάτι νέο αγκαλιά πάντα με την συνειδητοποίηση του τέλους. Διότι αν μπεις οπουδήποτε χωρίς αυτή την συνειδητοποίηση..τότε το ταξίδι αυτό μέχρι την έξοδο είναι στατικό και ανούσιο.

 

• Το κακό δεν είναι ότι ο προορισμός είναι το τέλος. Αυτή είναι Η ΟΥΣΙΑ που μας οδηγεί στο να μάθουμε να ΚΑΤΟΙΚΟΥΜΕ τις στιγμές μας! Να τις διανθίζουμε με το ΤΩΡΑ μας, με τα αρώματα του και τα χρώματα του. Να μην κάνουμε σημειωτόν στις καινούργιες εμπειρίες και έτσι να τις κάνουμε παλιές αμαρτίες. Ο φόβος του τέλους οδηγεί σε επανάληψη και σε φαύλους κύκλους. Ναι όλα τελειώνουν κάποτε.

Έτσι είναι ο χορός της ζωής όπως μας δόθηκε σοφά, και όπως σε όλους τους χορους, οφείλουμε να μάθουμε τα βήματα και να απολαύσουμε την κίνηση μας! Να στροβιλιστούμε στα καινούργια και στα άγνωστα πατήματα με την χάρη του πρωτάρη! Γιατί αυτό μας κρατάει νέους και περίεργους και ερωτευμένους με το μυστήριο που μας έφερε εδώ και που μας κρατάει ζωντανούς!

Έχουμε όλοι μέσα μας το “μικρόβιο” της αναζήτησης μιας σταθερότητας… και ταυτόχρονα τη φοβόμαστε..γιατί το μόνο σταθερό σε αυτή τη ζωή είναι το τέλος. Και η αναζήτησή της σταθερότητας, είναι σαν να αναζητούμε απεγνωσμένα το τέλος.

 

Όμως η γνώση του τέλους είναι αυτό που μας λέει “ζήσε”! Μπες στη ζωή! Χόρεψε! Πάτησε γερά και πέτα ψηλά! Και όταν σκοντάψεις σήκω ξανά και συνέχισε! Αναζήτησε την συνάντηση με το καινούργιο, με το άγνωστο, με την υπέρβαση που σε έφερε στη ζωή! Και τότε, το τέλος γίνεται πύλη. Γίνεται σημαία! Γίνεται Ολοκλήρωση! Γίνεται Αναγέννηση!

Μπες στη ζωή αγκαλιά με την πολύτιμη γνώση του τέλους! Και άσε το τέλος να σε οδηγήσει στην Αρχή! Ξανά και ξανά και ξανά! Και τότε θα το δεις… ότι Η Ιθάκη ήταν πάντα στη Αρχή!